ABBota, dag 2 - Wedstrijdje Vlaanderen-Wallonië
Botanique, Brussel, 1 maart 2009
Op de tweede avond van het uitwisselingsproject tussen de Botanique en de Ancienne Belgique werden de rollen omgedraaid: de AB programmeerde op zaterdagavond in de Kruidtuin. Het concept bleef echter hetzelfde: een mengeling van jonge groepjes in wat bij momenten op een wedstrijdje Vlaanderen-Wallonië leek.
Eerste in de line-up was The Sedan Vault. Hun naam valt de laatste tijd regelmatig in alternatieve muziekmilieu's waar goede nieuwe groepen tegen het licht gehouden worden. En even vaak valt ook de naam van The Mars Volta, als referentiepunt. We geven het toe, de vergelijking is gemakkelijk te maken. Maar The Sedan Vault afdoen als een goedkope kopie van die laatste zou zonde zijn.
De gelijkenissen zijn treffend: de stem, de manier van zingen, de psychedelische gitaren en de songs die stuiteren in alle richtingen. Alles doet aan The Mars Volta denken. Maar de hyperkinetische elektronica en het feit dat we nergens ellenlange vervelende jamsessies horen, overtuigden ons dat we wel degelijk naar een talentvol stel jonge heren uit Sterrebeek zaten te luisteren, en niet naar een foute covergroep. Het is tenslotte ook geen schande om met een goede groep vergeleken te worden.
Toegegeven, Barbie Bangkok hebben we gemist. Maar wie twijfelt eraan dat ze de Orangerie op stelten hebben gezet? In plaats daarvan gingen wij iets eten in het restaurant van de Botanique en waren we net op tijd klaar voor de set van Maximus in de rotonde. Drie mannen verwelkomden ons met een grote, enthousiaste glimlach en een verzameling mooie popdeuntjes.
Centraal bij Maximus staat frontman Yannick Uyttenhove met een contrabas of een basgitaar, en hij werd enkel aangevuld met een minimum aan synthesizer en een sobere drum. Geen gitaren dus. De liedjes waren desondanks zo verdomd vrolijk en aanstekelijk dat het onmogelijk was om er onbewogen bij te blijven. Zelfs een cover van You're the Voice van John Farnham, in normale omstandigheden altijd een aanslag op de goede smaak te noemen, ontlokte ons nu een vrolijk ow-ow-owoo. Zelfrelativering en gevoel voor humor waren de essentiële ingrediënten van de smakelijke mix.
Afsluiter Joshua had dan weer een chronisch gebrek aan beiden. Wij kenden ze niet en eigenlijk hadden we dat nog het liefst zo gehouden ook. De lokale schare volgelingen van deze Brusselse band ging compleet uit zijn dak voor deze urban street-pop, zoals ze het zelf omschrijven op hun myspace-site, maar wij kregen het eerder op onze heupen van wat wij omschrijven als middle of the road R&B-hop van het zeventiende knoopsgat. We hebben dan ook echt niet gewacht op bisnummers om de zaal te verlaten.