Rock Werchter 2011: Everything Everything - We houden ons nog in

Het is snel gegaan voor Everything Everything. De plaat wordt langs alle kanten bewierookt. Over de optredens is niet iedereen het eens, al zagen wij hen wel een stevige show neerzetten in de AB-club enkele maanden geleden. Vooraf onderwierpen wij zanger-gitarist Jonathan Higgs en bassist-zanger Jeremy Pritchard aan een vragenvuur over rare beesten, rare muziek en rare festivals.

Is dit de plaat die je in gedachten had toen je eraan begon, de muziek zoals je die bedoeld hebt?
Jeremy Pritchard: Eigenlijk hebben we geprobeerd om er niet te veel in te steken. Toen we het hadden over het spelen in een band, hebben we het gehad over alle mogelijke rockbandmodellen. Toen hadden we nog geen synthesizers. We moesten ons dus beperken tot twee gitaren, bas en drums. Maar de muziek heeft zijn eigen weg gekozen. We hebben alleen geprobeerd om ze niet te hard één bepaalde richting uit te laten gaan. Het was nooit de bedoeling om een postpunkband te worden. We wilden dat voorbijstreven.
Jonathan Higgs: We wilden met name een rockgroep zijn, geen laptopband.
Pritchard: …en nu zijn we beide.

Zijn de songs geëvolueerd tijdens de opnames?
Higgs: Absoluut, dat was vooral afhankelijk van wat we in de studio te pakken kregen. Andere nummers zijn dan weer grotendeels hetzelfde gebleven. Nog een laagje zang erbij en klaar. Het antwoord ligt daar dus ergens tussenin.

Legt de hype die rond jullie gecreëerd is druk op jullie schouders? En dan specifiek wat het volgende album betreft?
Higgs: Eerst was er de band, pas daarna de hype. We hadden die songs en terwijl we ze aan het opnemen waren, groeide die hype stilaan. Het is nog steeds dezelfde band.
Pritchard: Uiteraard is er druk, zowel artistiek als commercieel, om het beter te doen op dat tweede album. En uiteindelijk zijn er weinig bands die daar echt in slagen. En wij hebben dan nog het geluk dat we niet meteen honderdduizenden exemplaren van onze plaat verkocht hebben. De verkoop was goed en het werd goed ontvangen. De enige druk is dus dat wij een betere plaat willen maken, zowel voor onszelf als voor de fans.

Hoe definieer je beter?
Pritchard: In de eerste plaats meer samenhangend. Al is het maar omdat de periode, waarin de songs zullen worden geschreven, korter is. Sommige van de nummers op deze plaat zijn twee of drie jaar oud. En dat weerspiegelt zich op de plaat. Misschien hoor je het minder omdat alle tracks samen zijn opgenomen. Deze keer zal het songschrijven dus minder gespreid zijn, zullen we er meer in kunnen laten doorschemeren hoe we als band op dit moment zijn.

Jonathan, je zou kunnen zeggen dat je teksten recht uit het cabinet van een psychiater komen. Hoe ga je tewerk om dergelijke teksten te schrijven?
Higgs: (hilariteit alom) Dat hangt van de song af. Soms schrijf ik ze gewoon in een stuk, dan weer noteer ik hier en daar kleine stukjes en vul ik later de gaten op en verbind ik het een met het ander. Er gebeurt trouwens altijd meer dan een ding in de teksten. Het gaat zelden over slechts een onderwerp of tijd. Elke song krijgt een ander perspectief en vaak gaat het om twee of drie gevoelens die ik wil weergeven. Dat kan persoonlijk zijn, maar ook globaal of zelfs universeel. Je kan dat van dichtbij of van veraf bekijken, naargelang je zelf wil.

Waarom gebruik je de vertelstijl niet?
Higgs: Dat doe ik toch? Of niet? (kijkt vragend richting Pritchard) Ik zou de teksten allemaal nog eens terug moeten nalezen. Ik denk er niet echt over na, eigenlijk. Ik schrijf wat er in me opkomt.
Pritchard: Two For Nero is in de vertelstijl geschreven. Er zijn alleen twee vertellers. En je weet niet wie wie is.

Begrepen de andere bandleden de teksten toen zij die lazen?
Pritchard: Soms. Wij begrepen waarschijnlijk stukjes die niemand anders ooit zal verstaan. En dan zijn er uiteraard stukken waar wij helemaal niks van begrepen. Soms hebben we ontdekt waar diedan over gaan, maar soms ook niet. Er werd niet echt met zoveel woorden over gepraat. Misschien hadden we dat soms wel moeten doen omdat ik vind dat je de emoties die je probeert over te brengen toch moet begrijpen, maar aan de andere kant moet er toch een beetje mystiek blijven hangen rond die teksten.

Is het dan niet moeilijk om muziek te schrijven voor teksten die je niet helemaal doorhebt?
Pritchard: Als je helemaal geen idee hebt wel, maar er was altijd wel iets waarop we konden bouwen. Wij waren tenslotte bij de genesis van die songs aanwezig. Wij hebben de teksten zien ontstaan door het sluiten van compromissen. De structuur van de songs past zich daaraan aan. Je voelt die nummers evolueren.

Verwijst de tekst van Qwerty Finger (“Turn into salt, 20,000 years they trawl the seaboard”) naar literatuur?
Higgs: Niet echt, hoewel het onbewust misschien wel meegespeeld heft. “Turn into salt” had te maken met hoe wij als mens degraderen en terug naar de aarde keren als we dood zijn. Het is gewoon een eenvoudigere, meer poëtische manier om te zeggen dat we …
Pritchard: …hermineraliseren.
Higgs: Is dat echt een werkwoord?

Waarover gaat Final Form?
Higgs: Dat gaat ook over de degradatie van het lichaam, over het niet in staat zijn om al het potentieel uit je lichaam te halen. Heel wat mensen die dat wel kunnen, doen het niet. En dat is niet fair tegenover de anderen, om die optie te hebben en er geen gebruik van te maken.

Jullie maakten een deel van de video’s voor de songs zelf. Is dat naar jullie mening waar muziek naartoe moet groeien?
Higgs: Wij hebben inderdaad vijf van de zeven video’s zelf gemaakt. En inderdaad, als je geen video bij een nummer hebt, bereik je maar de helft van het publiek. Men gaat vaak eerst op zoek naar muziek op YouTube, nog voor de radio of MySpace aan bod komen. Met andere woorden: met een video is de kans groter dat je liedje gehoord zal worden.

In Two For Nero hebben jullie het over videogames. De muziek heeft er soms ook wat van weg.
Pritchard: Er zijn inderdaad heel wat geluiden die die vroege gamegeluiden imiteren, maar daarom niet specifiek in dat nummer.
Higgs: Het is niet iets waarmee we specifiek zijn opgegroeid. Ik was altijd al het meest bezig met computers, al had ik nooit zo’n console. Ik speelde vooral games op de pc.

Jullie zouden te hard je best doen om anders te zijn. Wat vinden jullie daarvan?
Pritchard: Eigenlijk proberen we ons nog in te houden. We maken echt niet de vreemde muziek, waarvoor we worden uitgegeven. Het is voor ons gewoon een natuurlijk gegeven. We hebben allemaal in verschillende bands en ook solo gespeeld. We proberen gewoon iets opwindends te maken.
Higgs : Misschien waren we gewoon beu om ons aan de conventies van een band te moeten houden en proberen we de opwinding gewoon levend te houden.

Jonathan, je spreekstem is vrij laag terwijl je toch hoog zingt. Ben je niet bang je stem te beschadigen?
Higgs: Misschien wordt het moeilijker om die stukken te zingen als ik ouder ben, maar momenteel is er geen enkel probleem. Ik doe dit nu al tien jaar. Het voelt gewoon natuurlijk aan. Aan het begin van Final Form en ook in Tin zing ik op een andere manier en daarmee heb ik een jaar lang heel veel moeite gehad. Ik ben gewoon geen zanger in dat bereik.
Pritchard: Het is gewoon een fysiek, ander deel van je stem. Je gebruikt niet dezelfde spieren om te zingen en om te spreken.

Hoe zit het met die bedreigde diersoorten op de album covers?
Higgs: De vos is geen bedreigde diersoort in Engeland. Tin is gewoon een nummer dat het beeld van een vos in de stad gebruikt. Dat is eigenlijk iets heel bizars om zien. Vandaar dat we voor die foto hebben gekozen als basis voor het hele album. De gorilla is gewoon de foto die op de single Schoolin’ stond.
Pritchard: Het is gewoon een heel erg sterk, archetypisch beeld. Kinderen kunnen dieren al op heel erg jonge leeftijd herkennen.

Jullie spelen dit jaar op Rock Werchter. Hebben jullie iets speciaals in petto?
Pritchard: We zouden graag zo veel mogelijk nieuwe dingen spelen. Er zal minstens één nieuw nummer in de set zitten.
Higgs: Eigenlijk hebben we er nog niet over nagdacht. We gaan zeker heel wat nieuw, visueel spul introduceren: kleren, banners en een nieuwe drumkit. Maar hoe er dat precies gaat uitzien, staat nog niet vast. En, zoals gezegd, zijn we bezig met het schrijven van nieuw materiaal dat we op de festivals gaan uitproberen.

Is dat jullie normale manier van werken: eerst de songs live uitproberen voor je ze opneemt?
Higgs: Grotendeels wel. Er zijn slechts een tweetal songs die we nog nooit live hebben gespeeld.
Pritchard: Final Form en Leave The Engine Room.

Misschien een idee om het toch even uit te proberen. Op Rock Werchter misschien?

Everything Everything speelt op zondag 3 juli op Rock Werchter.