Wallace Vanborn - Over "a" zeggen en "b" bedoelen

Als u niet van de gokchinees houdt, maar toch openstaat voor een goede tip: ga naar de jonge honden van Wallace Vanborn kijken opdat u later tegen uw kleinkinderen kan zeggen dat u er destijds bij was. Deze band uit Gent klinkt namelijk ongelooflijk strak. Ze komen ongestoord weg - zelfs waar hun lief bij zit - met vettige praat en ze hebben net hun debuutplaat uit die bol staat van catchy songs met de nodige weerhaakjes. We hadden een kort doch interessant gesprek met de sympathieke zanger-gitarist Ian Clement.

Over "a" zeggen en "b" bedoelen



Jullie debuutplaat 'Free Blank Shots' is net uit. Zijn jullie tevreden over het resultaat en wat zijn de reacties tot dusver?
Ian Clement
: Uiteraard zijn we er heel tevreden mee. Het is de geboorte van ons eerste kindje, bij manier van spreken. De periode van het maken tot het uitbrengen van de plaat heeft heel lang geduurd. Ondertussen sijpelen de reacties en de eerste reviews binnen en die zijn unaniem positief. Voorts is het met ingehouden adem wachten op de grotere magazines zoals Knack en Humo, die ook bevestigd hebben een review te zullen schrijven. Aangezien onze single Atom Juggler lange tijd in Humo's Top Twintig vertoefd heeft, zijn we wel benieuwd.

Hebben jullie nog aan de nummers Reap en Rite Hands gesleuteld ten opzichte van de versies op de promo-ep 'I Am Hell'?
Het zijn bijna identieke opnames met uitzondering van een paar details: Reap heeft nu een extra vocal in het refrein en in Rite Hands hebben we de elektronische hi-hat wat rechtgetrokken. Voor de rest hebben we aan die twee nummers niets veranderd omdat we reeds tevreden waren over de klank. De klank van de rest van de songs van die ep was wel ok, maar we waren niet helemaal tevreden over de kwaliteit ervan. Die hebben we dus weerhouden voor de nieuwe plaat.

Eind 2009 hebben jullie elf shows gegeven tijdens een korte toer van twee weken langs de Amerikaanse westkust. Hoe kwamen jullie ertoe om als jonge, Vlaamse band in de VS te gaan toeren?
Dat is deels door onszelf, deels door het management geregeld. Je moet weten dat er in de Verenigde Staten een heel ander circuit voor radio bestaat: naast de "serieuze" zenders heb je ook de collegeradio's, die erg gerespecteerd worden. We hadden onze ep opgestuurd naar enkele van die collegeradio's en zo werd Rite Hands op verschillende plekken opgepikt. Na de opnames van onze plaat wouden we tevens wat gas terugnemen in België opdat we de zalen al niet platgespeeld zouden hebben vooraleer de plaat uitkwam. Dus besloten we om gedurende die periode naar de VS te gaan.

Van die toer in Amerika hebben jullie ook een blog bijgehouden op De Standaard.
Ik denk dat Milow de enige is die ons daarin voorafging. Toen was hij wel nog niet zo bekend als nu. ondertussen heeft hij dat ook stopgezet omdat hij internationaal is doorgebroken en de gebruikte taal in de blog Nederlands moet zijn.

We gingen sowieso Anton Coene, onze vaste fotograaf, meenemen naar Amerika en aangezien we beschikten over een dergelijk iemand die alles heel goed en mooi kan documenteren, vonden we dat we de lijn even goed konden doortrekken om consequent een dagelijks verslag te brengen. Op het moment zelf was dat wel een beetje hectisch: het is niet evident om iets te schrijven terwijl je, samengepakt in een auto, onderweg bent van hot naar her.

Die blog is heel wat mensen opgevallen: het is tegenwoordig ook onmisbaar om als groep een dergelijke soort van ervaring aan te publiek aan te bieden. De muziek alleen volstaat niet, je moet een inkijk bieden op de band. Het idee is ontstaan in een zatte bui en ik ben dus niet helemaal zeker of we zelf het aanbod gedaan hebben of het gekregen hebben.

Kan je ons verklaren wat er gebeurd is met de man die schijnbaar met een slag in zijn kruis op de grond ligt? Of houden jullie vast aan de titel "What happens in Vegas, stays in Vegas", zoals één van de belevenissen op jullie blog luidt?
Die man - toevallig heet hij ook Ian - hebben we daar leren kennen. Op een bepaald moment was hij door vrienden per ongeluk effectief in zijn kruis geraakt en we besloten die foto te posten omdat mensen er zich allicht vragen bij zouden stellen: een zwarte man die in Vegas op de grond ligt, Wallace Vanborn heeft daar waarschijnlijk iets ergs meegemaakt.

Jullie mochten het voorprogramma van Therapy? verzorgen tijdens hun doortocht in de Ancienne Belgique in 2009. Heeft dat optredens iets in gang gezet of de zaken versneld?
Ten tijde van dat optreden hadden we nog geen platendeal: voor die show was iemand van PIAS uitgenodigd die het concert wist te smaken en zo is de bal aan het rollen gegaan. De plaat is eigenlijk uitgebracht op ons eigen kleine label, maar de promotie en distributie worden voornamelijk door PIAS verzorgd, voorlopig enkel in België en Nederland.

Jullie hebben met Wallace Vanborn een goed klinkende groepsnaam. Beperkt het zich daartoe of zit er ook een betekenis achter?
Er zit geen echte betekenis achter. Wel hebben we voor een fictieve eigennaam gekozen omdat we een personage wouden scheppen rond de band. Oorspronkelijk heetten we Wallace, naar Marcellus Wallace, de gangsterbaas uit Pulp Fiction. Ik vond dat we nog een achternaam nodig hadden en aangezien die van onze drummer Sylvester wel goed klinkt hebben we daarvoor gekozen.

De songs Rite Hands en Genious Inside The Bear doen ons vermoeden dat jullie vaders luisterden naar respectievelijk Helmet en Kyuss. Op jullie Myspace halen jullie immers "Daddy's old records" als invloeden aan.
Helmet en Kyuss niet, maar wel andere zware bluesrockbands als Led Zeppelin, Black Sabbath en misschien een beetje Faith No More, dus eerder de groepen die Helmet en Kyuss beïnvloed hebben.

Zijn jullie fan van vettige openingszinnen of hebben we "You're the kind of woman I'd like to plough" uit Atom Juggler, jullie huidige single, verkeerd verstaan?
Atom Juggler gaat over a zeggen en b bedoelen. Dat zit ook letterlijk in dat nummer. Voor het gekrijs van de aangehaalde zinsnede zit een zeemzacht stukje, voorzien van "oehoes", met als tekst "You're the kind of woman that I'd love to get my hands on to". Dat is wat ik werkelijk tegen de vrouw in kwestie zeg, terwijl het gekrijs eigenlijk uitdrukt wat ik denk.

Volgens jullie tourschema doet de groep binnenkort een aantal cluboptredens en promoconcerten. Bestaat de kans dat we Wallace Vanborn deze zomer ook op een aantal grotere festivals zien?
We hebben al een heel mooie concertagenda klaarstaan voor de zomermaanden, maar die optredens mogen nog niet bekendgemaakt worden. De kans is wel heel groot dat we op bekende festivals in Henegouwen en Limburg zullen spelen.

Wat zijn jullie verwachtingen voor de toekomst? Links en rechts wordt gesuggereerd dat jullie wel eens op de rand van de grote doorbraak zouden kunnen staan.
De grote doorbraak in België is dat niet noodzakelijk elders, maar voor ons persoonlijk ziet de toekomst er wel rooskleurig uit. We zijn zeer benieuwd naar wat het grote publiek van ons zal vinden: onze volgende single Rover en onze prestaties op de zomerfestivals zullen hierin een bepalende factor spelen. Rover op single wordt wel een editversie: de zware noisy intro en de akoestische outro worden eraf geknipt.

Is er zelf nog iets wat je kwijt wil?
Kom live kijken want het is daar dat het gebeurt.

We hebben zelden zo'n goede raad gekregen. Tot op een podium!

2 april 2010
David Ardenois