The Veils - Al mijn songs zijn experimenten

Finn Andrews heeft het niet echt op interviews begrepen. De frontman van The Veils houdt zich het liefst dag en nacht bezig met het schrijven van liedjes, eerder dan erover te praten: "Het nieuwe album ‘Sun Gangs’ klinkt zoals het klinkt. Daar zit geen vermeldenswaardige beredenering achter.”

Al mijn songs zijn experimenten



Via zijn website waarschuwde Andrews de lezers en de muziekpers al op voorhand of zoals hij het zelf verwoordde: "The tidal wave of interviews is to commence soon and I must ask all of you to please consider while reading them that I am by nature a shy and increasingly insular human being that when confronted with a line of heavy questioning will lie stolidly and mercilessly until the threat desists."

Tegen beter weten probeerden wij Andrews toch een half uurtje weg te lokken van zijn gitaar, maar toch nam hij zijn grote liefde mee aan tafel en bleef hij er tijdens dit gesprek op tokkelen. Meestal leek hij oprecht, maar helemaal zeker zijn we niet.

Mijn vrienden Simon en Lotte zijn allebei weg van je vorige plaat 'Nux Vomica', maar Simon heeft het meer voor het rauwe Jesus for the Jugular en Lotte voor het melodieuze Advice for Young Mothers to Be. Wie van beide gaat 'Sun Gangs' het meeste appreciëren?
Andrews: Allebei evenveel want ook dit album is weer een combinatie van stijlen. Ik kan onmogelijk anderhalf uur songs als Jesus for the Jugular spelen. Dan word ik gek. Ik voel dat ik iets te zeggen heb, dat ik iets wil delen met de wereld en dat kan ik op een miljoen verschillende manieren. Daarom staan op de plaat harde, ritmische songs zusterlijk naast kleine melodieuze liedjes als Sun Gangs met enkel piano en wat bas. Eigenlijk zijn al mijn songs op hun manier kleine experimentjes. Sommige zijn probeersels qua sound, andere meer qua zeggingskracht of gevoel. Ik begin met een vaag idee en daarna laat ik de muziek organisch evolueren. Zo is The Letter ontstaan vanuit de wens om een simpele rocksong te schrijven. Er is me al gezegd dat het nummer een poging lijkt om te klinken als de moderne hypebands, maar zoiets ontstaat onbedoeld.

Is 'Sun Gangs' gewoon een verzameling van liedjes of had je zelf een bepaalde samenhang voor ogen?
Eigenlijk kan ik niets zinnigs zeggen over hoe of waarom de muziek is uitgedraaid zoals ze nu op plaat staat. Dat is puur instinct. Ik heb op voorhand zeker geen concept voor ogen want dan moet alles wat je schrijft, passen in dat doosje. Het is pas achteraf, wanneer de nummers vorm gekregen hebben, dat ik gelijkenissen zie. Het album evolueert in een richting wanneer ik songs begin te selecteren. Ik gooi meer weg dan dat ik uiteindelijk op plaat zet. Door die selectie ontstaat de coherentie die er nu mogelijk wel is.

Welke rol speelde producer Graham Sutton, die al gewerkt heeft met Jarvis Cocker en British Sea Power, daarin?
Je werkt twee jaar aan nummers en dan moet je ze ineens in drie weken opnemen. Graham was daar om ons te stoppen wanneer dat nodig was en om onze waanzin te kanaliseren. Hij zorgde ervoor dat ik niet gek werd of alleszins, dat ik achter de microfoon stond als dat moest.

Thematisch lijk je geselecteerd te hebben op verloren liefde.
Het is absoluut een plaat over afscheid nemen. 'Goodbye' is niet voor niets het laatste woord van The Letter. 'Sun Gangs' gaat over de periode waarin een relatie eindigt en je niet weet wat je met jezelf moet aanvangen. Je hebt een gevoel van liefdeloosheid en je moet jezelf herdefiniëren door afstand te nemen van een aantal zaken en nieuwe dingen te omhelzen. Het album gaat daarom niet alleen over afscheid nemen van een vrouw, maar gaat veel breder.

Killed By the Boom zou gaan over Omar Little, een personage uit The Wire. Voel je jezelf verbonden met dat personage omdat het een outcast is?
Al heel mijn leven ben ik een outcast. Geen idee waarom ik niet aanvaard word zoals ik ben. Zeker in een periode dat ik mezelf moet herdefiniëren, wordt dat gevoel sterker. Maar eigenlijk dacht ik bij het schrijven van Killed By the Boom helemaal niet aan Omar Little. Na een optreden vertelde iemand uit het publiek me dat ik een song over hem geschreven had. Ergens in het nummer zing ik: "He wasn't no drug dealer, no, he was a dancer", dus ik kan de redenering wel volgen. De song is eigenlijk ontstaan vanuit mijn frustraties met het nieuws. Ik zit veel op hotel en daar keek ik vroeger voortdurend naar CNN. Het nieuws werd na verloop van tijd echt een obsessie voor me. Maar van de ene op de andere dag ben ik daarmee gestopt, ik werd gewoon ziedend van de aanpak van de nieuwsmakers. Killed by the Boom gaat over het verzinnen van nieuws want dat is precies wat de televisiestations doen.Dit thema komt ook terug in een filmpje dat we gedraaid hebben voor Begin Again. In die clip zie je een nieuwslezer terwijl er achter hem allerlei vreemde beelden geprojecteerd worden.

Het meer dan acht minuten durende Larkspur is een belangrijke song op het album. Na 'Nux Vomica' is het weer een verwijzing naar de plantenwereld. Heb je iets met de natuur?
Zo lijkt het wel. Het nummer gaat over schrijven, over dingen uit het dagelijkse leven oppakken die goed of interessant klinken. Bij het horen van het woord larkspur dacht ik meteen aan een of andere vreemde adelaar, terwijl het eigenlijk een bloem is. Het klinkt tegelijkertijd scherp en saai. En dat maakt het woord boeiend.

Tenslotte: hebben we het goed als we bij het horen van Three Sisters denken aan de heksen uit Macbeth?
Die verklaring is zo goed als elke andere. Maar het werkt op verschillende niveaus want ik heb zelf drie zussen.

9 april 2009
Sancho Geentjens