AB Sessions 2013 - Geslaagde vertaling van een beproefd concept
Ancienne Belgique, Brussel, 27 januari 2013
De AB-sessions zijn een beproefd concept van de Ancienne Belgique. Tussen 2008 en vandaag hebben ongeveer tweehonderdvijftig nationale en internationale artiesten, nieuw talent en gevestigde waarden, getekend voor een AB-sessie. In een AB-sessie wordt een nummer in één take akoestisch gebracht en op de website van de AB geplaatst. Dat concept werd nu gisteren voor het eerst naar de concertzaal vertaald. Met die kleine wijziging, dat elke act meerdere nummers de tijd kreeg.
Voor de gelegenheid was de AB opgesteld in theatervorm, wat de gezelligheid ten goede kwam en perfect aansloot bij de ingetogenheid van de AB Sessions.
Aftrappen deden we met Imaginary Family, de groep rond de Frans-Gentse Joanna Isselé. Zij brachten onlangs met The Bird Watcher een eerste single uit en haar andere nummers liggen in dezelfde lijn: breekbaar, dromerig en minimalistisch. Wij moesten aan First Aid Kit denken en ook aan Love Like Birds, die later deze avond nog zou aantreden. Grensverleggend origineel was het allemaal niet. Heel erg mooi wel.
Nadien kwam An Pierlé het podium op. An Pierlé brengt voor het eerst sinds 2003 nog eens helemaal solo een plaat uit, 'Strange Days' zal die gaan heten en ze komt uit op 18 februari. Op 16 mei brengt ‘Strange Days’ An Pierlé weer naar de AB, maar tijdens de sessie kregen we dus een voorsmaakje van wat komen zal.
De grootste indruk maakte Sush A Shame, een cover van Talk Talk, die An Pierlé zo naar haar hand zette dat het leek alsof het nummer nooit anders had gemaakt mogen worden.
Oscar And The Wolf dan. Dit was de eerste groep in een meer traditionele besetting. Sinds 2010 heeft het vijftal twee ep’s uitgebracht. En het is nu reikhalzend uitkijken naar die eerste langspeler. De songs waren stuk voor stuk van torenhoog niveau.
De zang van Max Colombie was helder en triest tegelijk, de songs waren aanstekelijk en werden toch ook overgoten met een melancholische saus. Bekende nummers als Pastures (de opener), All We Want en Orange Sky passeerden de revue en deden ons uitkijken naar meer van hetzelfde.
Elke De Mey won met Love Like Birds de vi.be On Air-wedstrijd van Studio Brussel en kreeg airplay met het bedwelmend mooie Heavy Heart, waarmee ze gisteren haar set afsloot. De hypnotiserende stem van De Mey trok het publiek naar zich toe. Weerstand was onmogelijk.
Openen - met Drink Up - en eindigen deed ze helemaal solo en daartussen kon zelfs een walsje worden ingezet op Manic. Knap ook hoe beeld en geluid helemaal samenvielen: mooi, breekbaar en hypnotiserend.
Stef Kamil Carlens verzorgde in 2008 de eerste AB-sessie en mocht dan ook niet ontbreken op deze eerste editie. Carlens had een eiland voor zichzelf voorzien met een stoel, een tekstboek en een zestal gitaren in alle vormen en maten.
Wie hoopte de grote hits van Zita Swoon te horen was eraan voor de moeite, maar Stef Kamil Carlens bracht wel een indrukwekkende set waarbij hij zichzelf neerzette als de indrukwekkende en geëngageerde singer-songwriter die hij is.
Fans van de nummers van Moondog Jr. konden hun hart ophalen, want met Ice Guitars (“een nummer over de moeilijke vriendschap tussen twee muzikanten”) en de bluesstamper Jo’s Wine Song kwamen er verschillende songs langs uit ‘Everyday I Wear A Greasy Black Feather On My Hat’.
Stef Kamil Carlens bracht ook die songs die hem zelf nauw aan het hart lagen. Zo vertelde hij, voorafgaand aan Beautiful People, hoe hard het hem aangreep dat Mali nu een land in oorlog is, Mooi (een nummer dat hij schreef voor The Scene) ging over de opwarming van de aarde en met Empty World, dat hij schreef na de dood van Yasmine, zorgde hij ook nog eens voor het meest emotionele moment van de avond. Indrukwekkend.
Deze eerste editie van de AB Sessions was hopelijk de eerste van velen. We kregen een mix van aanstormend talent en gevestigde waarden en allemaal creëerden ze intimiteit. En allemaal waren ze straf, elk op hun eigen manier.