Teen Creeps - We voelen elkaar goed aan en daardoor loopt alles vanzelf

Met 'Today Is The Day' keert de Gentse band Teen Creeps terug met een album dat zowel intiem als krachtig klinkt. Na het fel ontvangen ‘Forever’ zoekt het trio opnieuw naar balans tussen rauwe energie en emotionele diepgang. De plaat, geschreven na een periode van verandering en herontdekking, ademt melancholie maar ook een herwonnen zelfvertrouwen. In vijf dagen werd het album live opgenomen in de Ardennen. Frontman Bert Vliegen vertelt over het persoonlijke proces achter de nummers, de invloed van de jaren negentig en het plezier van opnieuw samen in de studio te staan.

‘Today Is The Day’ is een album dat gaat over een relatiebreuk, maar ook weer opnieuw gelukkig worden. Wanneer wist je dat dit het thema van de plaat zou worden?

Bert Vliegen: Als de eerste nummers al geschreven zijn, heb je eigenlijk al een soort voorlopige richting door een aantal thema’s die gekozen zijn. Ik schrijf sowieso altijd over wat me overkomt. Mijn werk is dus vaak behoorlijk autobiografisch. Het kwam daardoor allemaal vrij vanzelf. In vergelijking met ons album 'Forever' denk ik dat we over het algemeen wat melodieuzer zijn geworden. De oudere platen focusten misschien wat meer op snelheid en agressie, terwijl er nu meer ruimte is voor melancholie. Er zit ook wat meer variatie in, denk ik. We proberen nieuwe muzikale horizonten te verkennen. In die zin voelt het als een soort logische evolutie.

Hoe hebben jullie gezocht naar evenwicht tussen de energie en de kwetsbaarheid die in veel van jullie nummers zit?

We zijn gewoon beginnen te schrijven en op een bepaald moment, wanneer er een paar nummers af zijn, weet je al een beetje wat een plaat nog mist om genoeg variatie te bieden. Doordat de muziek waar we naar luisteren voortdurend verandert, sluipt die variatie ook in ons eigen werk. We ervaren dat zelf als een groot contrast tussen de verschillende kanten van de band en dat willen we ook laten horen. De plaat klinkt zelfverzekerd, ondanks de moeilijke thema’s die soms aan bod komen. Het was lang geleden dat we nog samen in de studio hadden gezeten en er hing een soort herwonnen spelplezier in de lucht. We weten ondertussen goed wie we zijn, wat we kunnen en wat we willen doen. Dat besef zorgt ervoor dat we met overtuiging te werk kunnen gaan en dat maakt het allemaal ook een stuk makkelijker.

In de liedjes zitten veel invloeden uit de 90's. Welke bands hebben jullie beïnvloed bij het maken van deze plaat?

We luisteren sowieso naar veel meer dan alleen muziek uit die periode. De invloeden zijn breder. Ik heb de laatste jaren bijvoorbeeld veel naar Karate geluisterd, maar ook naar een band als Japandroids, die ruim twintig jaar later actief was en dat vond ik ook heel cool. De invloeden komen dus niet enkel uit de jaren negentig. Het zijn eerder de bezetting en de gitaarsound die die sfeer oproepen. In werkelijkheid reiken onze referenties veel verder dan dat. We vermijden bewust om te retro te klinken. Toch komt dat niet voort uit een weloverwogen plan, we zijn er niet echt bewust mee bezig om een bepaald tijdstempel op onze muziek te drukken. In zekere zin zijn we misschien zelfs een beetje uit de tijd omdat we nog altijd alles samen live opnemen. Zodra iets klaar is, is het gewoon klaar. Dat is een manier van werken die tegenwoordig niet vaak meer voorkomt. Als er dus iets hedendaags aan onze muziek zit, komt dat vooral doordat we iets nieuws maken vanuit wat we zelf tof vinden. Het is een natuurlijk proces, niet iets wat we forceren.

De single Windows Open staat in de belangstelling en verkent ook een beetje nieuwe terreinen voor jullie. Wat was het idee achter dat nummer?

We wilden al langer een song maken die in zijn opzet heel eenvoudig was. Vaak schrijven we nummers die snel en vol informatie zitten, dus dit was eigenlijk een oefening in het inhouden en het laten ontstaan van spanning. Dat idee komt deels voort uit mijn liefde voor de langere nummers van Yo La Tengo, en het concept van een spanningsboog die langzaam wordt opgebouwd en dan pas wordt losgelaten. Het was iets wat we niet vaak doen en daardoor voelde het als een frisse wind door het hele album dat er zo’n nummer op staat. De productie klinkt dit keer wat rijker en gelaagder dan op de vorige platen. We hebben de opnames eigenlijk op dezelfde manier aangepakt als bij de vorige plaat, al zijn we intussen misschien gewoon allemaal iets beter geworden in wat we doen. We namen alles op in de Ardennen, samen met dezelfde mensen als bij ‘Forever’: Jesse Maas als producer en Giel de Maas voor de mix. We hebben alles in vijf dagen live opgenomen, en daarna heb ik in twee dagen alle zangpartijen ingezongen. Dat was het eigenlijk, heel simpel en fijn.

Hebben jullie de plaat opgenomen met de gedachte om die veel live te spelen of lag de focus puur op de songs van de plaat?

Al onze nummers ontstaan doordat we ze live schrijven en samen spelen. We verstoppen ons nooit echt achter de productie, het draait altijd om hoe we als band samen klinken. In de studio doen we ook niet aan ingewikkelde trucjes of overdreven bewerkingen. Het blijft allemaal vrij minimaal, gewoon om het beter op plaat te krijgen. Dat zit al vervat in de manier waarop de nummers geschreven worden: ze worden gemaakt om live te werken en de opname is enkel een weergave daarvan, een accurate representatie van het nummer zoals het echt klinkt. De titel van de plaat ‘Today Is The Day’ is uiteindelijk ook vrij organisch ontstaan. Ik herinner me nog goed dat ik zelf niet meteen met een titel kon komen, ik ben daar eigenlijk nooit zo goed in. Bij de vorige plaat had ik dat ook al. Uiteindelijk kwam Joram met het idee. Het klonk als een soort wervende slogan, bijna iets campagnematigs en dat sprak ons wel aan. De titel komt uit een zin uit het nummer Staging op de plaat, en voelde alsof hij perfect de lading dekte. Het is eenvoudig, maar daardoor juist sterk. Toen het artwork erbij kwam, kreeg het ook iets heel visueels, bijna reclameachtig, wat het geheel nog krachtiger maakte.

Jullie bestaan een decennium als band. Dat is niet alle groepen gegeven. Wat houdt jullie scherp en enthousiast om steeds weer nieuwe muziek te maken?

We zijn gewoon drie vrienden die samen muziek maken. Het is eigenlijk heel duidelijk wat we met Teen Creeps willen doen: iets eenvoudigs maken, iets essentieels dat teruggaat naar de kern. Dat maakt de dingen soms ook makkelijker omdat er niets ingewikkelds aan is. Binnen de band is alles helder en vrij. We voelen elkaar goed aan en daardoor loopt alles vanzelf.