Shamir - Zonder het internet was ik een punker

Het is even schrikken wanneer de kleurrijke Shamir ons omhelst in de lounge van The Hotel in Brussel. Qua eerste, grondige indruk kon dat wel tellen. Wat volgt is een gek half uur waarin Nina Simone en andere androgyne zangstemmen aan bod komen. Voorbeelden als Tegan & Sara, Mac DeMarco en Beck worden aangehaald of er wordt uiteengezet hoe het internet een punker in een popicoon omtoverde.

Je bent nog steeds erg jong. Komt de hype niet te snel op je afgestormd?
Shamir (met uitgestreken gezicht): Toch wel. Ik piek heel vroeg maar vind dit wel iets hebben. Het zal me tijd en ruimte geven om nog een heleboel andere dingen te proberen. Ik vind het ook helemaal niet erg, moest er hierna geen hogere piek meer komen. I am ready for the calm down. Are you kidding me?

Je zat bijvoorbeeld in BBC’s Sound of 2015. Bracht dat vreugde of angst met zich mee?
Allebei, maar eerlijk gezegd was ik vooral blij. Het is ook geweldig. Ik kreeg twijfels bij hoeveel verder de andere artiesten in de selectie al stonden, vooral Years & Years. Ik kende hen al euh... years voor ik besliste om iets in de muziek te proberen.

Maar nu komt je debuutplaat ‘Ratchet’ eraan. Daarmee wil je een statement maken om vooral jezelf te zijn, hoeveel rariteiten of imperfecties er ook aan te pas komen.
Weird is dan ook een goeie definitie van Shamir. Vele artiesten durven zo’n statements niet aan. Ik gok dat ik er daarom zo bovenuit spring. Binnen de lijntjes kleuren; ik weiger daaraan mee te doen.

Met punk, country, pop en eurohouse heb je je al aan een pak genres gewaagd. Is het dezer dagen een voordeel om zo polyvalent te zijn? Haken mensen niet sneller af wanneer ze ontdekken dat niet heel je oeuvre is zoals wat hen net aantrok?
Dat het nu begint te werken met pop is geen toeval. Mensen horen iets herkenbaars. Maar dat genre heeft ook het minste restricties of grenzen. Het evolueert ook het snelst. Vijf jaar geleden zou er van Shamir geen sprake zijn in de popwereld. Charli XCX is zeker iemand waarnaar ik opkijk; omdat zij meehielp die grenzen te vervagen. Vooral haar eerste album ‘True Romance’ zet ik nog vaak op om inspiratie op te doen. Ik zweer bij haar aanpak.

Waar komen ballads als Demon of de Lived & Died Alone-cover dan vandaan?
Ik wil gewoon alles doen, iets wat ik altijd al in me had. Vanaf het moment dat ik met muziek begon, deed ik al zo’n dingen. Op m’n eerste ep ook. Dus toen XL Recordings me tekenden, wisten ze dat ik met zoiets kon afkomen.

Ik luister niet naar pop of house. Het toeval wil dat ze mijn muziek daaronder categoriseren. Mijn muziek is eigenlijk een tegenreactie op de EDM die ze op The Strip in mijn thuisstad Las Vegas spelen.

Je leeft inderdaad in een stoffig stadje net buiten Las Vegas. En toch zit je nu hier. Dankjewel internet?
Yeah! Zonder het internet was ik wellicht nog steeds een obscuur punkertje (lacht). Ik wist toen wel dat ik "een" carrière in de muziek wou, maar niet dat die zo zou lopen; laat staan zo snel.

Shamir speelt op maandag 25 mei in de Ancienne Belgique. Debuutalbum ‘Ratchet’ ligt al vanaf 18 mei in de rekken.