ABBota, dag 1 - Mooi uitwisselingsproject
Ancienne Belgique, Brussel, 1 maart 2009
Eén keer per jaar tonen de AB en de Botanique met hun tweetjes dat samenwerking in de hoofdstad wel degelijk mogelijk is, ondanks alle taalverschillen. In het kader van AB/Bota wisselen beide organisaties van zaal: de Botanique programmeert één avond in de AB, de dag erna worden de rollen omgedraaid. Een mooi initiatief.
Iedereen is het erover eens: aan beide kanten van de taalgrens gebeuren boeiende dingen. Een taalverschil als excuus inroepen om elkaar niet eens wat beter te leren kennen, is dan ook ronduit flauw. Het is gewoon zaak om die muziek ook aan een wat breder publiek te laten horen. En dat is nu al drie jaar lang het beproefde recept van ABBota.
Dat Selah Sue als enige Vlaamse op de programmering van de Botanique stond, was op zich een beetje vreemd. Als één naam met stip genoteerd staat in de lijstjes van beloftevolle Vlaamse talenten, dan is het wel die van haar. Maar blijkbaar moest aan die bekendheid bij het Franstalig publiek nog wat gewerkt worden, en daarvoor was deze gelegenheid ideaal.
Selah Sue stapte moederziel en alleen met haar gitaar het podium op, maar leek desondanks relatief trefzeker. Het schuchtere is er ondertussen uit, en terecht. De jonge artieste heeft een stel mooie nummers op zak en een heel mooie karaktervolle stem om die ook te brengen.
De cover van Valerie, dat we kennen van Amy Winehouse, was een logische keuze. Selah Sue past immers wel in dat rijtje van nieuwe, vrouwelijke soulstemmen. Toch vonden we haar nog net iets indrukwekkender als ze de rastaman in haar losliet, zoals op het einde van de set.
Wie daarna Vismets wilde zien, in de club, mocht niet lang aan de toog blijven plakken. Het concert sloot er immers meteen op aan. Maar niet gaan zou zonde geweest zijn: Vismets was dé ontdekking van de avond.
Dat de dia van een discobal, geprojecteerd achter de drummer, deed denken aan de hoes van LCD Soundsystem's debuutplaat, was wellicht niet toevallig. Vismets maakt dezelfde soort rockmuziek, aangevuld met vette synthesizers en resoluut mikkend op de dansvloer. Hopelijk organiseert een of ander festival deze zomer een wedstrijdje 'tent platspelen' tussen Goose en Vismets.
Jeronimo draait al mee sinds de jaren zeventig en mocht de avond afsluiten. Hun muziek is radiovriendelijke Franstalige rock-'n'-roll, zoals Admiral Freebee, Monza of Raymond van het Groenewoud dat in Vlaanderen brengen. Jeronimo's nummers klonken echter iets te doordeweeks om te kunnen boeien. En op het einde van de set zat dan wel nog het mooie Allons-nous voir Ostende?, maar naar huis gaan leek ons op dat moment eigenlijk het meest aantrekkelijke idee.