Tom McRae - Ik wil niet enkel voor het koor preken!
Dit weekend zwaaide het Brugse Minnewaterpark zijn poorten open. Het Cactusfestival heerste er drie dagen over de bloemperken en het muzikale luchtruim. Wie tegen zondagmiddag nood had aan een moment van verstilling (en verstomming) kon gaan kijken naar de Engelse bard Tom McRae -stilaan een vaste waarde in singersongwritersland. Als u al het hele weekend de drang voelde om uw medemens eens goed vast te pakken, dan kon u zich op de klanken van Tom McRae ongestraft laten gaan. Geen mens die het u kwalijk nam.
We kennen je als een getalenteerd muzikant, maar daarnaast lijk je een rusteloze piekeraar. Zie je jezelf in eerste instantie als een muzikant, een dichter of een filosoof? Of nog iets helemaal anders, zoals een voetbalcoach?
Soms zou ik willen dat ik af en toe een voetbalcoach kon zijn, maar ik vrees dat mijn sportieve dagen voorgoed achter mij liggen. Ik zie mezelf vooral als iemand die zich een weg probeert te banen door het leven. Muziek is mijn gids en metgezel en mijn muzikale toewijding is zo groot omdat de verdiensten zoveel groter zijn dan roem en geld. Ik wacht trouwens nog steeds op die laatste twee (lacht). De uit-knop in mijn hoofd is veeleer een pauzeknop, want ik hou er niet van het denken volledig uit te schakelen. Er gebeurt te veel om me heen om dat te doen. Het leven is al zo kort.
Je concert in de AB enkele jaren geleden, was een van de meest indringende concerten die we ooit bijwoonden. Jij en de band leken je hart op een dienblad aan te bieden. Die oprechtheid creëerde een vreemd soort energie die alle aanwezigen verbond. Op zo’n moment durft een mens zich al eens af te vragen of muziek dan toch de wereld kan redden.
Muziek kan mensen veranderen en mensen kunnen de wereld veranderen. Toch is kunst over het algemeen niet meer dan een voertuig waarin ideeën door de tijd naar de toekomst reizen. Ik verwacht niet dat een goed refrein oorlogen doet stoppen of bloemen doet bloeien in een woestijn. Hoewel ik er wel hard aan werk.
Je geeft vaak blijk van bezorgdheid over wat er -vooral op politiek vlak- in deze wereld gebeurt. Welke evolutie zie je als de grootste bedreiging?
Mijn grootste angst is dat onze strijdlust om de planeet te redden gekelderd zal worden door onverschilligheid. Nooit eerder was een generatie zich zo bewust van wat er fout loopt met onze aarde, maar nooit leken de politici minder gemotiveerd om iets te veranderen.
we kochten je debuutplaat omwille van de cover, maar hadden geen enkel benul wie Tom Mcrae al was. We werden meteen getroffen door de eerlijkheid en emotionele gelaagdheid in je muziek en teksten. Bij je laatste twee albums missen we eerlijk gezegd dat rauwe randje. Onze indruk is dat je worstelt met het compromis tussen muziek maken die je echt wil maken en muziek maken voor een groter publiek, zodat je ervan kan leven. Beïnvloedt het feit dat op het eind van de maand de rekeningen betaald moeten worden je creatieve proces?
Het is moeilijk om voldoende tijd aan je muziek te wijden als je twee jobs moet combineren. Ik weet hoe het voelt want ik heb het zelf jaren gedaan. De waarheid is jammer genoeg dat het erg hard is om als muzikant te overleven als je geen platen verkoopt of niet gedraaid wordt op radio en tv. Ik heb met mijn muziek echter nooit compromissen gesloten met de bedoeling meer te verkopen. Toch schept het feit dat je kunst maakt met andermans geld steeds een bepaalde druk. Mijn ambitie is om de muziek te maken die ik op dat moment echt wil, maar me er wel voor te hoeden niet in herhaling te vallen.
Krijg je nooit het gevoel dat door de manier waarop de muziekindustrie draait zoals ze draait, artiesten min of meer verplicht worden om de grenzen van hun eerlijkheid te verleggen? Je sprak vroeger zelf vaak met een sarcastische ondertoon over de muziekindustrie en grote platenlabels. Blijk je ondertussen ook zelf niet meer mainstream te klinken dan vroeger? Is dat geen tegenstelling?
Ik denk dat ik altijd oprecht geweest ben. Het zou me sowieso te veel moeite kosten om de passie die ik voor mijn muziek voel te spelen. Dat neemt niet weg dat ik ook een groot publiek wil, iets waar elke artiest –als hij eerlijk durft te zijn- van droomt. Het is uiteraard maar hoe je er mee omgaat. Het is te makkelijk en te veilig om genoegen te nemen steeds voor hetzelfde handvol mensen te spelen in de hoop dat hun kinderen over twintig jaar nog steeds komen luisteren. Ik wil niet enkel voor het koor preken! Ik heb slechte en goeie ervaringen met het labelsysteem maar ik denk dat ik tot nog toe een eerlijke koers gevaren heb.
Wat zou je op muzikaal vlak écht graag willen realiseren, mochten geld en tijd geen rol spelen?
Ik zou graag weer met een band te spelen, grotere shows, mét een lichtshow! Ik zou graag alle tijd en geld hebben om aan een album te werken tot het volledig klinkt zoals ik het in mijn hoofd heb. Ik zou graag concerten met orkest spelen, films maken en die vertonen tijdens de concerten terwijl ik zelf voor de soundtrack zorg. Ik zou graag in alle landen spelen die ik kies, in alle concertzalen die ik kies. Ik zou zoveel willen maar het gevoel nooit helemaal tevreden te zijn is misschien eigen aan artiesten, of wellicht aan de mens. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en ik probeer wat ik nog niet heb te bereiken door ervoor te werken. Op een dag zal het gebeuren!
Hoe raakte je ooit betrokken bij The Hotel Café Tour?
The Hotel Café is een kleine club in LA, waar ik gewoond heb. Ik heb daar veel vrienden gemaakt. We besloten om samen op tournee te gaan in Amerika en een reeks concertjes op poten te zetten met al het talent dat zijn broedplaats in die kleine club kende. Het publiek vond het geweldig en ik investeerde heel wat tijd en moeite om de tournee ook in het Verenigd Koninkrijk aan wal te brengen. Volgend jaar zwermen we uit over Europa zodat nog meer nieuwelingen kunnen delen in het plezier. Het is fantastisch om vrienden te kunnen helpen die ook nog eens geweldige artiesten zijn. Daarnaast is het dé manier om nieuw talent voor te stellen aan een publiek dat er anders misschien nooit mee in aanraking zou komen. Ik geloof dat daarin de toekomst voor het toeren schuilt.
Platen zijn een momentopname, een foto van een bepaald moment in je leven. Mensen evolueren en veranderen. Zijn platen in dat opzicht confronterend? Zijn er nummers die je vanuit zo’n ander perspectief of in zo’n andere gemoedsgesteldheid schreef dat het moeilijk is om je er nu nog in te vinden?
Mijn goeie nummers groeien en rijpen samen met mij. Ik voel er nog steeds een verbondenheid mee, ook al schreef ik ze jaren geleden. Mocht muziek enkel om nostalgie draaien dan zouden we ons allemaal stierlijk vervelen. Het is ook niet mijn bedoeling om de persoon te blijven die ik ooit was. Het leven is een reis. Ik hou van de verschillende bochten die het maakt en ik wil dat die kronkels ook in mijn muziek tot uiting komen.
‘King Of Cards’ is verdacht minder donker en melancholisch dan je eerste twee platen. Mogen we daaruit afleiden dat Tom McRae ook als mens minder weemoedig is dan vroeger?
Ik wilde doelbewust een tijdje uit het donker stappen, zowel op muzikaal vlak als in mijn leven. Ik kan mijn gevoelens niet faken en ik kan geen nummers schrijven waarin ik niet geloof, ook al zijn ze vrolijker. Deze plaat voelt als een Hawaïhemd: goed voor een tijdje, maar net zoals het weer, zijn ook mijn gevoelens veranderlijk en meestal regent het binnen de kortste keren weer. Dan berg ik het Hawaïhemd weer op en is het tijd voor iets anders.
In 2005 speelde je op Rock Werchter op hetzelfde moment als Foo Fighters. Niet meteen wat je een perfect muzikaal huwelijk noemt. Is dat één van de minder aangename kantjes van het spelen op festivals?
Ik hou van de chaos op festivals. Iedereen die er die dag was, kon zien dat ik speelde met een glimlach op mijn gezicht omdat de situatie zo surrealistisch was. Het is overigens niet ‘jouw’ concert. Mensen komen naar een festival om zich te amuseren en veel bands te zien. Die dag zagen ze mij terwijl ze de Foo Fighters hoorden. Als dat geen waar voor je geld is (lacht)!
Wat is het grootste verschil tussen het spelen van een eigen concert of een festival? Heb je een andere aanpak nodig?
Op festivals mag je je niet druk maken. Geniet ervan en zie wat er komt. Het gaat er om de geest van die dag te vatten en ze te weerspiegelen op de menigte. Tijdens mijn eigen concerten voel ik me meer heerser over de circus-arena, je kunt de trip meer sturen. Maar uiteindelijk ligt het échte plezier van live spelen net in het feit dat je geen idee hebt van wat je allemaal te wachten staat.
Wat mogen we verwachten van je optreden zondag op het Cactusfestival?
Het wordt een concert met zijn drieën, een opstelling die nooit makkelijk is op festivals. Hopelijk slagen we er in samen magie en intimiteit te creëren. Ik denk dat het een uitdaging is om emotioneel te zijn en aangrijpend te klinken. De meeste bands kiezen er op festivals voor om luid te spelen en al hun snelle songs erdoor te haspelen. Na een dag rocken kan het publiek tijdens ons concert achterover leunen met een pint in de hand en met één voet in mijn universum. Ik kan je zeggen: mijn universum is de moeite waard, je zult er van genieten! Het breidt nog elke dag uit en er valt altijd iets nieuws te ontdekken. Onze Hawaïhemdjes trekken we trouwens enkel op vrijdag aan!
Dan mogen we zondag gelukkig een andere outfit uit de kast halen! Bedankt Tom.
Dan mogen we zondag gelukkig een andere outfit uit de kast halen! Bedankt Tom.
3 februari 2009