Admiral Freebee - Cirkel met kronkels

Ancienne Belgique, Brussel, 16 maart 2014

Admiral Freebee had een nieuwe band, dat deelde hij ons tot vier à vijf maal toe mee. Hij stond terug in de Ancienne Belgique met een nieuwe plaat onder de arm en speelde met die nieuwe band een ontzettend strak optreden dat alle richtingen uitwaaierde en maar één bindend element telde: Admiral Freebee.

Met ondermeer Jasper Hautekiet op bas en Senne Guns op toetsen had Tom Van Laere weer de strafste muzikanten in dienstverband staan. Admiral Freebee had trouwens alles uit de kast gehaald, want er stonden ook twee blazers op het podium en die zouden zich doorheen de loop van de avond stevig laten gelden. Het werd een avond van stevige rock over funk en pop, naar euforische én trieste liefdesliedjes, een scheut blues, cabaret en zelfs heuse salsa.

De aftrap werd ietwat onverwacht gegeven door Blues From A Hypocondriac (Always Hoping For The Worst), een stevige lap gitaargeweld uit het vorige album ‘The Honey & The Knife’ dat meteen een langgerekte versie meekreeg – tot driemaal toe werd het nummer hernomen – waarin de gitaarsolo’s ons om de oren vlogen en de blazers zich de longen uit het lijf bliezen. Er werd nog even aan ‘The Honey & The Knife’ vastgehouden (straffe plaat overigens), want na de blues volgden de meezinger met de trieste onderlaag Last Song About You en het funky Always On The Run dat ook wat extra gitaar meekreeg.

Een mens zou bijna vergeten dat de Admiraal, de Opperbaard uit Antwerpen, hier eigenlijk was om zijn nieuwe plaat ‘The Great Scam’ aan het publiek voor te stellen, maar toen kwamen achtereenvolgens The Land Of Lack, de euforische hit Nothing Else To Do (verrassend vroeg in de set) dat duchtig werd meegeklapt, de instant klassieker Breaking Away, Walking Wounded, het naar eels lonkende brokje triestheid I Don’t Want To Feel Good Today en het opnieuw euforische Do Your Duty langs.

De rest van de set lag helemaal open en vertrouwdheden en verrassingen wisselden elkaar af. Zo kreeg Lucky One – een plezante rocker op plaat – een zomervibe mee door het met blazers op te leuken en in een salsajasje te stoppen. Ook gewaagd: Get Out Of My Life, Woman geleend van Allen Toussaint en van wat extra gitaren voorzien door de Admiraal.

Naar het einde van de set toe volgde een resem hits waarbij in verschroeiend tempo van sfeer werd gewisseld zonder dat het onnatuurlijk aandeed. Get Out Of Town is en blijft trouwens een eeuwig hoogtepunt in het oeuvre van de Admiraal, maar op die eerste AB-avond werd toch een versie gespeeld die naar de definitieve neigde. Ruim tien minuten met een false stop of drie en een zeer knappe bassolo van Jasper Hautekiet. Het woeste Get Out Of Town werd gevolgd door de humor van Einstein Brian en de gitaren van Oh Darkness dan moesten het intieme Rags ’n Run en Ever Present (met een jazzy outro die uitmondde in Blues From A Hypocondriac om de cirkel rond te maken) ook nog komen.

Geen grote hits in de bisronde, wel een hele leutige langgerekte versie van Bad Year For Rock ’N Roll en het van ‘The Great Scam’ geplukte ingetogen Finding My Way Back To You, zo een vreemde afsluiter dat het op één of andere manier toch weer leek te passen in de gekte van de avond.

Admiral Freebee presenteerde een knappe doorsnede van zijn oeuvre met voldoende verrassingen om de hele rit spannend te houden. Tom Van Laere en zijn nieuwe band gaven een strakke show die ondanks alle grillen en kronkels toch weer een soort van vreemde cirkel vormden.