The Bony King of Nowhere - Veel sneller moet het niet meer gaan

In september 2006 won The Bony King of Nowhere de Gentse muziekwedstrijd De Beloften, vorige week speelden ze in het voorprogramma van Jason Molina en binnenkort kan je de singer-songwriterkunsten van Bram Vanparys beluisteren op Music in Mind. Wij vroegen ons af hoe de twintigjarige student zich staande houdt in de plotse heisa rond zijn persoon.

Je bent begonnen met muziek maken toen je met een bandopnemer terugkeerde van de zolder. Heb je daarvoor nooit een poging ondernomen om zelf iets uit te brengen?
Nee, ik ben nog maar een dikke drie jaar bezig met het maken van muziek en die “nummertjes” die ik maakte met de bandopnemer waren echt mijn eerste experimenten met songwriting. Ze waren dus nog lang niet rijp voor een demo, laat staan voor een album. Ik heb nu pas sinds een jaar een degelijke demo waarmee ik naar buiten durf te komen. Een echt album komt er hopelijk binnen ten laatste twee jaar, als ik genoeg deftig materiaal bij elkaar heb geschreven.

Je hebt ongetwijfeld eerst wat geëxperimenteerd met die recorder.
Had je al een idee welke kant je op wou, hoe je muziek moest klinken?
Zeker! Ik had twee oude cassettespelers van toen ik kind was. Eerst nam ik de akkoorden en zang op. Vervolgens liet ik dat afspelen op die tweede speler en nam ik met de eerste speler het geluid op van de tweede, nu met percussie of tweede gitaar erbij. Op die manier kon ik toch met meerdere sporen werken. Natuurlijk, hoe meer “sporen” ik gebruikte hoe slechter de kwaliteit werd. Toen ik pas begon nam ik zelfs stem en gitaar apart op omdat ik nog niet kon spelen en zingen tegelijk. Sinds twee jaar heb ik een  zestiensporen recorder, waarmee ik onder andere mijn huidige demo opnam.

Toen je uiteindelijk naar buiten kwam met wat je had gemaakt waren
de reacties lovend, meteen werd de naam overal opgepikt. Vond je dat
niet een tikkeltje overweldigend?
Tja, dat kan je wel zeggen! Club Circuit, de AB, de Morgen en Le Soir, ik kan het zelf maar moeilijk vatten. Ik denk soms dat mensen me een beetje te veel loven. Op die manier worden de verwachtingen van het publiek ook veel groter en nu moet ik natuurlijk zoveel mogelijk mijn best doen om aan deze verwachtingen te voldoen. Het is en blijft toch allemaal een beetje gek.
Toch hoeft het voor mij niet veel sneller te gaan momenteel. De komende maanden zal ik vooral veel spelen en optreden en hoop ik ook te kunnen werken aan nieuw materiaal. Ik studeer ook nog en het is nu al moeilijk dit alles te combineren.

2007 lijkt een veelbelovend jaar voor The Bony King te worden en
net nu stappen de anderen op. Heeft dit iets te maken met het
onverwachte succes?
Ja en neen. De ongelofelijke kansen die ik kreeg deden me erg veel nadenken en ik concludeerde dat ik die kansen ten volle moest benutten. Als ik die kansen nu zou vergooien zou ik het wel kunnen vergeten. Ik wou vooral volledig mijn eigen ding doen en zoveel mogelijk mijn eigen geluid nastreven op het podium en dat lukte niet zo goed met de band. Zij wilden voornamelijk een echte band zijn en creatieve inbreng hebben en ik wou dan weer zoveel mogelijk mijn eigen sound nastreven en dat kan alleen met begeleidingsmuzikanten. Hun keuze om te stoppen is niet meer dan begrijpelijk en ik heb er ook respect voor.
Voorlopig betreed ik het podium enkel met Cleo, zij bespeelt nu ook de piano. Wat de toekomst brengt zullen we wel zien. Als er morgen een geweldige triangelspeler voor me staat die met de grootst mogelijke motivatie wil spelen in The Bony King Of Nowhere en zijn muzikale inbreng past perfect in mijn plaatje, dan zal die zeker welkom zijn.

Je nummers gaan niet over de zoveelste gebroken relatie, maar
vooral over de natuur. Vind je dat er al genoeg liefdesliedjes zijn
geschreven?
Liefdesliedjes zullen er altijd zijn en de liefde zal door iedereen bezongen blijven worden. Het is moeilijk om over zulke dingen te zingen. Maar weinigen kunnen zingen over persoonlijke dingen zonder dat het melig of banaal klinkt. Johnny Cash was dan weer een grootmeester in het bezingen van zulke zaken. Ik hou het dus liever op andere onderwerpen, hoewel ook ik wel eens over de liefde durf te zingen. Luister bijvoorbeeld eens naar Alas My Love.

Je wordt te pas en te onpas de "Vlaamse Devendra Banhart" genoemd,
wat vind je daar zelf van?
Wel, enerzijds vind ik dit nog steeds een compliment, maar anderzijds lijkt het alsof mensen dit zomaar zeggen zonder hierover na te denken. Het is wel waar dat mijn eerste songs sterk waren beïnvloed door hem en dat hij mijn grootste muzikale held is, maar ondertussen hoop ik toch dat ik al een eigen sound heb gevonden die verschilt van Devendra. Het zou leuk zijn eens losgekoppeld te worden van Devendra en ook Bonnie "Prince" Billy.

Als je een artiest mocht kiezen om een duet mee op te nemen wie zou dat dan zijn en waarom?
Cat Power. Chan Marshall heeft de mooiste en meest sexy vrouwenstem op deze planeet. Ook de eenvoud van haar nummers vind je terug in mijn nummers.

Foto door Laura Wauters