+ 44 - Punkrock van weleer

Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008

Punkrock is het mediageile genre dat nog niet zo lang geleden bijzonder veel furore maakte op televisie en radio. Ware het niet dat het onlangs genadeloos van de troon gestoten werd door die nieuwe sexbom, Britpop. Toch was de Ancienne Belgique vanavond nog eens het mekka voor een reeds ouder geworden publiek dat openlijk mijmerde naar de goede oude tijd.

Een bandnaam als The Tommys mag dan wel boysband-achtig klinken, schijn bedriegt. Dit trio bestaat ten eerste uit drie Britse dames. Vervolgens geven ze je de indruk dat ze op een nachtelijk uurtje recht uit een obscure pub zijn geplukt door een manager in goedkoop trainingspak. Als we in die vergelijking blijven opgaan mag je de drumster en bassiste vaste tooghangers noemen van de kroeg, de zangeres die tevens ook dienst doet als gitariste lijkt meer een toevallige klant, steevast met een bacardi breezer in de hand. Ja hoor, mét rietje.
Maar wat dan ook gezegd en geroddeld over deze meiden, hun hardere punkrock blijkt aan te slaan in de bijna uitverkochte AB. De drie dames bespeelde het overwegend jonge publiek met veel allures, en dat werd gesmaakt.

Bij de naam +44 denkt de gemiddelde schuwe bewoner van deze planeet aan een nieuwe terroristische beweging in een kille grot, het liefst ergens ver weg van zijn bed. Met heel veel fantasie ben je misschien toch correct, want +44 zijn dan wel geen mannen met lange baarden, toch hebben ze snode plannen: de vertrouwde punkrock sound van eind jaren negentig weer op de kaart zetten. Deze band is namelijk het nieuwste speelgoedje van Travis Barker en Mark Hoppus. Deze namen komen je bekend voor omdat deze heren ex-leden zijn van wat ooit de succesformatie Blink182 was.
Om de gemiddeld schuwe aardbewoner van hierboven nog meer gerust te stellen, +44 dankt zijn nieuwe naam ook niet aan de formule van een chemisch bijtend zuur. Wel aan onze westerburen, de Britten. Om eerlijk te zijn ook geen volkje waar je helemaal op kan vertrouwen. Toch kwamen de eerste plannen voor het nieuwe project van grond in Groot-Brittannië: toevallig is +44 de landcode voor internationale telefoongesprekken. Het is nu enkel nog bang afwachten tot Tom Barman zijn nieuwe project +32 tevoorschijn tovert.

De eerste Europese tour van +44 liep tot nu toe probleemloos en vulde makkelijk volle zalen. Ook hun eerste single When your heart stops beating krijgt de nodige aandacht van onze muziekzenders. Toch waren een heleboel fans vanaf de eerste drumtik teleurgesteld in hun band. Niet om het geluid in de AB, want dat was zoals altijd weer piekfijn in orde. Maar de overvol getatoeëerde "zoek-mijn-huidskleur" Travis Barker bleek niet te hebben postgevat achter het groen fluorescerende drumstel. Travis brak een tijd geleden zijn arm, een nieuwe ontsteking op de blessure moest dringend verder onderzocht worden. Omdat het budget van deze nieuwe band het toeliet  werd Gil Sharone speciaal uit Los Angeles overgevlogen, een waardige invaller met minder sterallures die we kennen van Stolen Babies.

Om de setlist van +44 vanavond te voorspellen moest je geen waarzegger zijn. Een band die nog maar één cd rijk is heeft nog niet zoveel keuze. Maar toch was het spannend afwachten. De opgedaagde Blink182 fans, waarvan de afgewassen t-shirts rijkelijk rondslenterde, vroegen zich openlijk af of er dan wel of niet een covertje kwam van hun herrezen helden. Ook al was het maar om de afwezigheid van idool Travis Barker goed te maken. Maar de Blink182-vete zit blijkbaar nog vers in het geheugen van Mark Hoppus. Helaas voor de fans kwam het er dus toch niet van vanavond.

Je zag vanavond aan +44 dat muziek maken, ondanks een lange tour, geen sleur moet zijn. Dit groen blaadje met enkele rijpe plekken weet zich goed te uiten op een podium, de band klinkt live dan ook heel scherp.