The Sheila Divine - Het mysterie België

The Sheila Divine is terug samen. Voor alle duidelijkheid, even herhalen: The Sheila Divine treedt terug op. En nog beter: The Sheila Divine stond op het Crammerockfestival. Voorwaar een meesterstukje van de organisatoren dat ze de band zover kregen om de oceaan over te steken en nog op te treden ook. Logisch dus dat wij met vragen zaten. En waar kan je die vragen beter stellen dan op een zonovergoten terrasje achter de schermen van een festival? Ok, misschien waren er betere plekken, maar hoe dan ook: zanger-gitarist Aaron Perrino, bassist Jim Gilbert en drummer Shawn Sears zagen er ontspannen uit, zeker als je beschouwt dat dit hun eerste (echte) Belgische optreden in acht jaar zou worden.

De klassieke vraag bij een reünie is uiteraard: waarom, en meer bepaald waarom nu?
Jim Gilbert: Eenvoudig: een telefoontje uit België met het aanbod van een optreden was de aanleiding. En dat was de eerste van vele aanvragen. Uit België en Boston. Blijkbaar was er weer interesse in The Sheila Divine. We hebben nog al reünies gedaan, maar dit is eerder een wedersamenkomst. Die interesse inspireerde ons om terug een band te worden. En we gaan een nieuwe plaat opnemen.

Waarom maken jullie precies gebruik van het Kickstarterprogramma (een oproep aan fans via het internet om een kunstwerk te sponsoren, nvdr)?
Aaron Perrino: Het heeft vooral te maken met waar dat geld allemaal naartoe gaat. Het labelformat bestaat in de VS niet echt meer. Die laatste albums werden door onszelf gefinancierd. Kickstarter leek gewoon een leuk experiment. Nu zijn we alledrie oud, getrouwd, hebben we kinderen. We proberen niet meer om hiermee ons brood te verdienen. Nu is het een hobby.

Je had het al over kinderen. Heeft dat je veranderd als muzikant?
Perrino: Nu moet ik een hypotheek afbetalen, moet ik aan school en allerlei andere dingen denken. Maar verder heeft dat weinig veranderd. Ik schrijf geen songs over mijn kinderen en zal dat ook nooit doen. Dat is gewoon te persoonlijk. Bovendien vind ik het niet echt een interessant onderwerp om over te schrijven. Het is niet daaruit dat ik inspiratie put.

Waaruit dan wel?
Perrino: Vroeger was het politiek, maar om eerlijk te zijn heb ik de laatste tijd niet veel meer geschreven. We zullen dus wel zien. Toen ik de vorige keer hier was, heb ik een half jaar in Antwerpen gewoond. Dat was behoorlijk inspirerend.

Wat zit er achter die magische connectie met België?
Shawn Sears: Eigenlijk is dat altijd een mysterie geweest voor ons. Ik herinner me nog dat de mensen van Roadrunner ons opbelden met de melding dat we naar België moesten. We hadden er geen idee van dat The New Parade het hier zo goed deed op de radio. En blijkbaar leeft dat nog steeds.
Perrino: Dat bleek ook al op Humo's Pop Poll, zo'n tweeëneenhalf jaar geleden. Daarvoor was het geleden van 2002 dat we hier nog hebben opgetreden.

Jullie hebben nooit problemen gemaakt van video- en audio-opnames van jullie optredens. Betekent dat dat jullie het internet niet als een bedreiging beschouwen?
Perrino: Aan de verkoop van platen heb ik nooit een cent verdiend. Als je er niet eens in slaagt om duizend mensen je album te doen stelen, waarom zou je hen dan überhaupt iets aanrekenen?
Gilbert: Het internet is helemaal geen bedreiging. Het is eerder een werktuig om je fanbase te vergroten. Voor de nieuwe plaat willen we onze fans nog meer bij het proces betrekken. We gaan de opnamesessies uitzenden en fans zullen met ons kunnen chatten terwijl we aan het opnemen zijn. Ze krijgen een complete rondgang achter de schermen. Aaron zei het al: het mysterie is verdwenen. De illusie is doorprikt. Wij willen nog altijd muziek maken en dit is een fantastische kans om terug een groep te zijn.

Om trouwens op je vorige vraag terug te komen: het is precies de manier waarop we het opnameproces van die nieuwe plaat aanpakken en het feit dat de fans daar deel van kunnen uitmaken, die een inspiratie zijn voor Aaron. Dat geldt voor ons drieën trouwens: mensen kunnen bereiken op een heel andere manier dan dat hele oldschool, mysterieuze gedoe.

Enig idee waarom platenmaatschappijen het zo moeilijk hebben met het internet?
Perrino: Hun enige doel is geld verdienen en het internet maakt het mogelijk om een plaat gewoon te downloaden zonder ervoor te betalen.
Gilbert: Van de twintig euro die een cd kostte gingen er achttien naar de platenmaatschappij. En de twee euro die dan moesten doorsijpelen tot bij de band raakten daar gewoon niet. Het model werkt niet. Dergelijke platenmaatschappijen zijn log en traag en artiesten laten hen koud. Vandaar dat de doe-het-zelfmethode zo'n vaart nam in de eighties. Het was gewoon niet leuk meer voor de muzikanten, tenminste voor ons niet.

En toch staan jullie hier nog.
Gilbert (fel): ...en het zijn de fans die dat voor elkaar hebben gekregen. Het emotioneel element daarin is heel erg belangrijk.
Perrino: Als je een goed idee of een sterk verhaal hebt, heb je die labels niet meer nodig. Iedereen waar dan ook heeft immers toegang tot muziek dezer dagen. Precies daarom nemen bands als Arcade Fire zo'n grote vlucht. Ze krijgen een postieve review op Pitchfork en maken een plaat voor geen geld. Daaruit blijkt nog maar eens dat het model niet werkt.

Zijn er nog plannen voor tournees of shows in de nabije toekomst en meer bepaald in België?
Perrino: Absoluut, er zijn besprekingen aan de gang om in februari terug te komen. Maar voorlopig ligt er nog niets vast.
Sears: Tournees doen we niet meer, ook niet in de VS. We spelen nog enkel eenmalige shows. In Boston en New York onder andere, maar op tour gaan zit er niet meer in.
Perrino: We hebben alle drie een job. Shawn werkt in de webdevelopmentindustrie, Jim houdt zich met film bezig en ik zit in de reclamewereld. We zien het dus niet echt zitten om op een dinsdagavond in een bestelwagen naar Cleveland te gaan rijden. Uiteindelijk draait dat dan toch uit op vijf slechte en twee goede optredens. Dan kunnen we er beter enkele interessante venues uitkiezen en daar meer ontspannen naartoe leven.

Zijn jullie nerveus?
Sears: Nog niet, maar over een paar uur ongetwijfeld wel.
Perrino: We hebben vier keer gerepeteerd, dus dat zit wel goed. Het zal waarschijnlijk zijn van : "Wie duikt er het eerst het diepe in?"
Sears: Het is vooral spannend om opnieuw een volledige set te kunnen spelen.

Zullen er covers in de setlist zitten?
Sears: Nog niet, we hadden niet genoeg tijd om die uit te werken
Gilbert: Ik heb het geprobeerd, maar helaas...
Perrino: Het was al moelijk genoeg om ons de nummers die we zelf hebben geschreven te herinneren. Daar kroop het meeste tijd in.

Betekent dit dat Dear Leader niet meer bestaat?
Perrino: Voorlopig in elk geval niet. Dat is geen drama, weet je. Na de laatste plaat had ik het gevoel dat ik al wist hoe de volgende plaat zou gaan klinken. Vandaar dat ik deze kans met beide handen heb gegrepen.

Aaron, hoe zit het trouwens met jou en Stijn Meuris ?
Perrino: We zijn geen "boyfriends" (hilariteit alom). We zijn elkaar gewoon voortdurend tegen het lijf gelopen op meerdere festivals. Bovendien heb ik hem ook nog ontmoet toen ik hier voor een reclameagentschap werkte en hij bezig was met film maken. 

Later die avond zou Meuris nog mee op het podium staan voor een wild enthousiaste, zij het toch eerder beperkte groep diehardfans. The Sheila Divine is terug en niet alleen Crammerock zal het geweten hebben.