Sabrina Starke - Alles wat ik zing moet in het leven geworteld zijn

De Nederlandse Sabrina Starke heeft met haar titelloze cd één van de mooiste albums van de voorbije maanden gemaakt. De zesendertigjarige zangeres met roots in Suriname maakte een heel persoonlijke plaat waarin ze het heeft over zelfbewustzijn en dromen. Ze kijkt kritisch naar zichzelf en de wereld waarin we leven. Wat je terughoort zijn haar wensen voor een mooie wereld. Een warme plaat met soulvolle songs die je anders laten kijken naar wat er om je heen gebeurt. In dat licht moet je zeker eens kijken naar de clip bij het nummer Next Man. Hartverwarmend!

Sabrina Starke is nog een vrij onbekende naam in België. Kan je jezelf even voorstellen?
Sabrina Starke: Zeven jaar geleden zette ik mijn eerste stappen in de muziekwereld met mijn debuutalbum 'Yellow Brick Road'. Het album werd opgepikt door Blue Note/EMI en stond een jaar lang in de albumlijst. Ik heb toen ook twee belangrijke prijzen gewonnen: een Edison Pop voor Beste Nieuwkomer en de Edison Jazzism Publieksprijs (Nederlandse tegenhangers van de MIA's, nvdr). Daarna kwamen de albums 'Bags & Suitcases' en 'Outside The Box' en in 2013 verscheen 'Lean On Me - The Songs Of Bill Withers'. Dit album werd bekroond met de Radio 6 Soul & Jazz Award voor beste album. En nu is er mijn nieuwe cd die ook in de VS zal worden uitgebracht.

Hoe kijk je terug op de opnames van de plaat?
We kenden een goede voorbereiding en dat had ook wel te maken met het duidelijke beeld dat ik voor ogen had, zowel qua sound als de eigenlijke songs die op het album zouden komen. Die stonden voor negentig procent vast, toen ik de studio indook. We hebben nog een deeltje open gelaten voor de inspiratie van het moment, maar alles bij elkaar is het maken van deze cd een mooi en vlot proces geweest.

Hoe ontstaan de liedjes op een Sabrina Starke-plaat?
Voor deze cd heb ik veel samengewerkt met mijn drummer, Salle De Jonge. We hebben veel samengezeten en hebben met ons tweetjes ook de plaat geproducet. Eigenlijk was hij mijn partner in crime voor deze plaat.

In Nederland ben je al een gevestigde waarde en nu komt de plaat ook in België uit. Wat verwacht je daar concreet van?
Het is altijd mijn intentie geweest om mijn muziek verder te laten reiken dan Nederland. Ik hoop dat nog meer mensen mijn muziek leren kennen met deze plaat. En hopelijk volgen daar ook wat shows uit. Ik zou dolgraag live spelen in het buitenland. Dat moet de doelstelling zijn. Daar ga ik voor.

Ben je een ambitieus iemand op dat vlak?
Absoluut, ik ben al een tijdje heel gericht bezig met mijn carrière. Ik doe de dingen nooit te snel. Ik vind het belangrijk om te groeien in wat ik doe, zowel live als bij de productie van mijn platen. Ik ben gefocust op het nu en ben ook kritisch voor mezelf. Wat loopt goed en wat kan er beter? Zo haal ik het beste uit mezelf en mijn talenten. Daarnaast ben ik ook iemand die inhoudelijk bezig is. Voor mij is muziek maken veel meer dan een plaatje maken of wat shows doen. Alles wat ik zing - tekst en muziek - moet in het leven geworteld zijn. Ik gebruik mijn platen als een middel om iets los te maken bij mensen. Ik wil hen laten dromen en laten stilstaan bij de wereld waarin ze leven. Daar liggen immers veel uitdagingen en dus is het belangrijk om af en toe eens naar jezelf te kijken. Dat wil ik ook meegeven in mijn songs. Dat is de basis van mijn muziek.

Dat merk je ook in de keuze van je eerste single Ain't I A Woman? Daar schuilt veel engagement in. Vertel!
De tekst van het liedje is gebaseerd op het verhaal van Sojourner, een slavin die in 1797 werd geboren. Toen ze vrij kwam, is ze zich gaan inzetten voor de rechten van zwarte mensen en mensenrechten in het algemeen. Ze heeft tot haar dood gevochten voor mannen en vrouwen aan de rand van de maatschappij. Ze is maar één voorbeeld uit de geschiedenis van mensen, die hebben gevochten voor anderen. Het is iets wat nooit stopt en daar ben ik me bewust van. Het zijn personen die bijdragen tot de manier van leven zoals oook wij dat kunnen doen. In elk moment van de geschiedenis zijn er mensen die vechten tegen racisme, schendingen van mensenrechten en noem maar op. Dat blijft erg relevant en dat zal altijd zo blijven.

Dat leverde ook inspiratie voor deze song. Sojourner is een heldin en activiste uit onze geschiedenis. Zij had een missie en heeft tot haar dood gevochten voor abolitionisme en vrouwenrechten. Mijn song Ain't I A Woman? gaat over je uitspreken waarin je gelooft en over eigenwaarde. Het thema "gelijke rechten" is nog steeds relevant. En vandaag de dag zijn er nog mensen als Sojourner Truth, die hiervoor vechten.” 

Mogen we zeggen dat dit album ook weer staat symbool staat voor een nieuwe fase in je  carrière en je leven in het bijzonder?
Klopt! Ik ben sinds het eerste album bezig geweest met groeien en mezelf te ontwikkelen. Een album is voor mij een weerspiegeling van de periode of fase waarin ik me bevind. Mijn persoonlijke ervaringen, gevoelens, dromen, visies, meningen en standpunten hoor je terug op elk album.