AB Canapé: Iggy Pop - You Belgian motherfuckers!

Ancienne Belgique, 16 maart 2020

‘Avenue B’ in de AB. Toeval of niet, gisteravond betrad Iggy Pop het podium van de bekendste concertzaal van het land. Zijne blote bastigheid presenteerde in Brussel zijn twaalfde album dat, ondanks de gemengde kritieken en experimentele aard, tot ’s mans betere werk van de laatste jaren gerekend mag worden. 

Experimenteel en moeilijk, het zijn termen waar de Belgische muziekliefhebber de handen niet voor omdraait, getuige een bijzonder goed gevulde Ancienne Belgique. Iggy Pop stelde dan ook direct orde op zaken door meteen te knielen en een onder hoogspanning staand No Shit te brengen. Openen met een stukje parlando is dat een statement die kan tellen. 

Omdat Pop ondanks de leeftijd - toch al weer tweeënvijftig kaarsjes mogen uitblazen in april - nog steeds over een uitstekend paar knieën beschikt, blijft hij ook tijdens Nazi Girlfriend op het podium zitten. Wie ondertussen begon te vrezen dat het een éénzijdig zittend optreden ging worden, werd meteen gerustgesteld. Espanol bracht orde op zaken en toonde aan dat Iggy anno 1999 nog steeds weet hoe hij een zweterige rocksong moet schrijven. 

Van Spaans voor beginners naar fuerza bruta, oftwel Raw Power. Een nummer dat in tijden van Britpop nog steeds als een fris hoentje klinkt. Vrijwel meteen gooide de band er met Search And Destroy een tweede Stooges-classic tegenaan. Na afloop van het nummer keek Iggy vol vuur naar het aanwezige publiek en lanceerde een niet mis te verstane oproep: “Shake your Belgian asses”, waarna hij zonder pardon datzelfde publiek indook om enkele meters te stagediven. 

Corruption klonk op plaat als een verveelde stijloefening, maar bleek live toch een pak steviger te zijn. Het was bovendien het startschot voor de band om een wedstrijdje instrumentenbeheersing aan te gaan. Wat ons betreft gewonnen door de ritmesectie bestaande uit Hal Cragin op bas en Alex Kirst op de drums.

Een “You Belgian motherfuckers”, later volgde een aangebrande cover van Real Wild Child van The Dee Jays. Een song met een titel als een statement, maar het had evengoed een pleonasme kunnen zijn. Echt uit de hand lopen deed het een eerste keer tijdens dé Stooges-song I Wanna Be Your Dog. Alle nieuwe songs ten spijt, maar dit was het werk waar de aanwezigen op zaten te wachten. Het refrein werd en masse meegezongen waarop band en publiek de schaal van Richter nog eens op de proef stelden. 

Na een welgekomen adempauze in de vorm van I Felt The Luxury, was het even later tijd om het vuur helemaal aan de lont te steken. Het verwoestende duo Lust For Life en The Passenger was een ongeziene masterclass in rock-'n-roll. Tijdens dat laatste nummer nodigde Iggy een horde uitgelaten fans uit om het podium onveilig te maken. Ondertussen gooide de ceremoniemeester er nog een woordje Frans en Nederlands tussen, het ontegensprekelijke hoogtepunt van de avond. 

Na een klein uurtje hadden Iggy en zijn bende heel de AB in de vernieling gespeeld, maar de beste man had duidelijk nog geen zin om op te geven. Na een welgemeende, doch harige “J'apprécie”, volgde met Avenue B het deugddoende sigaretje na het hoogtepunt. Een kwartet à la Stooges (T.V. Eye, I Got A Right, No Fun en Death Trip) was een cadeautje voor het jarenlange vertrouwen.

Afsluiter Louie Louie was misschien de cover teveel, maar dat is kwestie van smaak. Iggy Pop maakte vanavond duidelijk dat hij nog steeds de kroonprins van de rock-‘n-roll is. En we mogen hopen dat iemand zijn camera bijhad en dit legendarische optreden wist vast te leggen voor de eeuwigheid.

#StayTheFuckHome