The Answer - Soms vergeet je dat je in een positie bent om je eigen koers te bepalen

The Answer kenden we tot nu toe als een solide hardrockband die dankzij sterke bluesinvloeden eerder Amerikaans klinkt dan Brits. Nog maar anderhalf jaar geleden bracht dit viertal het vijfde studioalbum 'Raise A Little Hell' uit, een plaat waarop dat beeld nog eens bevestigd werd. Maar in de periode die volgde is er toch een en ander gebeurd. Wij spraken met zanger Cormac Neeson.

Cormac Neeson ging door de hel toen zijn zoontje drie maanden te vroeg geboren werd. Het leidde uiteindelijk tot 'Solas', een gloednieuw album met een ander geluid. Neeson had het met ons over het ontstaan van 'Solas' en andere zaken vanuit het land dat dit jaar internationaal in het nieuws kwam omdat het liever niet uit de EU stapt en vanwege de goede prestaties van het nationale voetbalelftal: Noord-Ierland. Of zoals Cormac zelf zegt: Ierland.

Je spreekt niet zo zeer van Noord-Ierland?
Cormac Neeson: Ja eigenlijk is het Noord-Ierland. Het is best een ingewikkeld onderwerp; we zouden er de hele dag over kunnen praten.

Die kwestie is weer actueel sinds het Britse EU-referendum. Voel jij je betrokken bij Europa?
Ja. Ik heb “Remain” gestemd. Ik denk dat het dom is ons van Europa af te keren. We zijn maar een klein land en zoals de wereld er nu voorstaat, moet iedereen bij elkaar blijven en elkaar helpen. Je isoleren is geen goed plan. Daarnaast is hier onzekerheid en onrust ontstaan, want zowel Noord-Ierland als de Ierse republiek voelen er weinig voor om een grens tussen de twee delen van het eiland te trekken. Dat zou oude, duistere tijden terugbrengen. En daar zit niemand op te wachten.

Artiesten, die het gewend zijn te touren, hebben het sowieso niet echt begrepen op grenzen?
Nee. Jezus, moeten we straks, wanneer we naar het Europese vaste land vliegen, in de rij staan voor niet-EU reizigers waar je langer moet wachten en lastige vragen krijgt? Dat is waanzin. Nergens is het perfect, maar het leven in een Europese context is altijd beter dan eentje erbuiten.

De laatste jaren zit jullie band in een ongekend hoog ritme. Na anderhalf jaar brengen jullie al een nieuw album uit. Wat betekent die drukte voor de band? Zorgt die voor extra adrenaline?
We zijn een hard werkende band en dat zijn we altijd al geweest eigenlijk. Maar op deze plaat hebben we onszelf tot op zekere hoogte opnieuw uitgevonden door te experimenteren met genres waar we altijd van hebben gehouden, maar die we nog nooit volledig hadden omarmd. Het is belangrijk je als band te blijven ontwikkelen en alles te doen wat nodig is om het vuur en de passie levend te houden.

Tien jaar hebben we kwalitatief hoogstaande rock-'n-roll gemaakt. Met dit album hopen we een paar nieuwe deuren te openen en de weg te plaveien om nog eens tien jaar interessante muziek te maken.

Er staan nog best wat stevige nummers op. Het is dus geen totale breuk met het verleden.
We zijn nog steeds dezelfde muzikanten met onze unieke stijl, maar er staan veel verrassingen op dit album voor mensen die ons grondig denken te kennen. Daarnaast was het de bedoeling ons een beetje te onttrekken aan het label, dat we de laatste jaren opgeplakt hadden gekregen. Dat was een spannend proces. Het resultaat is dat de vlam weer opgelaaid is en dat we ons goed voelen over de toekomst.

Eigenlijk hebben jullie in de loop der tijd al vaker aan geluid en stijl geschaafd. Soms, zoals op 'Raise A Little Hell', keerden oudere elementen weer terug. Zit het zoeken naar nieuwe invloeden jullie in het bloed?
Ieder album dat we maken bevat één of twee nummers die buiten de standaard vallen. Ze zijn spannend en experimenteel, maar het zijn nooit de nummers waar de meeste mensen aandacht voor hebben. Wij wilden een plaat maken waar die kant van onze muziek meer naar voren komt. De invloeden, die op 'Solas' te horen zijn, komen uit een muzikale richting waar we altijd belangstelling voor hebben gehad. We hebben alleen nooit de moed gehad daar veel mee te doen. Vooral het Keltische geluid kwam hooguit aan bod op B-kantjes en bonustracks.

Spannend...
Zelfs bevrijdend. Niemand verwachtte iets van ons. Er was geen druk van het label of van de fans. Er waren op dat moment geen journalisten, die het over ons hadden, en het leek erop dat we konden doen wat we wilden: verder gaan met de muziek in de categorie waarin we waren ingedeeld of experimenteren met welk genre dan ook. Dat klinkt heel gewoon, als iets waar iedere professionele muzikant naar zou moeten streven, maar soms vergeet je dat je eigenlijk helemaal zelf je koers kan bepalen.

Horen we hier tussen de regels dat 'Raise A Little Hell' niet zo goed ontvangen is als jullie hadden verwacht?
Dat had beter gekund, maar ook slechter. Voor ons was het een hele goeie rock-'n-rollplaat met een hoop goede songs erop. We hebben die plaat in ieder geval met hart en ziel gemaakt; zoals iedere plaat. Voor ons was het allemaal niet genoeg. Wij willen dat deze band nog minstens tien jaar ons leven uitmaakt. Daarvoor was een frisse herstart nodig.

Nog een reden waarom deze plaat afwijkt, is dat ik veel van mijn persoonlijke gevoelens in de nummers heb verwerkt. Ik heb een moeilijke tijd achter de rug en had een uitlaatklep nodig.

Was het schrijfproces voor dit album anders?
Veel nummers ontstonden uit een basis van akoestische gitaar en zang; een heel goed fundament, want als een song in die gedaante goed klinkt, kun je er zoveel partijen en lagen aan toevoegen als je wilt en zal het altijd goed blijven klinken. Zo hebben we het met de meeste nummers voor dit album gedaan.

“Solas” is Iers voor “licht”. Is dat het centrale thema?
Juist. Het is eigenlijk een reis vanuit een duistere, beklemmende en enge plek naar een oord waar het beter toeven is en waar je je leven weer kan opbouwen. We wilden er graag een Keltische titel aan geven. Die reis van donker naar licht is voor mij ook een Keltisch symbool. En dan hebben we dit album ook nog eens in onze eigen studio op het Ierse platteland opgenomen. Dat voelde goed en puur. Daar past die titel ook uitstekend bij.

Heeft die reis uitsluitend een persoonlijke achtergrond of gaat het ook over de tijd waarin we leven?
De taak van een artiest is zijn persoonlijke ervaringen als basis te gebruiken en daar een bredere betekenis aan toe te voegen. Zo doe ik het altijd. Mijn recente, moeilijke ervaring is een verse wond, die nog steeds zeer doet als ik er aankom. Maar ik heb geprobeerd het geheel in een breder perspectief te zetten. Hopelijk kunnen anderen er iets van zichzelf in herkennen want ik ben niet de enige die door moeilijke tijden gaat.

Waar plaats je Thief Of Light in dit thema?
Thief Of Light vormt het sleutelpunt in het verhaal, het moment waarop het geluk een doorslaggevende wending neemt. Voor mij was dat moment toen ik besefte dat die duistere periode niet eeuwig zou duren en dat ik met mijn familie het leven weer op de rails zou krijgen. De tekst heeft ook wel iets mystieks dat refereert aan de Keltische wereld, maar het nummer gaat toch vooral over de hoop een dag weer helemaal de oude te zijn.

Wie is de zangeres op Real Life Dreamers?
Dat is een vriendin, Fiona O'Kane. Ze speelt in een plaatselijke band, Runaway Go. Eén van de voordelen van een thuisstudio is dat je allerlei vrienden kan uitnodigen en ze van alles kan laten doen. Ik heb Fiona meerdere zangpartijen laten opnemen. Ze heeft een ongelooflijke stem en pikt dingen heel snel op waardoor ze gemakkelijk een draai kan geven aan een nummer.

We kregen ook de medewerking van onze vriend Keith van The Choir Boys, die niet ver van de studio woont. Hij speelt Hammond-orgel en piano op dit album. En op Battle Cry speelt een sambaband uit Belfast mee waarin diverse vrienden zitten. Het was wel een uitdaging om die samen met ons in een kleine studio te krijgen.

Het album bevat ook het nodige aan samenzang en overdubs. Was dat een extra uitdaging?
De zang was voor mij het gemakkelijkste gedeelte. De sfeer van veel nummers was anders dan op een standaard rockplaat, en dat gaf mij eigenlijk veel ruimte om te experimenteren met harmonieën, melodieën en verschillende zangstijlen. Dat kwam geheel overeen met het karakter van de onderneming.

The Answer speelt 25 november in TivoliVredenburg te Utrecht, 26 november in Biebob in Vosselaar, en 4 december in Paradiso Noord, Amsterdam.