Walrus - Fijn dat iedereen zich ergens kan in herkennen

Twee jaar na 'Op De Valreep' staat Walrus er met een tweede album. Voor deze opvolger haalde frontman Geert Noppe, die ook de toetsen bestreelt bij Yevgueni, nog meer aanstekelijke melodieën uit de kast én wist hij Alex Callier te strikken als producer.

De afgelopen twee jaar maakte de band grote sprongen wat productie, live performance en songschrijven betreft. Met die ervaring in hun achterzak bouwen ze het typische Walrus-geluid nu verder uit. 'Terug Naar Het Begin' moet zorgen voor de grote doorbraak. Dat zou gezien de kwaliteit van de plaat niet eens onverdiend zijn.

Wat is het verschil tussen deze en jullie eerste plaat?
We werkten met twee verschillende producers en dat zorgt altijd voor een andere aanpak. Bij ons debuut wilden we vooral iets anders brengen dan Yevgueni vandaar dat het nogal ruw klonk. Nu heb ik dat losgelaten, ik heb gewoon mijn ding gedaan. Een soort popmuziek met symfonische accenten. We zijn ook meer vertrokken vanuit de eerste demo’s. Ik heb die samen met Alex bekeken om die pas daarna uit te werken met de groep. Ik denk ook dat plaat één een verzameling was van nummers die al langer stonden te popelen om gespeeld te worden. Nu wilden we een verfijnder geheel brengen, met een duidelijke sfeer.

Hoe ben je bij Alex Callier uitgekomen?
Dat wees zichzelf wat uit. Bij dit type nummers moest ik wel bij Alex uitkomen. Iemand die popmuziek maakt, een beetje alternatief werkt en aandacht heeft voor symfonie en harmonie. Alex is trouwens ook iemand van het Waasland. Ik heb hem gecontacteerd en hij heeft me teruggebeld op de dag dat Noémie bij Hooverphonic vertrok. Ik ben bij hem langsgegaan, we hebben samen naar de demo’s geluisterd en hij was onmiddellijk geïnteresseerd in een samenwerking.

Heeft hij van jouw liedjes gemaakt wat je vooraf in gedachten had?
Alex heeft de sfeer en de arrangementen die ik had uitgewerkt, gerespecteerd. Hij vond die interessant en heeft er niet al te veel dingen aan veranderd. Hij heeft zijn ervaring als producer en expertise gebruikt om dingen te verbeteren, zoals het verder verfijnen van mijn geprogrammeerde drumpartij. Het is niet dat hij dingen echt fundamenteel anders heeft laten klinken. In die zin was het een fijne samenwerking. Alex is iemand die heel gedreven werkt, maar daarbij had ik niet het gevoel dat hij de baas wou proberen spelen. In de opnames hoor je duidelijk een Hooverphonic-touch maar de basis komt van mij en die heeft hij duidelijk behouden. Zijn insteek zorgde voor een transparante plaat die ademruimte heeft en tegelijk toch stevig uit de hoek komt.

Hoe autobiografisch is de plaat?
De eerste plaat was een collage van nummers over de jaren heen, nu is het meer een geheel, niet alleen muzikaal maar vooral tekstueel. Het is een weerslag van de dingen die ik de voorbije twee, drie jaar heb gezien of over dingen die mensen uit mijn omgeving hebben meegemaakt. Veelal niet zo’n opbeurende dingen, dat geef ik toe.

Ben je iemand die vertrekt vanuit de tekst om die daarna in een liedje te gieten?
Er zit geen regelmaat in mijn manier van werken. Ik kan nog altijd versteld staan van een nummer en als het klaar is, kan ik me afvragen hoe het uiteindelijk gegroeid is. Soms ga ik wandelen en kom ik thuis met een melodie, dan weer ga ik aan de piano zitten en bedenk ik spontaan een leuke melodie. Sommige van die melodieën hebben invloed op de tekst en ook omgekeerd. Als de twee samen passen, ben ik content, maar ik werk niet met een vaste methode. In mijn schrijfperiode ben ik voortdurend receptief. Zo krijg ik massa’s kladpapiertjes met woorden of op mijn pc staan allerlei korte stukjes muziek. Al die dingen breng ik dan samen in een lied.

De plaat telt tien nummers. Op welke song ben je zelf het meeste trots?
Het Vriest Dat Het Kraakt vind ik wel gelukt qua sfeer. Ik probeerde zowat te schrijven als een impressionist, ik hield het wat vaag met wat indrukken en ik denk dat het in dat nummer gelukt is om muziek en tekst goed met elkaar te rijmen. Een herfstnummer waarop ik best fier ben. Ik werk graag met bepaalde klanken die zelfs zouden kunnen refereren naar het impressionisme van Debussy. Zo hoor je ook geregeld wat klokkenspel, fluitjes en een harp voorbijkomen. Dat geluid zet duidelijk een bepaalde sfeer neer. Het hoeft niet altijd hapklare popmuziek te zijn. Ik hou bijvoorbeeld veel van lange outro’s waarin je een zekere atmosfeer kan creëren.

Mag ik daarom ook zeggen dat je muziek veel vrijheid laat voor fantasie, om alles zelf in te vullen zoals je dat als luisteraar wil zonder dat alles expliciet op een schoteltje wordt aangeboden?
Ik vind dat nogal belangrijk. Soms is het gevaarlijk om dingen te expliciet te beschrijven. Zo valt de interpretatie weg. Als je ’t vaag houdt, kan iedereen het invullen op zijn manier. Ik probeer gevoel te beschrijven met een indruk. Niet alle specifieke omstandigheden moeten beschreven worden. Ik vind het fijn dat iedereen zich ergens kan herkennen.

Welke ambitie hoort bij deze tweede plaat?
Ik hoop dat we kunnen doorbreken wat niet makkelijk is anno 2015. Ik hoop dat we goed gedraaid worden en dat daaruit veel optredens voortvloeien, iets wat toch met elkaar verbonden is. Er is hard gewerkt aan de cd en ik hoop dat die gesmaakt wordt, misschien kan het leiden naar een bescheiden doorbraak. De sterren staan gunstig, we krijgen goeie feedback op onze concerten, maar het is een vicieuze cirkel waarin je moet geraken. Airplay en optredens gaan hand in hand zoals ik zei.

Singlekeuze speelt daarbij een erg belangrijke rol. Hoe moeilijk is het om het juiste nummer als single te kiezen?
Dat is een afschuwelijk moeilijke opdracht.  Ik doe het allemaal zelf dus ook de beslissing over de single ligt bij mij. Weliswaar in overleg met de band, de manager en Alex, maar ik hak wel de knoop door. Je kan het moeilijk vanop afstand bekijken, voor elk nummer is er wel iets te zeggen. Als je het rondvraagt, zegt iedereen ook iets anders. Het is geen exacte wetenschap.

Tot slot, waarom koos je voor ‘Terug Naar Het Begin’ als albumtitel?
Het is natuurlijk een van de nummers op de plaat en ik gebruik de inhoud ervan ook op verschillende manieren. Letterlijk gaat het in het lied over de start van de relatie met het meisje waarmee ik nu nog altijd samen ben. Figuurlijk wil het zeggen dat je altijd kan proberen om de sfeer van de begindagen van een relatie, de passie en de verliefdheid, te behouden. Je kan dat ook altijd weer opzoeken. Het is een positieve boodschap die tussen de minder vrolijke liedjes steekt. De hoes past wonderwel bij dat nummer. De foto in het tekstboekje zijn genomen in het Beverse waar er een heuvel ligt, eigenlijk een molshoop die op zich niets voorstelt. Voor mij is dat een mijmerplek, een inspirerende plaats midden in de polders. De boom die je vindt in het cd-boekje staat daar trouwens ook. Die boom is wat de Joshua Tree voor U2 betekend heeft. Dat wil al wat zeggen. (lacht)

Alle info over de plaat en de tour vind je op www.walrusonline.be. Het album 'Terug Naar Het Begin' is te verkrijgen vanaf 9 november.  De CD-voorstelling volgt op zaterdag 5 december in de Club van de Ancienne Belgique. (kaarten te verkrijgen via www.abconcert.be)'

Het album voorbeluisteren kan via De Standaard.