Waldorf - Je bent de salade vergeten!

Alweer in 2005 was het, dat het debuut van Waldorf het levenslicht zag. Even later, in 2006, vervoegt Wolfgang Vanwymeersch (zang, gitaar) echter The Van Jets en Waldorf lijkt ten dode opgeschreven. Totdat nu toch 'Twelve Seconds To None' verschijnt, de tweede Waldorfplaat.

Vooraleer die echter definitief op de wereld werd losgelaten, werd er een wel heel vreemde briefwisseling gevoerd met de pers. Wolven en existentiële vragen werden daarbij losgelaten. Meteen was duidelijk wat de eerste vraag aan de zanger-gitarist zou worden.

Wat was in godsnaam de bedoeling van die persuitnodiging?
Wolfgang Vanwymeersch: We wilden de pers een beetje wakker schudden of zelfs schrik aanjagen. Niet letterlijk natuurlijk. Al was er wel een journalist, die ook in de psychiatrie werkt, die dacht dat een ex-patiënt hem terug brieven begon te schrijven. En dat was nu ook weer niet de bedoeling.

De wolf is een personage dat ook terugkomt in het artwork van de plaat. Maakt hij deel uit van de groep of verwijst hij gewoon naar je naam?
Het is gewoon een straf beeld. Op de vorige plaat stond de hond meer centraal, maar nu is het eigenlijk een wolf die wegvlucht uit de stad. En dat klopt ook met het verhaal. Het eerste album was namelijk veel meer poppy en catchy, terwijl we met 'Twelve Seconds To None' meer diepgang wilden. Dat klinkt door in de muziek, die veel gelaagder is, donkerder en minder proper.

Er gebeuren rare dingen hedentendage. Benieuwd hoe men deze periode achteraf zal noemen. Als je dan kijkt wat er in de media gebeurt, doen zij net het omgekeerde: alles is feelgood, een beetje zoals de Ron Brandsteder-shows uit de jaren tachtig. Of de Peter Van de Veires van vandaag, al hebben we niks tegen hem.

Zou het soms niet de taak van de media kunnen zijn om een beetje licht en vertier te brengen in een moeilijke periode als deze?
Net niet! Men zou het niet mogen camoufleren. Nu is wat je op tv ziet totaal vreemd aan de maatschappij. En het zorgt niet eens voor troost. Wij wilden gewoon niet meedoen met die feelgoodbeweging en kijken of we gelijkgestemde zielen zouden vinden. Als depressie de ziekte van de eenentwintigste eeuw is, is het belangrijk om te weten dat je niet alleen bent. Letterlijk "soulwax": zalf voor de ziel.

Waldorf maakt deel uit van de Gentse scene, hoe gaat dat in zijn werk?
Het klopt wel dat je elkaar makkelijk tegen het lijf loopt. Gent is een kleine stad zodat kruisbestuiving eenvoudig is. En op het gevaar af cafés te vergeten, zie je altijd wel iemand aan de toog van de Charlatan, de Video of de Kinky Star.

Naast die scene heb je nu ook meer infrastructuur die het gemakkelijker maakt om te spelen. Zoals het Oost-Vlaamse Rockconcours of de Beloften. Maar daar willen we niet aan meedoen. Voor ons draait muziek niet rond concurreren of stress.

Aanstaande vrijdag stellen jullie de plaat voor in de Charlatan. Wat verwacht je van die thuismatch?

We hebben heel veel gerepeteerd omdat het echt strak moet zitten, gebalanceerd moet zijn. Op zich is dat niet makkelijk met zo'n gelaagde plaat als deze. Er komen veel extra geluiden bij op de plaat, we wilden dat het ook live goed zit.

Hoe was het optreden in de AB (Waldorf speelde het voorprogramma van the Customs in een uitverkochte AB, nvdr)?
Wijs natuurlijk! Een goed podium en dito klank! Al kwamen de meeste mensen natuurlijk wel om  Customs te zien. Je speelt toch vooral voor hun publiek.

Welk nummer krijgt het meeste reactie van het publiek?
Het is momenteel moeilijk om er echt al een lijn in te trekken. Maar misschien moeten we dan toch Minor Fall zeggen, maar eigenlijk is het echt afhankelijk van de omstandigheden en de avond zelf.

Na het debuut was het vier jaar wachten op een opvolger. Wat hebben jullie tijdens die periode gedaan?
Gereisd en persoonlijke kwesties opgelost. De groep is een keer of vier uit elkaar gespat, maar dan zijn we de studio ingetrokken en in een soort van trip gegaan, zeg maar.

Als je Waldorf intypt op google, kom je op heel verschillende onderwerpen uit. Waldorf en Statler uit de Muppet Show, het Waldorf-Astoria Hotel in New York en één van de oprichters van de Steiner-scholen. Waarin vinden jullie jezelf het beste terug?
Dan moeten we toch voor die twee grumpy old men kiezen, die op alles commentaar hebben, twee "beuzakken". En als we binnenkort in New York spelen, weten we tenminste waar ze zullen slapen. Is Waldorf trouwens ook geen salade?

Die waren we helemaal vergeten. Hoe zien jullie Waldorf over tien jaar tijd?
We willen niet te lang wachten om iets kleins uit te brengen. Of iets groots. Het belangrijkste vinden we dat er evolutie is. Het mag niet te veel van hetzelfde zijn.

Stel dat je zou moeten kiezen tussen een knallende livereputatie of een excellente studioplaat. Wat zou je dan het belangrijkste vinden?
Ik zou niet kunnen kiezen. Maar om een compromis op te geven: de livereputatie. Omdat je live-optredens ook kan opnemen. Zoals Zappa bijvoorbeeld. Die nam gewoon hele platen live op. Het belangrijkste is: als je live investeert, krijg je er ook veel voor in de plaats. Als we het zelf "wijs" vinden, is het meestal wel ok. De omstandigheden zijn ook gewoon helemaal anders: in de studio kan je de tijd nemen om alles apart te doen, maar live moet het er gewoon staan.

Bedankt voor het gesprek.

Foto via Wannabes.