Roosbeef - Werken met strijkers en arrangementen gaf mijn liedjes een ander gevoel

Roos Rebergen, zeg maar Roosbeef, koos met de samenwerking met SunSunSun Orchestra voor een zijproject dat haar een nieuwe muzikale weg liet inslaan. Op de plaat hoor je de van haar gekende nummers, die zich perfect lenen voor haar stem, maar ook voor intieme, meeslepende strijkersarrangementen. Het project ontstond in een periode van reflectie, toen Roos zich na de ziekte en dood van trouw bandlid Tom Pintens afvroeg hoe ze verder moest. Het resultaat is een plaat vol vernieuwde composities, die Roos' behoefte aan creatieve vrijheid weerspiegelt.

Hoe ben jij SunSunSun Orchestra op het spoor gekomen?

Roos Rebergen: We werden lange tijd geleden gekoppeld op een festival om samen iets te doen. Na die ervaring voelde het zo goed dat ik graag een plaat met hen wilde opnemen. Gewoon omdat ik daar zin in had. Samen gingen we door mijn oeuvre en selecteerden we nummers die zich goed zouden lenen voor strijkers. Tim (Vandenbergh van SunSunSun Orchestra, nvdr) maakte een aantal nieuwe arrangementen voor mijn liedjes en dat werkte goed. Al snel merkte ik dat we er meer moesten mee doen. Ik wou het opnemen op de manier waarop we het live aanpakten en dat hebben we gedaan.

De versies zijn heel rustgevend en intiem. Het lijkt wel of die Roosbeef-nummers daar echt voor gemaakt zijn.

Als ik songs schrijf, is dat altijd in mijn eentje. Het resultaat is vaak dat ik kleine liedjes overhoud. Eens de band er bij komt, worden dingen uit elkaar getrokken. Dan komt er een beat onder en dan wordt het wat groter allemaal. Door de bezetting en de kleuren van de akoestische instrumenten gaat het weer een beetje terug naar de basis, maar ook wel door die arrangementen van Tim.

Je nummers werden er ook beeldrijker en filmischer door. Had jij ook dat gevoel?

Ik snap wel dat je dat zegt. Ook Tim zei dat sommige liedjes instrumentaal aanvoelen, terwijl er ook nog tekst was. Soms is alles heel minimalistisch ingespeeld, soms net omgekeerd. Het filmische zit zeker in de strijkers en de arrangementen. Zo liet Tim ruimte om naar de tekst te luisteren. Het is gewoon een andere manier van werken. Ik ben blij dat ik samen met hem deze manier van werken gevonden heb. Het gaf mijn liedjes een ander gevoel. Dat hebben we goed gedaan. Het is fijn dat de nummers zo een nieuwe dimensie kregen. Iets wat al gedaan is, verveelt ook snel. Dat maakt het ook plezierig.

Je hebt ondertussen vijf albums gemaakt. Dat zijn veel nummers. Op de nieuwe plaat staan er negen. Hoe moeilijk was het om een selectie te maken uit je oeuvre?

Als we live spelen, doen we er zeventien. Voor de cd hebben we die nummers gekozen die we zonder ritmebox of overdubs konden inspelen. Daarom die negen nummers. Live is dat dus veel uitgebreider. Ik heb vooral Tim losgelaten bij het schrijven van arrangementen. Het was voor mij belangrijk dat hij kon uitzoeken welke het best zouden passen op de plaat. Sommige nummers heb ik al vijftien jaar niet meer gezongen, omdat ik de band ermee niet meer zo voel. Door het nieuwe arrangement werkt het wel weer voor mij. Tim kreeg alle vrijheid dus. Ten eerste omdat hij heel goed kan arrangeren en hij ook veel enthousiasme in zich heeft om het mooi te laten worden.

Het project is ook ontstaan in een periode van reflectie voor jezelf, toen je muzikant Tom Pintens ziek werd en later overleed. Hoe belangrijk was hij voor jou en voor de muzikale weg die je volgt?

Persoonlijk loopt dat een beetje door elkaar voor mij. Mijn vrienden zijn vaak ook de mensen waarmee ik muziek speel. Soms mensen die ik al heel lang ken. Toen ik nog maar achttien was, heeft Tom me onder zijn vleugels genomen. Hij liet me Antwerpen zien, waar ik nog steeds woon. We hebben veel tijd gespendeerd aan het maken van muziek. Dat is nu over en dat blijft wel een groot gemis. Het zal altijd zo blijven. Het mooie is wel dat Tim Vandenbergh de manier van werken van Tom kent. Heel veel melodieën en gitaar- en keyboardlijntjes heeft hij overgenomen. Tom had een duidelijke, eigen smaak die je er zo uitpikt. Ik heb heel veel van hem geleerd en we zijn elkaar heel trouw gebleven al die jaren. Eén van onze laatste gesprekken ging over spelplezier. Hij zei dat ik moest doen wat ik leuk vond. Dat klinkt soms heel gemakkelijk, maar voor hem was dat ook effectief zo. Hij koos alleen maar voor dingen die hij graag deed. Dat probeer ik nu ook te doen. Daarom wou ik de plaat ook op vinyl en cd laten persen. Zodat mijn liedjes echt bestaan.

Hoe beleef je het spelen voor een live publiek?

De komende maanden ga ik op tour voor een zittend publiek, terwijl ik meestal op festivals optreed voor mensen die staan. Daar zit al een groot verschil in concentratie. In het theater zijn mensen rustiger en meer gefocust. Dit project past daar dus beter. Vroeger was ik meer onzeker als Nederlandse in België, omdat alles nieuw was en ik het niet juist kon aanvoelen. Nu ik al zo lang in Antwerpen woon, heb ik daar geen schrik of angst meer voor. Nederlanders kunnen soms iets enthousiaster zijn of ze laten het sneller blijken. Ze maken meer lawaai.

Je woont ondertussen al een hele poos in ons land. Hoeveel Belg zit er al in jou?

Ik heb nooit het gevoel dat ik mezelf als een Nederlandse zie, maar ben altijd wel blij om daar te zijn. Toch voel ik me nog blijer, als ik weer naar België mag. Ik kan hier goed aarden. Hier kom ik thuis. Het zal fijn zijn om ook in de Vlaamse theaters te mogen spelen met SunSunSun Orchestra. Daar kijk ik erg naar uit.

Concerten op 23 november in de Brusselse AB, op 26 november in de Studio in Antwerpen en op 5 december in ha Concerts, Gent. Vanaf januari ook in Maasmechelen, Mechelen, Herent, Harelbeke, Sint-Niklaas, Ronse, Merksem en Koksijde.