Thot - Muziek maken in een band met alleen maar mannen lijkt mij eerder beperkend

Het is aftellen naar de Thot-releaseshow in de Botanique op 13 juni, wanneer het Brusselse publiek kennis kan maken met het nieuwe album ‘Delta’. Wij mochten op uitnodiging van de band enkele maanden geleden op bezoek in diezelfde Botanique, waar de band residenieerde en wij, met verstomming geslagen, van het totaalspektakel genoten. We mochten bovendien naar hartenlust fotograferen en schoven bandleider Grégoire Fray achteraf enkele vragen toe.

Pelagic is zonder twijfel één van de toonaangevende alternatieve labels in Europa, maar uit goede bron weten we dat Paul en Robin erg veeleisend zijn. Voor zichzelf, voor het label, voor de band (The Ocean) en voor iedereen om hen heen. Heb je de vrije hand gekregen of hebben zij zich op enigerlei wijze met het proces bemoeid?

Grégoire Fray: Ze bemoeiden zich nergens mee. Niet met de muziek, het artwork, de muziekvideo's of de inhoud. Ik denk dat ze zich ervan bewust zijn dat ik ook erg veeleisend ben ten opzichte van mezelf en alles wat met het album van Thot te maken heeft. En het is een heel goed gevoel om in dergelijke omstandigheden, waarin je alle vertrouwen krijgt, samen te werken.

Het lijkt er trouwens op dat je op het juiste moment bij het label bent aangekomen, want dit jaar vieren ze feest (voor het vijftienjarig jubileum). In de Maastrichtse Muziekgieterij staan bijna alle bands van het label op het grote Pelagic-festival.

Uiteraard zijn we erg enthousiast om deel uit te maken van dit evenement. Op persoonlijk vlak kijk ik ernaar uit om een aantal van de bands, waarvan ik de laatste albums erg leuk vond, te ontmoeten: Glassing, B R I Q U E V I L L E, Spurv,... Bovendien krijg ik zo de kans om bij te praten met mijn vrienden van Lost In Kiev.

Het is de eerste keer dat je zingt in het Frans, je moedertaal. Werkt dat beter om jezelf uit te drukken? Of wat is de reden die hierachter zit? Op de vorige drie albums is er immers geen woord Frans te horen. 

Eigenlijk zit er één regel in het Frans in Rhone van ‘Fleuve’ (2017, nvdr). Maar Frans dus. Ik heb nooit echt naar Franse zang geluisterd. En het schrijven van teksten in het Frans leek me altijd erg ingewikkeld. Begin 2020 tourde ik solo door de EU en sloot ik al mijn shows af met een cover van Leonard Cohens The Partisan. Aan het eind van het nummer gaat de tekst over van Engels naar Frans. Iedereen vertelde me, na het spelen van dat nummer, dat dat heel mooi was en dat ik dat vaker zou moeten doen.

Ik kom terug van die tour en we gaan in lockdown. Terwijl ik nieuwe nummers begin te schrijven, denk ik: ok, we hebben geen idee wat er de komende maanden of zelfs jaren zal gebeuren. Laten we iets nieuws en uitdagends proberen. Dus begon ik teksten te schrijven in het Frans en ook in het Engels, soms in hetzelfde nummer.  Spelen met woorden, met betekenissen. Ik heb de eerste demonummers naar mijn bandleden en een paar vrienden gestuurd en zij bevestigden mijn ideeën. Dus ik bleef op dezelfde manier verder werken en had echt het gevoel dat ik mijn moedertaal eindelijk volledig omarmde. Het was een stimulans voor mijn creativiteit.

De meeste bands hebben al moeite om alles op orde te krijgen in een standaard bezetting. Thot heeft twee drummers, synths, bas, gitaar, samples en verschillende stemmen. Hoe behoud je in godsnaam het overzicht? 

Het is niet altijd gemakkelijk en gelukkig kan ik werken met ruimdenkende en bekwame muzikanten die altijd bereid zijn grenzen te verleggen of nieuwe dingen te proberen. Ook blijf ik mezelf uitdagen met nieuwe ideeën.

Je hebt altijd met zangeressen gewerkt. Is daar een specifieke reden voor?

Zoals je weet wordt de rockmuziekscene of de muziekscene tout court gedomineerd door mannen. En de meeste gewoonten, die we hebben omtrent het maken en bedenken van "rockmuziek", komen daaruit voort. Zangeressen en muzikanten geven echt een ander perspectief op dingen, ideeën, emoties en intenties.  En dat is hoe ik wil dat de muziek van Thot resoneert.  Muziek maken in een band met alleen maar mannen lijkt mij eerder beperkend.

Hoe kwam je trouwens terecht bij Le Mystère Des Voix Bulgares, één van de best bewaarde geheimen ter wereld en bij de Tsjechische zangeres Lenka Dusilova?

Nadat ik een korte video van het optreden op BRDCST-festival in 2018 op Instagram had geplaatst, begon ik te chatten met hun manager Boyana en deelde ik mijn droom om met hen samen te werken. Zo simpel dus. Op ‘Fleuve’ heb ik samples van Bulgaarse stemmen gebruikt en Boyana vond de mix interessant. Dus werkten we met zangeres Juliette (Mauduit, nvdr) aan verschillende melodieën gebaseerd op oude Bulgaarse verhalen, geholpen door haar vriendin Boriana. Die ideeën en de demotracks stuurden we naar Boyana, die met enkele zangers van het koor sprak en veel interesse toonde. We waren het snel eens over de voorwaarden en vlogen in de zomer van 2021 naar Sofia om zes nummers met hen op te nemen.

Wat Lenka Dusilova betreft: haar ex-manager is een vriendin van mij. En tegen de tijd dat ik haar in 2022 in Tsjechië opzocht, liet zij mij kennismaken met haar muziek. Ik vond het fantastisch. Ik heb meteen contact met haar opgenomen terwijl we bezig waren met het afwerken van het album en het werken aan de nieuwe versie van Sleep Oddity. Ze stemde er meteen mee in. En ik ben heel erg vereerd dat ze mijn lied met haar fantastische stem en energie heeft ingezongen. 

Zit er een specifiek thema in 'Delta'? Zoals in 'Fleuve' het onderwerp rivieren was?

De laatste drie albums hadden een sterk concept. Vooral ‘Fleuve’, dat dus gaat over rivieren die door het Europese continent stromen: de cultuur, de geschiedenis, mijn plaats in dat alles en mijn ervaring met Europa. Toen ik aan ‘Delta’ begon te schrijven, had ik helemaal geen concept. En ik voel me een tijdje verloren. Maar dan komt omdat  het concept voortkomt uit het proces. Ik besefte dat het een kwantumsom was van de drie voorgaande albums. Het is niet zomaar een vierde album. Het is meer dan dat. Natuurlijk is 'Delta' de manier waarop een rivier de zee in stroomt. Dus je zou kunnen denken dat dit het vervolg is op 'Fleuve'. Maar neen. Daarom heet het laatste nummer Estuaire (riviermonding, nvdr). Ook zo kan een rivier in zee stromen. Dus misschien draai je ergens tegenaan, zoals het licht dat rond een zwart gat draait.

Waarom moet iedereen 'Delta' kopen en de albumpresentatie in Le Botanique bijwonen?

Dit is een veeleisend album, een reis waarin je als luisteraar volledig ondergedompeld wordt. We eisen veel van de luisteraar en zullen je er als band ook rijkelijk voor terugbetalen, zowel op plaat als op het podium. We gaan altijd voor de volle honderd procent. Met minder zijn wij niet tevreden.