Whitney - Alles wat op de plaat staat, moet nodig zijn

We maken kennis met Julien Ehrlich en Max Kakacek van Whitney in de Ancienne Belgique, waar ze languit in de zetel hangen. Het is niet de eerste keer dat ze in Brussel zijn. En de vorige keer heeft zo zijn sporen nagelaten.

Naar verluidt hebben jullie een zekere connectie met dit gebouw?

Julien Ehrlich: (Verwonderd) De eerste keer dat we in Brussel waren, hebben we hier inderdaad twee sets gespeeld.

Het schijnt dat jullie nogal last hadden van een kater toen?

Ehrlich: (Slaat de handen voor de ogen) Oh my god! Was dat zo duidelijk? We hadden op Pitchfork Festival in Parijs gespeeld de nacht voordien en waren de hele nacht wakker gebleven. Op de trein hier naartoe ben ik dan in slaap gevallen. We waren al in Duitsland, toen ik ontwaakte. Ik moest dan ook de trein terug nemen. Uiteindelijk kwamen we hier net voor de start van de set aan.

Het was dus een speciale ervaring?

Ehrlich: Ik heb er toch van genoten. Ik herinner me dat er een jongetje van een jaar of zes met oorbeschermers net voor mijn kickdrum zat. Hij was voor mij een reddingsboei. Ik was voortdurend met hem aan het praten,zo van: “How're you doing, little buddy?”. De rest van de toeschouwers deed er toen even niet meer toe, zolang hij zich maar amuseerde.

Maar terzake: Waar staat de albumtitel precies voor?

Max Kakacek: Eigenlijk is dat voor ons ook vaag. Alsof iedereen voor zich de woorden op zijn eigen manier moet interpreteren.

Ehrlich: Je kan het vanuit een romantisch, zelfs deprimerend standpunt bekijken: als kind zie je de mogelijkheden, die je leven kunnen bepalen. Ik word professioneel voetballer of basketballspeler of president. Maar als je dan een bepaalde leeftijd bereikt, besef je dat dat echt niet gaat gebeuren. Die droom is voor altijd weg. Dan ga je je ook realiseren dat dit je leven wordt. Altijd zal die droom wel ergens “wegdraaien”. Iedereen heeft dat soort dromen. En dat is ook gezond.

Kakacek: Dat is het leven. Wij hebben het geluk muziek te mogen maken en zijn daar bijzonder tevreden mee, maar tegelijkertijd was dat niet waar wij ooit van droomden. Gewoon omdat het niet kan. Wij konden gewoon geen basketballspelers worden omdat we er rotslecht in zijn, ook al zijn we gek van de sport.

Ehrlich: Tegelijk kan 'Forever Turned Around' ook staan voor het voortdurend in een soort van droomtoestand te zitten. Je kan het dus op meerdere manieren interpreteren. Precies daarom zagen we die titel zo zitten.

Kakacek: Elke keer we die vraag krijgen, lijkt er een ander antwoord uit te komen. Net daarom is het zo leuk.

Het artwork lijkt iets met planten voor te stellen?

Ehrlich: Ergens, ja. Mijn partner heeft dat geschilderd. We wilden inderdaad voor iets plantaardigs gaan, maar zij ging daar dan haar eigen weg mee uit. Planten staan nu eenmaal voor het leven, tenzij ze dood zijn natuurlijk (hilariteit)

En dan is er nog de instrumental Rhododendron. Opnieuw een plant.

Kakacek: Klopt, maar het is ook een stadje in Oregon, in een prachtige streek in het noordwesten. Bovendien is het een heel speels woord.

Jullie lieten je ooit ontvallen dat deze plaat donkerder is dan de vorige. De muziek is nochtans behoorlijk opgewekt.

Ehrlich: Het zijn inderdaad vooral de teksten. Daar waren een aantal redenen voor. Wat er in de wereld gebeurt, is er daar zeker één van. Geen idee hoe het in België zit, maar in de VS ligt het hele land zowat overhoop. Dat heeft dan onvermijdelijk zijn weerslag op de thema's van deze plaat; misschien niet eens het feit of we het oneens zijn met eender welke politieke strekking, maar eerder met de “shitstorm” die momenteel in Amerika woedt.

Kakacek: Persoonlijk zitten we ook in een vrij stabiele positie. Op de plaat hebben we het dan eerder over de angst om die stabiliteit kwijt te raken of proberen we te begrijpen wat dat nu precies betekent. Het voortdurend op de baan zijn, heeft daar ook zijn invloed op, elke dag een andere stad, in tegenstelling tot je ergens vestigen en daarmee leren leven.

Ehrlich: Maak je geen illusies: stabiele mensen hebben ook problemen; het zijn gewoon andere problemen.

Kakacek: Die stabiliteit is heel onzeker en kan elk moment omslaan.

Wie of wat was de inspiratie van deze plaat? En was dat anders dan voor het debuut?

Ehrlich: Ik weet niet of de inspiratie zoveel verschilde van die voor de eerste plaat. Toen we het debuut maakten, verveelden we ons en wilden we iets maken waar we om gaven, waar we trots op konden zijn. Dat is nu niet echt veranderd. Er zijn al miljoenen break-up-platen geschreven, maar ik vind dat die van ons één van de beste is. We willen hier zelf gelukkig van worden en, als het kan, tegelijk ook anderen gelukkig maken.

Jullie brengen nogal wat covers tijdens optredens. Dylan was er daar één van. Zijn er al plannen voor andere covers voor de nieuwe show?

Ehrlich: Jazeker, maar dat kunnen we nog niet verklappen. Het is er één van een Engelse act, maar we moeten het eerst nog uitwerken met de band.

Kakacek: Stel je voor dat we dat nu zeggen en het uiteindelijk niet kunnen spelen.

Julien, jij werd ooit geïnterviewd door Elton John. Wie zouden jullie zelf willen interviewen?

Kakacek: Oh shit...!

Ehrlich: Ik zou wel met Drake willen praten. Het lijkt wel of hij zijn hele leven lang acteert. Het is moeilijk om hem als persoon in te schatten.

Acteren jullie ook niet een beetje, als jullie optreden?

Ehrlich: Nu niet in elk geval, maar op het podium misschien wel. Maar bij hem lijkt het wel of dat zijn hele leven heeft overgenomen.

Kakacek: Dolly Parton lijkt me een interessante gesprekspartner. Zij was een popster in het begin en heeft intussen zowat alles gedaan. Willie Nelson zou ook wel cool zijn.

Wat vinden jullie van de nieuwe Springsteen? Mogen we zeggen dat die meer jullie richting uitgaat?

Ehrlich: Mooi compliment. Het klopt misschien wel dat de plaat onze richting van stijl uitgaat, maar de instrumenten lijken me een beetje nagemaakt te klinken. Alsof ze gedigitaliseerd zijn. Geen idee wie de productie voor zijn rekening nam.

Is dat iets waar jullie specifiek op letten bij jullie albums?

Kakacek: Wij gebruiken niks dat niet door een persoon wordt gespeeld. Het menselijke element moet erin blijven. Als er fouten inzitten, verwijder je die niet.

Ehrlich: Toen we deze plaat bij het label indienden, dacht ik dat we het verkloot hadden. Er zijn altijd wel dingen, die je nog had willen aanpassen. Maar je moet gewoon weten wanneer de tijd daar is om de knoop door te hakken. Dat was ook zo bij de eerste plaat: die moesten ze bijna uit onze handen wrikken. Wij zijn nu eenmaal perfectionisten.

De plaat is relatief kort.

Kakacek: Om één of andere reden vinden wij dat er precies tien songs op een plaat moeten staan om perfect te zijn. We hebben nog twee extra nummers, die op de plaat hadden kunnen staan, maar we wilden met name dat de plaat efficiënt was.

Ehrlich: Alles wat op de plaat staat, moet nodig zijn. In 2017 en 2018 verschenen er nogal wat platen met twintig nummers op. Onmogelijk dat je die allemaal goed vindt. Wij willen geen playlist maken, maar een album met tien nummers die je mee op reis nemen naar een wereld waarin je voor een tijdje kan leven.

Gaat dat dan niet moeilijker worden bij de volgende albums: een perfect album van start tot einde maken?

Ehrlich: Dat is net de uitdaging. En iedereen, die ooit een goede plaat heeft gemaakt, heeft daarmee te maken gekregen. Je wil iets doen dat onmogelijk lijkt. Als dat dan lukt, is dat fantastisch.

Als je de recensies van jullie optredens erop naleest, is er vaak sprake van vuurwerk. Kunnen jullie uitleggen waar dat vandaan komt?

Kakacek: Naar mijn mening heeft dat te maken met het feit dat wij echt een connectie proberen te maken, niet alleen met de mensen in de band, maar ook met het publiek. Wij proberen gewoon zo goed mogelijk te spelen.

Ehrlich: We gaan je leven misschien niet veranderen, maar wie weet...

Wie is de Ty in Song For Ty?

Ehrlich: Ty is een vriend, waaraan we levendige herinneringen hebben. Hij verhuisde eerst naar New York en trouwde dan in L.A. We zien hem niet echt veel meer, maar de herinneringen, die we aan hem hebben, zijn zo sterk dat we het nodig vonden om daarover een liedje te schrijven. Het was gewoon zo'n los idee dat rondslingerde, waarvan je denkt dat het er nooit van komt. Maar dan is het daar plots. Hij heeft het nummer intussen gehoord en zei dat hij erbij begon te huilen in zijn auto. Meer kan je echt niet vragen.