Steven Thomassen (ToutPartout) - Het is constant balanceren

Steven Thomassen. Duizendpoot, maar vooral zaakvoerder van het Hasseltse ToutPartout boekingskantoor en Labelman. In vijftien jaar bouwde hij samen met zijn onvermoeibare medewerkers zijn agency uit tot een Europese naam waar zelfs een mogul als LiveNation niet naast kon kijken. Passie is zijn drijfveer, maar dat neemt niet weg dat hij een nuchtere kijk heeft op de muziekbusiness.

Kan je de geschiedenis schetsen van ToutPartout?
Eigenlijk heeft toeval een belangrijke rol gespeeld. In het laatste jaar op de kunstschool, waar ik audiovisuele kunsten studeerde, deed ik stage bij Kladaradatsch (een productiehuis, nvdr) voor een tv-programma op de VRT. Naar aanleiding van de bevrijding werd een soort livecaptatie met kleine optredens over heel Vlaanderen opgenomen. Rhyme Cut Core had net afgezegd voor één van die optredens en ik organiseerde toen al optredens in de streek rond Sint-Truiden. Toen heb ik enkele vrienden, die in een groepje speelden, gecontacteerd  om hen te vervangen. En die vroegen me daarna als manager. Daaruit is ToutPartout gegroeid.

ChewABone en de Hoodoo Club waren enkele van de eerste bands waarmee ik heb gewerkt. Aanvankelijk was dat vooral in het Limburgse, maar Hoodoo Club is dan in de finale van de RockRally terechtgekomen en zo is die sneeuwbal beginnen rollen. Belgische groepen als De Bossen, 't Hof Van Commerce in het begin, Fence, ... nam ik onder mijn hoede. Maar mijn werk als zelfstandige voor verschillende opdrachtgevers (Belang Van Limburg, VTM, ...) bleef aanvankelijk nog mijn hoofdinkomen.

Voor Konkurrent heb ik dan promotie gedaan voor labels als SubPop in België en op die manier kwam ik uiteraard in contact met buitenlandse bands als Guided By Voices, Sebadoh, My Morning Jacket, ... Als gevolg daarvan ben ik dan buitenlandse bands beginnen boeken voor België en Nederland en heb ik uiteindelijk ook een eigen label opgestart. Dave Schroyen (drummer van Creature With The Atom Brain, nvdr) heeft toen nog een tijdje voor me gewerkt. ToutPartout werd daarna steeds belangrijker en uiteindelijk ben ik ook een cd-winkel begonnen in Hasselt: JJ-Records.

Hoe is dat afgelopen?
Drie jaar geleden zijn we daarmee gestopt. Toen we begonnen, was het nog niet zo dramatisch gesteld met de cd-markt, maar, ondanks een superlocatie tegenover het stadhuis van Hasselt, bleek toch dat deze stad niet klaar was voor de alternatieve muziek die wij aanboden. Bovendien zijn de winstmarges op cd's belachelijk laag. Maar met ToutPartout was dat allemaal in één gebouw geïntegreerd en werd dat ook financieel gecompenseerd.
Eigenlijk wilden we ook meer dan een cd-winkel zijn. We hadden een zithoek, deden regelmatig in-store-optredens. Zo hebben we Feist, Spoon en J. Mascis van Dinosaur Jr. op bezoek gehad. Het was een fantastische ervaring, maar toch ben ik ook blij dat het afgelopen is. Er kwam gewoon te veel stress bij kijken. Vaak moest je bij leveringen meteen betalen. Het was dus voortdurend vechten om te overleven.

Kan je nu leven van ToutPartout?
Ja, intussen zijn we met acht mensen. Drie daarvan zijn vast en de rest zijn zelfstandigen, die betaald worden voor het werk dat ze leveren of - voor de Europese agenten - op commissiebasis.

Heb je een verklaring voor het feit dat het zo goed gaat met ToutPartout?
Door mijn ervaring op al die verschillende vlakken - tv-ervaring, eigen label, cd-winkel, als tourmanager met bands mee rondtrekken,... - heb ik zelf kunnen ervaren wat nodig was en wat ik moest vermijden. Omdat er zo'n groot aanbod is aan muziek  - de drempel om zelf muziek te maken is heel erg laag tegenwoordig - en er haast niets meer te verdienen valt met het verkopen van cd's, willen bands spelen en op tournee gaan. Bovendien zijn de optredens de nieuwe cd- en vinylwinkels. Het nadeel is uiteraard dat het aanbod te groot is. Je kan bij momenten elke dag naar een optreden gaan en dan is het de kunst om de juiste bands aan te kunnen bieden.

Bepaal je mee de ticketprijs? En hoe gaat dat dan in zijn werk?
Die bepaal ik inderdaad mee, ja. De grootte van de zaal is van belang, het aantal tickets dat je denkt te kunnen verkopen. Omdat ik ook Europees agent ben van heel wat bands, bepaal ik de route die een tournee volgt. Ik zorg zelf voor het materiaal, het vervoer, ... Dan weet je perfect hoe hoog je kosten oplopen en weet je ook precies hoeveel je nodig hebt om een breakeven te bereiken. Je moet ook rekening houden met de toestand in elk land. In Engeland is het op dit ogenblik bijvoorbeeld moeilijk om je tickets te slijten omwille van een overaanbod. Het is eigenlijk constant balanceren.

Is de zakelijke kant een opdracht voor je?
Absoluut. Vroeger ging alles veel rustiger. Je moest het doen met fax, telefoon en per post. Nu moet alles veel sneller gaan. Ik krijg massa's mails en iedereen wil onmiddellijk een antwoord. De stress en de druk liggen soms heel erg hoog. Vooral omdat ik nu kan delegeren, hou ik het al zo lang vol. Nu ben ik zelf terug met fotografie bezig, ik werk aan een filmscenario, ...

Hoe zie jij dit voor jezelf evolueren?
Ik  doe niks tegen mijn zin. Wie ToutPartout ziet, weet waaraan hij zich min of meer kan verwachten en dat moet ook zo blijven. Ik wil wel als zelfstandige aan losstaande projecten meewerken. Op termijn willen we ook terug evenementen gaan organiseren, iets zoals deze labelnights, zonder op datzelfde festivalstramien terug te moeten vallen. Er zitten wel wat ideeën in mijn hoofd, maar die moeten nog uitgewerkt worden.

Op basis waarvan bepaal je of een band al dan niet binnen je niche valt?
Ik luister veel naar muziek en verder zijn er de links naar MySpace- en andere pagina's. Op algemene mailings van grote, Amerikaanse impresario's ga ik zelfs niet in. De rechtstreeks mails die bij mij toekomen, komen meestal van mensen die weten waar ik goed in ben, van andere bands waar ik voor werk. Voor Europese bands bepaal ik het gewoon zelf. Zelf ga ik ook nog wel op zoek, maar dat gebeurt steeds minder.

Beschouw je LiveNation als een concurrent? Wat vind je trouwens van hun manier van werken?
LiveNation is in België min of meer op dezelfde manier begonnen als wij, al ging dat meer van het festival uit. Maar LiveNation doet alles. Van Disney on Ice tot een obscuur, klein groepje. Omdat er inderdaad concurrentie is, zullen zij ook dingen doen die ik aangeboden krijg en omgekeerd. Het is moeilijk om mijn bands op Rock Werchter te krijgen, maar ik voel wel dat ze me stilaan erkennen, dat ze niet meer om me heen kunnen.
Ooit heb ik samen met KraaK (een ander onafhankelijk Belgisch label, nvdr) geprobeerd om de independents samen te brengen in een soort concordaat omdat de majors (de grote platenmaatschappijen, nvdr) bezig waren de hele business kapot te maken. Zo hebben ze onder andere de kleine cd-winkels weggepest door eerst met de grote ketens in zee te gaan.
Het was de bedoeling dat die independents aan de hand van een manifest samen naar buiten zouden treden. Maar uiteindelijk wilden de meesten toch nog met LiveNation en de majors samenwerken, wilden ze zich toch eerder op de achtergrond houden. Zelf probeer ik gewoon hard te werken en kwaliteit te leveren en dan komt dat automatisch goed. Het kan met andere woorden toch ook anders.

Heb je een verklaring waarom een band als CentroMatic niet de overstap maakt naar een groter agentschap?
Ik werk niet met contracten. Als iemand niet tevreden is over mijn werk, mag hij vertrekken. Ik baseer een samenwerking eerder op loyaliteit. We werken gewoon samen. Er komt tenslotte meer bij kijken dan gewoon een tour boeken: we maken heel het tourboek op, hotels boeken, werkvergunningen, belastingaangelegenheden, ... Als je werkt met mensen die je kan vertrouwen, loopt dat toch goed af.
Op al die jaren is het misschien één of twee keer misgegaan. Dat zegt toch genoeg. Als de meest bands die hierheen komen op breakeven of zelfs met winst eindigen, zijn zij al lang tevreden. Dat wij het hele pakket in handen nemen, wordt door bands zeker geapprecieerd. Bovendien kan ik mijn bands op alle grote festivals kwijt, van Roskilde over Glastonbury tot Primavera. Dus dat zit ook goed.

Hoe belangrijk is de platenverkoop nog voor jouw werk?
Niet meer zo belangrijk. Het is vaak belangrijker hoe veel MySpacehits een band heeft. Over vijf jaar zijn er naar mijn mening geen cd-winkels meer. Hier en daar kan je dan nog wat speciaalzaken vinden, een metalwinkel of iets dergelijks. Omdat de distributie van cd's uiteindelijk te duur gaat worden, gaan platenmaatschappijen daar ook mee stoppen. Via mailorder zal dat misschien nog blijven bestaan of -  zoals ik al eerder zei - tijdens shows. Daar evolueert het naar. Voor het livecircuit is dat misschien niet zo belangrijk, maar het haalt wel de charme van muziek een beetje onderuit.

Hoe staat het met je label?
Dat slaapt. Als er echt iets is dat ik heel tof zou vinden, zou ik het misschien nog doen. Maar wil ik Labelman degelijk doen, dan zal daar weer meer tijd in kruipen, misschien ten koste van ToutPartout. En uiteindelijk was het toch verlieslatend. Ik kon dat dan wel weer compenseren door concerten te boeken van die bands.

Ik werk sowieso niet veel meer met Belgische bands. Orange Black ligt ook stil op dit moment en dan blijft er enkel nog Krakow over. Sukilove ga ik nu doen in Engeland, maar dan ook alleen in Engeland. Het probleem met Belgische, Vlaamse bands is het volgende: als ze geluk hebben, kunnen ze in Wallonië en eventueel in Nederland spelen, maar verder zijn de mogelijkheden beperkt. Naast de clubs heb je dan enkel nog de jeugdhuizen en parochiezalen en in dat circuit zit ik niet echt meer. Daar heb ik echt geen zin meer in. Het is voor mij gewoon boeiender om in contact te komen met die andere culturen.

Hoe pak je die Europese zalen aan?
Dat is een database die je geleidelijk aan opbouwt: door met de ene te werken, kom je in contact met de andere. Op de duur krijg je ook dingen aangeboden door met die mailinglist, die wij op regelmatige basis versturen, te werken. Je wordt dan weer doorverwezen, krijgt tips, enz.

The sky is duidelijk the limit. Op naar de volgende vijftien jaar dus.