Tourist LeMc - Ik snap de vergelijking met Wannes wel

Johannes Faes aka Tourist LeMC, bruggenbouwer tussen hiphoppers en troubadours, liet onlangs samen met Flip Kowlier zijn nieuwste single op de wereld los. De Troubadours is de opvolger van Koning Liefde, een nummer dat Vlaanderen in de armen sloot en met achttien weken airplay de gemiddelde levensduur van een radiosingle flink wist te overschrijden. 'En Route', het tweede album van Tourist LeMC, kampeert intussen al meer dan vijftien weken in de Vlaamse Ultratop. Deze zomer speelt Tourist LeMc zowat op alle podia van Vlaanderen. Hoog tijd voor een gesprek.

Ben je eigenlijk verwonderd door de hype die rond je persoontje hangt?
Ik weet één ding: dat ik er eigenlijk enorm van geniet. Ik ben blij om wat allemaal aan het gebeuren is en het doet me veel plezier, maar verder gaat het niet. Ik blijf dezelfde persoon. Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht. Niemand trouwens. De buzz rond de eerste single van mijn tweede album kwam vrij traag op gang, het kwam nauwelijks op de radio, enkel Radio 1 heeft het enkele keren gedraaid, maar dan kwam het nummer plots in een stroomversnelling en kwamen er elke week wel zenders bij die het wilden opnemen in hun playlists. Op een bepaald moment draaiden ze allemaal mijn singles in high rotation.

Heb je er zelf een verklaring voor waarom het nu wel loopt en een paar jaar geleden niet?
Eigenlijk heb ik geen idee enkel. De sound hebben we geoptimaliseerd en de kwaliteit van het geluid is toch wel veel beter dan op mijn eerste plaat ‘Antwerps Testament’. Misschien ligt het bij de keuze van de singles die hun werk nu wel hebben gedaan en een breed publiek hebben bereikt. Jong en oud vinden de liedjes leuk. Dat was vroeger ook wel zo, maar verder dan Antwerpen raakte ik niet. Nu bereik ik gans Vlaanderen en op de shows zie ik ook een gemengd publiek. Het Antwerps publiek kent mij natuurlijk al langer. Voor velen ben ik de lokale zanger geworden. Ze zien me nog iets liever komen dan de artiesten van buiten Antwerpen (lacht), maar de singles zijn in gans Vlaanderen doorgebroken. Overal zingen de mensen even luid mee.

De eerste keer dat we van je hoorden was tijdens Humo’s Rock Rally. Hoe belangrijk is die wedstrijd geweest?
Redelijk belangrijk, want daar heb ik mijn management leren kennen. Daarna is mijn carrière in een stroomversnelling terechtgekomen. Alles werd professioneler aangepakt vanaf dan. Onze eerste radiosingle werd in die periode ook opgepikt door StuBru. Die ep’s waren eigenlijk één grote voorbode voor ‘En Route’. Met de ep’s wilde ik de mensen laten horen dat ik er nog was en hen tegelijk opwarmen voor het nieuwe werk.

Twee namen, die altijd terugkomen als we jouw naam horen, zijn John Lündstrom en Wannes Van de Velde. Hoe belangrijk zijn die twee figuren voor jou?
Ik ben altijd al een heel grote fan van het werk van John geweest; van zijn muziek, zijn eenvoud, zijn verhaaltjes. Hij inspireert me wel. Wannes is natuurlijk het boegbeeld in Antwerpen en ik heb een van zijn bekendste nummers gecoverd. Sinds zijn overlijden is er schijnbaar een nood aan iemand, die het gat dat hij achterliet, moest opvullen. Ik snap de vergelijking met Wannes dus wel. Mensen hadden iemand nodig die de Antwerpse volkskunst zou verder zetten, iemand die muziek maakt die vergelijkbaar is met de kleinkunst van toen. Die klinkt wel door op verschillende niveaus in mijn muziek, net als de maatschappijkritiek. Ik ben blij dat ik in de schaduw van zo’n groot figuur als Wannes mag staan.

Wannes en John probeerden ook af en toe het geweten van de mensen aan te scherpen. Heb je ook die bedoeling met je liedjes?
Au fond schrijf ik niet met een soort bijbedoeling om de stroom te veranderen. Ik schrijf over de dingen die me bezig houden. In het nummer ‘Horizon’ of in ‘Miljonair’ steekt wel wat maatschappijkritiek; dat komt dan wel naar boven. Ik heb het dan over onze manier van leven en onze consumptiedrang. Daar moeten we iets bewuster mee omgaan.

Word je dan niet snel in een of ander politiek hoekje geduwd als je zo over de dingen denkt en zingt?
Politiek is echt wel belangrijk, om het even welke partij het dan ook is; precies omdat het volk wordt vertegenwoordigd. Maar eigenlijk mag het volk zelf ook wel stappen zetten. In de eerste plaats moet het naar zichzelf kijken om bewuster te leven, om zo iets te veranderen. Dat lijkt me beter dan om de vier jaar een bolletje te kleuren en te hopen dat de wereld zal veranderen. Het moet vanuit het volk vertrekken.

Is live spelen voor jou het summum? Je concerten worden trouwens altijd heel lovend onthaald.
Het optreden op zich staat niet hoger dan het creëren of het uitbrengen van muziek; alle aspecten vind ik leuk. Het doet goed te beseffen dat mensen genieten van mijn muziek. De reacties doen me altijd weer deugd en dat streelt toch wel mijn ego. Maar het is nog leuker om zo’n avond te beleven. De sfeer is meestal enorm.

Je treedt ook een paar keer op in Nederland, hoop je ook daar iets teweeg te brengen?
Het zou leuk zijn als we in Nederland ook wat voet aan wal krijgen. We doen er inderdaad enkele concerten. We zullen zien wat dat geeft. Het is moeilijk in te schatten. Ze begrijpen niet alles wat ik zing, maar dat maakt het extra leuk.

Ben je al aan het dromen van een volgend album?
Ik zit zo diep in de flow van dit album, maar stiekem denk ik er wel al aan. De lat zal hoog liggen voor mijn nieuwe liedjes. Ik ben sowieso continu bezig met het creëren van nieuwe dingen, maar eigenlijk telt nu alleen maar ‘En route’.

‘En route’ werd uitgegeven door Universal.

Alle info en tourdata op www.tourist-lemc.be