Soulsister - Het is als een film die met je aan de haal gaat
Hun tournee van afgelopen najaar was snel uitverkocht en dus komen Jan Leyers & Paul Michiels met plezier terug in het najaar 2017 samen met hun muzikanten voor een unieke voorstelling van drie decennia Soulsister. 30 jaar geleden na de debuutsingle You Get To Me zijn de beide heren nog altijd springlevend.
Vanwaar de verlenging van de tour?
Paul Michiels: De mensen die nu komen kijken, konden vorig jaar niet binnen, zo simpel is het. Dat is de enige reden. We zijn natuurlijk doodcontent om de tour te verlengen. We hebben deze zomer meer dan twintig concerten gespeeld in grote formatie. Nu ronden we het jaar af in de culturele centra in kleine bezetting.
Is er voor jullie een groot verschil tussen spelen in open lucht en indoor?
Michiels: De dynamiek is hetzelfde, maar het repertoire is anders. Onze theatertour is meer intiem. We veranderen de structuur van de liedjes af en toe en dat maakt het interessant. Tussen elke song vertellen we ook het verhaal hoe de liedjes zijn ontstaan.
Is er ruimte voor improvisatie of ligt alles vast?
Jan Leyers: Het is zoals een toneelvoorstelling. Die is altijd hetzelfde en toch altijd anders. We spelen een vaste reeks nummers, maar de zaal en je eigen mood bepalen de rest. Als je opkomt, voel je meteen wat het zal worden. Het is een soort verleiding en dat verschilt van regio tot regio. Het kan al eens verkeren van sfeer. In Limburg zijn de mensen het warmst, in West-Vlaanderen het meest enthousiast.
Zitten er verrassingen tussen de liedje die jullie gaan brengen?
Leyers: We doen een paar zijsprongen, die we destijds gemaakt hebben: liedjes voor films of speciale projecten. Ik denk aan de muziek voor de film ‘Blueberry Hill’ van Robbe De Herdt, maar ook de song die we maakten voor Turalura, het eerbetoon aan Will Tura.
Krijg je soms zin om nieuwe nummers te maken en op te nemen tijdens het repetitieproces?
Leyers: Die tijd is zeker niet voorbij, want we maken allebei nog liedjes. Alleen moet het moment er zijn en de sterren juist staan. Momenteel is er geen ruimte voor. Misschien verandert dat nog wel.
Hoe hou je de nummers, die je al honderden keren speelde, fris voor jezelf?
Leyers: Dat is zoals pinten drinken. Elke nieuwe pint is hetzelfde en toch heb je er altijd goesting in. Nummers raak je niet beu. Je hebt het gevoel dat de muziek zichzelf een beetje speelt; het is nooit werken. Het is een film die met jou aan de haal gaat. Je bent zelf half luisteraar en geniet van wat er gebeurt. Ik heb nooit het gevoel dat ik van nul iets moet opbouwen.
Hebben jullie nog zenuwen voor jullie het podium opgaan eigenlijk?
Michiels: Ik sta elke keer weer te popelen om het podium op te mogen. Telkens weer. Zenuwen ken ik niet.
Leyers: Ik heb wat gezonde spanning, maar die begint pas enkele minuten voor ik op ga. Dan warm ik mijn stem op, maar voor de rest heb ik geen vaste rituelen.
Hebben jullie nog soloplannen?
Michiels: Ik maak een nieuw album tegen de lente van 2018. Dan komt ook mijn biografie uit. Ik word volgend jaar zeventig en dan wordt er verwacht dat ik een beschouwing breng van mijn leven. Ik ga trouwens meer dan honderd jaar oud worden. Mijn nieuwe cd wordt een stevige plaat want ik ben een rockzanger, die toevallig ook houdt van pop en jazz. Het wordt een melodieuze plaat.
Leyers: Er komt een vervolg op mijn Nederlandstalige cd ‘Helder’. In het voorjaar neem ik die op en in het najaar ga ik ermee op tournee. Ik weet nog niet of het een ep wordt dan wel een volledige plaat, maar in elk geval nieuw, Nederlandstalig werk.
Soulsister speelt een dertigtal concerten doorheen Vlaanderen (oa. Kortrijk, Hasselt, Brugge, Oostende, Wieze, Antwerpen, …). Alle data zijn te vinden op www.soulsister.be.