After Forever - Fotoreportage

013, 5 oktober 2025

Toen de lichten doofden en die eerste klanken van Ex Cathedra opdoemden, trok er een golf van kippenvel door de zaal. Geen grootse intro, geen praatjes, gewoon meteen die herkenbare muziek van After Forever. De hele voorste rij zong elk woord mee. Ogen gesloten, vuist in de lucht.

Angel Wolf-Black stapte met zichtbaar respect in de enorme schoenen van Floor Jansen, maar deed het met flair. Haar stem had iets scherpers, iets eigens, maar de emotie zat precies waar die moest zitten. De band zelf speelde strak, maar er werd gelachen, blikken uitgewisseld, alsof ze net zo verbaasd waren als wij dat dit echt gebeurde.

De huidige bezetting van After Forever voelt als een mooie balans tussen oud en nieuw. Mark Jansen, Sander Gommans en Bas Maas zorgden voor dat herkenbare fundament, dat alles ooit deed kloppen. Luuk van Gerven was zoals altijd goed voor die solide, soepele basis, terwijl Jeffrey Revet met de toetsenlijnen de sfeer ademde die After Forever uniek maakt. André Borgman kon de shows dit keer niet meespelen, maar met Ariën van Weesenbeek achter de drums kreeg het geheel extra stootkracht. Strak, energiek en precies wat deze reünie nodig had.

Halverwege de show volgde er een kleine verrassing: twee extra leden vervoegden de band toevoegden, Joep Beckers en Jack Driessen, de voormalige drummer en toetsenist. Zij ondersteunden de band bij Wings Of Illusion en Follow In The Cry (The Embrace That Smothers, Part II).

Daarna volgde nog één laatste groet, één laatste buiging. Twee uur lang had 013 in het teken gestaan van herinnering, herontdekking en pure nostalgie, maar geen seconde voelde het als een terugblik. Het voelde alsof After Forever nooit echt was weggeweest.