Roosbeef - Zo mooi mogelijke dingen maken

De Nederlandse singer-songwriter Roosbeef speeld onlangs twee exclusieve kerkconcerten in Vlaanderen, waar ze samen met het Belgische Sun*Sun*Sun orkestra, puur en klassiek deed samensmelten. Op het programma stond nieuw en oud werk, aangevuld met instrumentals. Wij hadden wel wat vragen bij het absurde en speelse universum van Roos Rebergen.

Voor wie je nog niet zou kennen: wie is Roosbeef eigenlijk?
Je mag de groepsnaam uitspreken op zijn Hollands, daar is de band ook ontstaan. Ik ben al zowat tien jaar in de muziekwereld actief. Er zijn wat personeelswissels geweest ondertussen, maar in de huidige bezetting spelen ook Tijs Delbeke, Tom Pintens en Tim Van Oosten, die bij Het Zesde Metaal achter de drums zit. We maakten ondertussen drie platen en wat ep’s. Sinds twee jaar spelen we ook in België.

Dat is al een hele tijd. Staan jullie waar jullie hadden willen staan bij de start van de groep?
Wat mij betreft wel. We maken nog steeds de muziek die we in ons hoofd hadden en kunnen het steeds meer waar maken. Elke keer komt er weer wat publiek bij, naast de trouwe volgers.

Jullie kiezen bewust voor het Nederlands. Hoe moeilijk is dat anno 2016 om bewust voor je moedertaal te gaan?
Voor mij is dat gemakkelijk. Ik heb het vroeger al geprobeerd in het Engels, maar ik vond het niet zo leuk om in die taal te schrijven. Het gaat me duidelijk beter af in het Nederlands. Ik voel dat het juist is en dat ik er meer kan uithalen dan in het Engels. Ik zie meer mogelijkheden om me te uiten. Nederlands is ook een hele mooie taal. Het is dus niet enkel uit praktische overwegingen dat ik ervoor kies, ik houd er echt van. Ik wil laten horen dat je ook best in je moedertaal kan zingen.

Waar haal je de inspiratie voor je teksten?
Meestal schrijf ik niet al te vrolijke nummers, in het leven gebeiteld. Het gaat over hoe ik de dingen zie of graag wil zien. Vaak is het kommer en kwel (lacht). Ik zie het als het een beroep of een kunst. Het is een mooie bijkomstigheid om alles te verwoorden in liedjes. Ik wil zo mooi mogelijke dingen maken, maar ben niet echt bezig of het nu wel of niet therapeutisch is. Daar gaat het bij mij niet om.

Kan je de mooiste liedjes schrijven over de moeilijke dingen des levens?
Schrijven gaat me gemakkelijk af. Misschien heb k er wel talent voor. Het is meer dan beginnersgeluk. Ik denk niet dat je doodongelukkig moet zijn om mooie songs te maken, maar het helpt wel als je gevoelig bent en dat je goede voelsprieten hebt. Ik heb altijd wel wat tristesse in mijn hoofd, dat klopt. Maar als je te ongelukkig bent, komen er ook geen mooie songs van; dat weet ik wel zeker. Ik wil de mensen meenemen naar een uniek stukje van mijn belevingswereld; soms vrolijk en lichtvoetig, dan weer melancholisch. Ik registreer gewoon dingen, mensen en gebeurtenissen rondom mij.

Je speelde in België in kleine, intimistische zalen en kerken. Vanwaar die keuze?
Het was een droom om daar te mogen spelen. Ik stopte vroeger in fiets- en autotunnels omdat ik het geluid daar zo mooi vond. En bij kerken is dat niet anders. Het applaus klinkt er ook veel harder. De combinatie met het strijkerskwartet, die we in Nederland uitprobeerden, is zo leuk en intens dat we die samenwerking graag op mooie locaties hadden verdergezet. De setting bevat geen drumstel of elektrische gitaar. En dat maakt alles puur. Er zijn ook geen soundeffecten. Het is fijn dat ik met die uitstekende muzikanten kan samenwerken. Het maakt me heel blij.

Hoe is die samenwerking met Sun*sun*sun string orkestra ontstaan?
In 2014 was ik met hen te gast op het internationale festival Novembermusic. Voor beide partijen was het een bijzonder concert en ging het te snel voorbij. Voor mij was het de meest intense ervaring op een podium ooit. Een trip was het! We wilden dat graag nog eens opnieuw beleven, maar dan iets uitgebreider dan een concert.

Is het anders in Vlaanderen te spelen dan in Nederland?
Als het publiek je een beetje omarmt, is de beleving hetzelfde. In Vlaanderen luisteren de mensen wel wat beter dan in Nederland, waar ze dan weer veel enthousiaster zijn. Daar is er sneller feest. Het is allebei leuk. Ik hou vooral van die afwisseling.

Wat brengt de rest van 2016?
Ik heb net een dichtbundel geschreven en een plaat opgenomen met de Nederlandse cabaretier Andre Manuel, omringd door Vlaamse muzikanten. Daarmee gaan we deze zomer optreden. Daarna ga ik voor drie jaar naar Kentucky. Mijn vriend heeft er een baan en ik volg hem daarheen. Ik ga er veel schrijven maar even niet optreden. Het wordt een ander soort leven, ook al ga ik muziek blijven schrijven. Gewoon wat reizen en veel paardrijden kan ook leuk zijn.