The Rott Childs - Beleggingstip: Geef al uw geld aan The Rott Childs

Al eeuwenlang manipuleert de Duitse bankiersfamilie Rottschild de geldstromen van onze planeet en beslist over oorlog en vrede. Zo wordt gezegd. Hun laatste zet, het lanceren van een Belgische rockband met dezelfde naam, kunnen we alleen maar toejuichen: het debuutalbum van The Rott Childs, 'Riches Will Come Thy Way', is een pak slaag op een schijfje zoals we er meer op ons bakkes willen krijgen. We spreken met basfenomeen Ben Younes Zahnoun, die behalve bij The Rott Childs ook vaak op een podium wordt gesignaleerd met Mauro Pawlowski en Tim Vanhamel.

Of het misschien goed is om toch bij hem thuis te komen in plaats van buiten op een terras? En of ik dan ook ineens een fles cola kan meebrengen? Met deze vragen belt Zahnoun me, een uurtje voor onze afspraak, “Het was nogal laat gisteren,” voegt hij er nog aan toe. Vandaar dus.

Staat de rock-'n-roll-levensstijl dan nooit het muzikant zijn in de weg? Soms moet je toch ook thuis aan de slag en muziek schrijven?
De muziek moet inderdaad altijd op de eerste plaats komen, maar schrijven is momenteel bijzaak voor mij. Veel baslijnen ontstaan op repetities in een bepaalde periode, soms op aanwijzen van de songschrijvers, soms op eigen initiatief. Erna is het voor mij vooral een kwestie om niet alle stukjes door elkaar te beginnen halen, maar echt schrijven is er dan niet meer bij. Ooit wil ik nog wel eens iets heel knap van mezelf in elkaar steken, maar voorlopig heb ik mijn handen al vol met Eat Lions, Pawlowski en the Rott Childs.

Je vergeet A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen?
Nee, die zijn nu voor optredens naar Engeland vertrokken met een andere bassist... Als je in zoveel bands tegelijk speelt is soms het moeilijker om al de karaktertrekjes van de andere bandleden te onthouden dan je baslijnen.

Ok, terug naar The Rott Childs. Je hebt daar een exemplaar van jullie spiksplinternieuwe debuut in handen, wat doet dat met een eenvoudige kempenzoon?
Het is de overtreffende trap van Kerstmis. Een gewoon kerstcadeautje is leuk, maar dit is toch extra cool omdat je er zelf aan hebt meegewerkt. Toch ga je ook direct op de kleine details letten. Dingen waar je volgende keer misschien toch wat extra aandacht aan wilt geven, maar het klinkt goed en het mag soms ook wel wat vuil klinken, zolang het maar vuil klinkt in a Rott Childs kind of way.

De producer van de plaat, Micha Volders van Vermin Twins, staat erom bekend dat hij als een ware Terminator op zijn doel afgaat, heb je daar wat van gemerkt?
Zoals Schwarzenegger afgaat op het Europees presidentschap zul je bedoelen! Die gast is echt niet te stoppen. Op sommige momenten was hij intenser met de plaat bezig dan wijzelf. Nachtenlang op koffie en hoop doorzetten tot het resultaat er is. Respect daarvoor! Zelf hebben we ook nog wat repetitiewerk voor de boeg nu de plaat af is: The Secret Handshake en People Vs. Megiddo zijn twee nummers die we in de studio hebben bedacht en nog naar het podium moeten vertalen.”

Fugazi, Captain Beefheart, The Jesus Lizard, Liars,... allemaal bands waarmee The Rott Childs al eens zijn vergeleken, maar in het nummer Tuppence-R-Tuppence hoor ik toch een hele vette knipoog naar Helter Skelter van The Beatles. Een bewuste ode?
Alles begint en eindigt met The Beatles, het is nog altijd de beste popmuziek ooit gemaakt en een onuitputtelijke inspiratiebron voor elke groep. Wie goed zoekt kan ook een baslijn vinden die gebaseerd is op She's So Heavy, een nummer op Abbey Road. In een ander nummer zit zelfs een streepje Beyoncé. Niet te onderschatten, die Beyoncé! Ik hou echt van sommige grooves in die nummers.

Het hele album ademt een nogal occulte, bijbelse sfeer en Helter Skelter was ook het favoriete Beatlesnummer van sekteleider Charles Manson, dus misschien geen toeval dat jullie net zo'n nummers kiezen als inspiratie?
De muziek blijft gewoon de muziek natuurlijk, er bestaan zogezegd wel akkoorden die 'des duivels' zijn volgens de kerk, maar bon, welke idioot gelooft dat nu echt? Als het maar heftig klinkt en intelligent in elkaar zit, ben ik content. De lyrics en artwork zijn wel zwaar geïnspireerd door allerlei samenzweringstheorieën en religieuze mythen, maar dat is meer iets van Jethro en Chuck, onze zangers-gitaristen. Zelf ben ik maar een gewone bassist, ik drink liever een tasje thee.

Wie niet. Ik heb trouwens de voorbije dagen mijn vingers helemaal stuk gespeeld op het Rott Childs-computerspel.
Ja, dat is ook iets van Jethro, dat is een echte gamefreak. Het spelletje is een beetje silly, maar wel grappig. De soundtrack is trouwens het nummer HAARP van de plaat. Hopelijk kunnen we in de toekomst daar nog een beetje verder mee gaan en vaker spelletjes ineen steken als promo voor de band.

Nog even over Eat Lions: Als tiener was je grote fan van Millionaire, de band van Tim Vanhamel. Hoe voelt het om jaren later met hem en andere grootheden uit de Belgische rock op het podium te staan?
Echt zwaar onder de indruk van 'beroemdheden' op zich ben ik nooit geweest, maar naar Tim als muzikant heb ik altijd wel opgekeken. Als hij bij hem thuis een song laat horen die hij nog nooit op een plaat heeft gezet en verder enkel voor zichzelf houdt, dan denk je toch dat je een heel eind bent gekomen. Daar sta je dan wel even bij stil... We zitten nu trouwens ook in de studio met Eat Lions.

Nice. Nu jullie veel live gaan spelen met The Rott Childs wens ik het jullie zeker niet toe, maar moesten jullie ineens toevallig alle vier jullie beide armen verliezen, op welke manier zou dat jullie geluid dan beïnvloeden?
We zouden sowieso gewoon doorgaan. Onze drummer zou zich wel moeten bekwamen in de kunst van het ritmisch swaffelen en we zouden onze naam veranderen in The Rompi Childs.

High-five!