Tourist LeMC - Ik ben een melancholicus, maar dat zorgt wel voor mooie liedjes

Op zijn vierde plaat ‘Niemandsland’ gaat Johannes Faes oftewel Tourist LeMC op zoek naar antwoorden op de kleine vragen die het leven ons voorschotelt. Als vanouds koppelt hij maatschappijkritisch denken aan introspectie, waarbij zijn poëzie een nostalgische blik op het verleden werpt, afwisselend verankerd in het heden en met een standvastig been in de toekomst. Na de albums ‘En Route’ en ‘We Begrijpen Mekaar’ tuurt Tourist zo nu en dan in de achteruitkijkspiegel en mijmert. Zijn we met zijn allen in niemandsland verzeild geraakt?

Je plaat heeft best een intrigerende titel. Waarom koos je voor ‘Niemandsland’?

Tourist LeMC: De titel past perfect bij het onbekende terrein waarop iedereen zich de afgelopen maanden bevond. Een soort onbestemd gevoel dat iedereen heeft door de covid-situatie. Het is zeker geen corona-album, maar ‘Niemandsland’ is wel een mooi overkoepelend idee. De titeltrack, die ook een single werd, vertelt over dat onbekende terrein. In plaats van alles te ondergaan, probeer gewoon alles op een leuke manier te beleven. Staan we genoeg stil bij wat echt cruciaal is? Waarom worden we naar waarde geschat op basis van materialisme? Kleine vragen, die zeker doorklinken op de plaat.

Hoe heb jij het ontginnen van dat nieuwe terrein aangepakt?

Het was even "Go with the flow". Alle festivals vielen weg, mijn muzikale agenda werd leeg, maar gelukkig waren er nog ‘The Voice’ en Liefde voor Muziek’ zodat ik nog altijd iets om handen had. Ik kon me nog altijd bezighouden. Dat was wel belangrijk. Het bijstellen van de intenties kwam er voor mij op neer om positief te blijven denken. Die goede intenties bestonden er vooral uit om zoveel mogelijk te doen op een dag. Ik wou van elk moment iets leuks maken.

Mogen we zeggen dat er veel nostalgie en weemoed in je album steekt?

Nostalgie is een soort verlangen naar het verleden en dat zie ik er niet altijd in. Ik zou het eerder melancholie noemen: met een warm gevoel terug denken aan bepaalde momenten in mijn leven. Dat zit altijd wel in mijn liedjes. Ik ben helaas een melancholicus, maar dat zorgt gelukkig wel voor mooie liedjes.

De maatschappijkritiek van de voorbije platen, blijf je nodig hebben, ook op ‘Niemandsland’.

Ik laat me inspireren door de dingen die ik zelf mee maak. Vaak mijn eigen gevoelens. Ik moest voor deze plaat vooral puren uit mijn eigen creatieve bron, nu ik zelf niet naar buiten mocht. Het was even zoeken naar wat ik nog wou vertellen. De wereld bleef gelukkig draaien. Dus restte er nog genoeg over om over te schrijven.

Wil jij als artiest de wereld veranderen of moeten we dat allemaal niet zo groot zien?

Ergens zit dat er toch in. De wereld veranderen is misschien te hoog gegrepen. Zo idealistisch ben ik dan ook weer niet. Ik ben te oud voor idealen en te jong voor cynisme. Ik zit in een soort grijze zone. Misschien is het nu vooral belangrijk om de mensen proberen te raken. Mensen meenemen met mijn goeie intenties en positieve energie in de hoop dat zij het op hun beurt ook doorgeven.

Hoe erg heb je het podium gemist als artiest?

Dat was toch wel een groot verlies vorig jaar. Ik hoop dat de drie shows in het Rivierenhof eindelijk kunnen doorgaan in augustus. Die data waren al een aantal keer verschoven. Ondertussen staan er ook al enkele festivals op het programma ,waaronder Werchter. Ik hoop dan ook dat we deze zomer in volle actie kunnen schieten. Een jaar zonder concerten is lang genoeg geweest. Het is tijd om alles terug op te starten. Ik ben gelukkig altijd bezig kunnen blijven en heb een plaat uitgebracht, wat ook een tof aspect is van het artiest-zijn. Een nieuw kindje op de wereld dat veel reacties uitlokt. De vibes rond de plaat waren ook erg plezant, maar optreden blijft natuurlijk ook heel speciaal. Je hebt een rechtstreeks contact met het publiek. Het is een andere beleving. Het is als een misviering. Je laadt elkaar op met positieve energie, zingt samen liedjes en komt er positief geladen terug uit.

Heb je je tijd genomen voor het schrijven van tekst en muziek of kwamen de songs snel uit je pen gerold?

Het was toch even zoeken. Ik kan heel moeilijk vrijblijvende muziek maken: het moet een meerwaarde hebben, het moet iets te zeggen hebben, het moet van betekenis zijn. Dat is toch altijd voorbij het oppervlak schrapen om te vinden wat er dieper ligt te borrelen.

‘Hou Stand, Strijder Hou Stand’ is één van de merkwaardigste songs op de plaat. Hoe is dat nummer ontstaan?

Ik ben begonnen met een eerste strofe, een eerste stuk tekst waarbij ik een bepaalde situatie bij iemand beschrijf. Kort en bondig. En daaruit kwamen nog andere situaties voortgevloeid. Ik zag een aantal helden voor mij, mensen die enorm veel moed durven tonen op het moment dat het nodig is, hoop blijven hebben. Dat vind ik wel bewonderenswaardig. Er zijn voorbeelden waar ik naar opkijk. Zo’n moedige strijder wil ik ook wel zijn in moeilijke situaties. Mensen die ferme ziektes meemaken, met hun gezondheid sukkelen en er toch voor blijven vechten bijvoorbeeld. Als ik al een strijder ben, ben ik er eentje met witte sokken aan en zijn achterwerk gezellig in de sofa, maar ik draag mijn steentje wel bij via de muziek. Iedereen zou een stuk engagement moeten opnemen, elk op zijn manier.

Hoe kies jij de singles uit je platen? Hoe moeilijk is dat?

Het is een samenraapsel van ideeën van de platenfirma en van mezelf. We proberen altijd de juiste nummers te selecteren. Het is soms inschatten wat de juiste tijdsgeest is op het moment. Wat zou kunnen aanslaan? Hoe kunnen we best ons verhaal vertellen? En waar staan de mensen het meest voor open? Het is een soort balans die je moet vinden.

Op deze plaat heb je samengewerkt met Meskerem Mees. Hoe is dat duet tot stand gekomen?

Ik had haar eerste single Joe gehoord, een klein jaar geleden, en was onmiddellijk verkocht aan haar stem en haar stijl. Toen ik hoorde dat ze Belgische was, wist ik dat ik haar moest strikken voor een samenwerking. Op de plaat staan ook duetten met Brihang en Typhoon. Dat waren coronasamenwerkingen, allemaal vanop afstand. Typhoon zat in het hoge noorden van Zwolle, Brihang zat in Brussel. We hebben elk ons ding gedaan en nadien teruggestuurd. Het zijn mensen waar ik naar opkijk, artiesten die zelf ook knappe muziek maken. Altijd leuk om met zo’n mensen samen te werken.

Ook je vrouw heeft mee gewerkt. Ze zingt zelfs de backings op één van de nummers. Hoe bijzonder was dat?

Het was de eerste keer dat we dit deden. Ik had voor één nummer nog iemand nodig voor de backings die ik eerst zelf ging doen, maar ik heb dit uiteindelijk aan Marta gevraagd. Toen de kindjes in bed zaten, zijn we achter de computer gekropen en hebben we een aantal stukken opgenomen. Het was niet meteen romantisch, maar ook een heel leuk moment. Ik hoop dat ze ook live mee komt zingen, maar dat zien we nog wel.

Marta heeft ook de hoes ontworpen. Hoe is ze tewerk gegaan?

We wilden graag een coverfoto van mij op de hoes. We hebben een fotoshoot gehouden en kozen een mooie portretfoto. Maar Martha wou er graag iets bijzonders mee doen en heeft drie kwart van mezelf als onafgewerkt gezicht overgehouden. Dat onbeperkte terrein, een soort iemand willen zijn in niemandsland werd zo geconcretiseerd. Het beeld symboliseert dat we onszelf moeten heruitvinden volgens de nieuwe normen die er zijn. Dat is voorlopig een onafgewerkt verhaal. We zijn er nog volop mee bezig. Hoe kunnen we echt iemand worden in het niemandsland?

Welke ambities durf je uitspreken bij zo’n nieuwe plaat?

Ik kan het één van mijn beste platen vinden, maar het publiek moet dat ook doen. En dat lukt, want we scoren heel goed in de albumcharts. Maar ik wil ook bevestiging vanuit de industrie, zeg maar de muziekwereld. Ik heb nog nooit een MIA gewonnen voor beste album en die trofee winnen staat dan ook hoog op mijn bucketlist. Tegelijkertijd scoort ook het album ‘Liefde Voor Muziek’ ook. Dat was voor mij een heel mooi avontuur waar ik een aantal fijne mensen heb leren kennen, een paar coryfeeën naast jong geweld. Te midden van de lockdown mocht ik buitenkomen en met muziek bezig zijn. Er zijn er weinigen die dat kunnen zeggen.

Tourist LeMc speelt op 11 juli op Parklife Werchter, op 24, 25 en 26 augustus in OLT Rivierenhof en op 11 en 12 februari 2022 in de Lotto Arena in Antwerpen.

Foto: Kaan Senel