Admiral Freebee - De zeven zeeën der rockmuziek

De Roma, 13 december 2024

Koning, keizer, maar de admiraal kennen ze allemaal. Ook hij ontkomt niet aan de modegril om een album integraal te spelen. En dat album lokte heel wat Antwerpenaars. En dat was dan niet via de Noorderlaan, maar langs de Turnhoutsebaan.

Admiral Freebee heeft dan ook roots in Antwerpen. En dat was regelmatig te horen. Te pas en te onpas nam hij de kans te baat om het Nederlands – ja, ook het Aantwaarps – in de liedjes te integreren. En hij deed dat met heel veel humor en af en toe een sarcastische ondertoon. De subtiele sneer naar Kanye West ergens in Einstein Brain, waarbij hij ook Leonard Cohen evenals Jeff Bridges en George Clooney betrok, was heerlijk absurd, maar toch ook weer bijzonder duidelijk.

Wij zagen hem voor het eerst aan het werk in de Monty in 2003 in datzelfde Antwerpen, toen Nathalie Delcroix, die ook meedoet op dat titelloze debuut, er ook bij was. In De Roma werden de backings, de oewoe's en aanverwanten waargenomen door Tom Van Laere zelf, daarin bijgestaan door de volledige band (Timmy Coenen op bas, gitaar en occasioneel op drums, Senne Guns op toetsen en Laurens Billiet op drums en bas). Toen al was het duidelijk dat, ondanks alle onheilstijdingen, deze man weigerde te geloven dat rock-'n-roll dood was. En zelfs al lag de leeftijd van de aanwezigen best wel hoog, er was ook het nodige jonge grut aanwezig, klaar om de fakkel over te nemen. Het begon allemaal ingetogen nadat dj Willie The Stooges door de boxen had gejaagd. Dat was niet toevallig, zoals iets verder zou blijken, want nadat Van Laere de (elektrische) piano had ingeruild voor de (elektrische) gitaar en de “five rules for being a highway man” begon op te sommen, noemde hij diezelfde Stooges als zijn favoriete band, waarna de storm echt oplaaide en de eerste vuisten werden geheven.

Maar de volgorde op de plaat dwong de band ertoe om ook af en toe olie op de golven te gooien, hetgeen de flow hier en daar uit de set leek te halen. Niet echt een probleem, want wij noteerden niet toevallig de nodige sterren bij I Got Love en even verder Alibies tussen rotsharde krakers als Mediterranean Sea en – uiteraard – plaatafsluiter Bad Year For Rock 'N' Roll. En dan moest de admiraal zijn hoedje nog opzetten om dan aan te geven dat “het concert was begonnen”, waarna een heel rijtje hits werd bovengehaald. Nothing Else To Do, Last Song About You, Always On The Run, maar vooral O Darkness, waarmee de zaal daverde op de fundamenten. Toen Van Laere net voor hij het podium verliet met de nodige ironie nog uitschreeuwde dat het “Beter dan Foo Fighters” was, zou je het nog bijna gaan geloven. Na een korte pauze werd de euforie trouwens gewoon verdergezet met Living For The Weekend, waarna wij allemaal werden weggejaagd met een finale reprise van Get Out Of Town.

Twintig jaar later en rock-'n-roll is, ongeacht wat u ervan vindt, nog steeds niet dood. De admiraal mag dan al een tussenstop hebben gemaakt in de haven van synths, hij trotseert met even veel enthousiasme de zeven zeeën der rockmuziek. En daar zijn wij best blij om.