Uberdope - Als we in Gent spelen, gebeurt er iets speciaals

Op donderdag 22 mei opent Copa DOK feestelijk de Gentse festivalzomer en dat doen ze ook met Uberdope. Het Gentse hiphoptrio blaast dit jaar twintig kaarsjes uit en viert dat met een optreden in eigen stad. Voor ze het podium bestormen als opwarmer voor Bart Peeters & De Ideale Mannen kruipen we even samen om terug te blikken op twee decennia muziek, vriendschap en scherpe lyrics. Over de hoogtepunten, plannen en waarom ze Gent nooit beu geraken. En nog een tip: lees vooral door tot aan het eind!

Jullie bestaan twintig jaar. Als je terugkijkt naar 2005, hoe blik je dan terug op het begin van de band?

Eigenlijk absurd, als ik eraan terugdenk. We hadden toen echt geen idee waarmee we bezig waren. Nu hebben we tenminste al een beetje een beeld van hoe die muziekwereld in elkaar zit. Maar toen? We hielden gewoon van rappen, konden goed met elkaar overweg en zo gingen we nummers maken. Als ik daar nu op terugkijk, vind ik die naïviteit en die onbevangenheid eigenlijk wel iets moois. We wisten van niks en misschien was dat net ons geluk. Als we toen al alles hadden geweten, wie weet wat we dan twintig jaar lang zouden gedaan hebben.

Er waren hoogtepunten, maar zeker ook mindere momenten. Hoe gingen jullie daarmee om?

Op twintig jaar tijd zijn er zeker periodes geweest waarin het even op was bij ons. Niet dat we ooit hebben overwogen om te stoppen, maar het was soms wel van ‘nu even niet’. Het voordeel bij ons is wel altijd geweest dat we redelijk chill zijn omgegaan met onze productiviteit. We hebben vier albums en één ep gemaakt in twintig jaar, niet meteen het schoolvoorbeeld van keihard knallen. Daardoor hebben we onszelf ook nooit echt uitgeperst. Op een of andere manier hadden we wel altijd het gevoel dat er nog groei in zat. We ontdekten vaak nieuwe dingen en dat gebeurt ook nu nog. Zo wordt het op een bepaalde manier interessanter. Ik denk dat net dat ervoor gezorgd heeft dat we dit al zo lang kunnen volhouden.

Hoe belangrijk is de stad Gent voor jullie in het geheel van twintig jaar Uberdope?

Belangrijk en ook niet belangrijk. Zeker in het begin was dat wel een ding, zo heel chauvinistisch bijna. Als jonge rapper doe je dat zonder erbij na te denken. Gaandeweg is dat voor ons veel minder van tel geworden. Eigenlijk vinden we dat chauvinistische nu zelfs totaal niet belangrijk meer. Wat we wel merken, is dat onze thuisbasis nog altijd supersterk blijft. Optreden in een andere stad is fijn en kan gezellig zijn, maar als we in Gent spelen, gebeurt er iets speciaals, iets waarvan we twintig jaar geleden nooit gedacht hadden dat het ooit zou gebeuren. Op dat vlak is het dus wel megabelangrijk. Het feit dat we nog altijd muziek maken en optreden, heeft absoluut te maken met hoe zot die shows in Gent blijven. Je voelt daar elke keer die liefde voor wat ik nu wel gerust "het instituut Uberdope" kan noemen (lacht).

Jullie hebben niet zo lang geleden een album uitgebracht dat 'Uber Iets' heet. Wat wilden jullie vertellen met die plaat?

Dat was eigenlijk een uit de hand gelopen ep, maar dat zegt tegelijk ook veel over het plaatje zelf. In het begin was het gewoon de bedoeling om na een lange periode, waarin we niet echt creatief bezig waren, weer eens iets te maken. Het begon te kriebelen. In sneltempo zijn we toen nieuwe dingen beginnen maken. Dat was trouwens tijdens die hele Covid-periode, waarin we plots alle drie superveel creatieve goesting voelden. Zonder specifiek plan of doel. Op een bepaald moment zaten we gewoon met een berg nummers en demo’s. We dachten aan een ep’tje, maar voor we het goed en wel beseften, was dat een hele plaat geworden. Er lag gewoon genoeg materiaal om er echt een volwaardige cd van te maken. Dat zegt alles over hoe het gegaan is: spontaan, onverwacht en ongepland. Net dat was de schoonheid ervan. Dat we in zo’n fase terechtkwamen waarin we gewoon perfect konden maken wat we op dat moment voelden en dat het dan kon escaleren tot iets groters. Voor ons was dat echt een manier om creatief terug op het juiste spoor te komen.

Als je jong bent, durf je al eens tegen schenen schoppen. Hoe maatschappijkritisch zijn jullie anno 2025 nog?

We zijn eigenlijk maatschappijkritischer dan vroeger. Vroeger draaide het vooral om humor. En dat blijft nog altijd belangrijk, maar intussen zijn we wel bewuster bezig met wat er in de wereld gebeurt. Zo hadden we een paar jaar geleden een vaste rubriek op Studio Brussel, 'It’s a Rap', waarin we wekelijks het nieuws fileerden in rapvorm. Studio Brussel gaf ons daarin volledige vrijheid: geen restricties, geen verboden onderwerpen. Dat werkte perfect, want we hebben toen echt alles aangepakt wat ons stoorde. Eigenlijk is dat nooit gestopt. Alles waar we ons aan ergeren of waar we creatief iets mee kunnen doen, nemen we nog steeds mee. We zijn ook niet bezig met de vraag of iemand daar aanstoot aan zou kunnen nemen. Daarvoor zijn we al te lang bezig. We hebben geleerd om daar niet wakker van te liggen. Er zijn weinig tot geen taboes. Het enige waar we rekening mee houden, is dat we ergens een creatieve draai aan moeten kunnen geven. Als iets alleen maar zwaar en serieus is, zonder ruimte voor een originele invalshoek, dan laten we het liggen. Gewoon roepen dat de wereld een kloteplek is, daar heeft niemand iets aan. Dat weet iedereen al (zucht).

Live stonden jullie bekend als een soort machine. Hoe houden jullie de energie na al die jaren nog fris?

We hebben nu net geen jaar niet gespeeld. Dus wie weet is dit ineens het jaar te veel, al denk ik eerlijk gezegd van niet. Het helpt natuurlijk dat we met drie op het podium staan. Niemand van ons moet een uur lang alles in zijn eentje dragen. Stel dat het nodig is, dan kunnen we ons altijd even achter elkaar verstoppen. Wat ook meespeelt: we doen dit al twintig jaar. Er is eigenlijk niks dat we liever doen dan op een podium staan. Dan maakt het niet uit als je de dag erna denkt dat het best pittig was. Het hoort erbij. Het is een uur rappen. We staan geen uur lang beton te gieten of dakpannen te leggen. Dat valt dus wel mee.

Toch kunnen we ons inbeelden dat het zowel voor het publiek als voor jullie intens en ook best vermoeiend is?

We hoeven eigenlijk niet veel te repeteren. Op de één of andere manier zitten we er tegenwoordig altijd wel snel weer in. Dat is het voordeel van dit al zo lang te doen. In principe oefenen we bijna nooit meer. Voor de komende show in Gent dachten we wel dat we toch nog eens het repetitiehok in moesten. De eerste repetitie was niet meteen van het niveau dat we gewend zijn. De tweede was al een stuk beter. Na de derde wisten we dat het wel goed kwam. De mensen hoeven zich geen zorgen te maken. In principe zullen we er staan.

COPA DOK opent de festivalzomer op 21 mei met sold out concert van Manu Chao. Uberdope speelt op de tweede festivaldag samen met Bart Peeters. En jij kan er gratis naartoe samen met een vriend of vriendin. Stuur als de bliksem een mailtje naar win@damusic.be. Winnaars worden persoonlijk verwittigd.

Check www.anamma.be/copa-dok  voor meer.

Foto: Pascale Garnier