PVT - Geland op Australische bodem

TAFKAP noemt zichzelf vandaag gewoon weer Prince. Maar PVT, dat is "The Artist Formerly Known As Pivot". Een gelijknamige Amerikaanse metalband stelde de Australiërs voor een moeilijk dilemma: van naam veranderen of een rechtszaak. De rede overwon en Pivot zou PVT gaan heten. Wanneer we halt houden onder de wuivende platanen van de Brusselse Oude Graanmarkt is Richard Pike van PVT net met zijn PR-man in gesprek over de naamsverandering. We schuiven meteen aan.

Richard Pike: "Onze Amerikaanse tegenstanders namen een advocaat in de arm. Om er geen vuile oorlog van te maken en snel te vorderen met ons echte werk hebben we snel onze naam veranderd. Gelukkig hebben ze geen schadeclaim ingediend."

Men neemt je je zuur verdiende merknaam af. Dat moet toch frustrerend zijn?

Dat was het zeker! Meer nog, we gingen als Pivot door het leven. Het is alsof iemand naar jou toe stapt en je meldt dat je je voor- en/of achternaam moet veranderen. Zo voelde het echt aan.

Op jullie nieuwe album, 'Church With No Magic', valt behalve een nieuwe naam ook een nieuwe sound op. Dat jij nu ook zingt, is waarschijnlijk de belangrijkste vernieuwing. Hoe kijk je terug op die evolutie?

Het was een erg bewuste keuze om ons geluid om te gooien. We hebben eerst een tijdlang gediscussieerd over wat we wilden bereiken. Na wat improvisatiesessies begon alles een eigen leven te leiden. Uiteindelijk is onze sound omvangrijker geworden en straalt er een livesfeer van uit. Naar mijn mening is er ook een donker, Australisch aspect in de muziek geslopen. Eerlijk gezegd, we moeten er zelf nog een beetje aan wennen. Ik zou niet verrast zijn als mensen 'Church With No Magic' zouden haten. (lacht nerveus)

Hoe belangrijk is het voor PVT om constant in beweging te blijven?

Je zou het essentieel kunnen noemen dat we op elk nieuw album een nieuw en onbekend territorium bewandelen. We raken nogal snel verveeld. Ik vrees dat ons concentratievermogen eerder kort is. (lacht)

Je had evengoed een tweede 'O Soundtrack My Heart', het vorige PVT-album uit 2008, kunnen maken en daarmee opnieuw een avontuurlijke plaat kunnen afleveren, maar je sloeg toch een andere weg in.

Klopt. Ik denk dat we 'Church With No Magic' op eenzelfde manier hebben benaderd als 'O Soundtrack My Heart'. Ook toen wilden we iets brengen wat we nooit eerder hadden gedaan. We creëerden een nieuwe uitdaging en waagden ons aan een sprong in het diepe. Bij momenten heb je dan geen flauw benul van waar je mee bezig bent. Het schrijfproces maakt altijd een duistere periode door, waarin het einde nog lang niet in zicht is. Maar de laatste tien procent van het hele opnameproces vormen het lastigste deel. Het plezier van het opnemen en schrijven is dan achter de rug. Je hebt iets in handen dat je onder controle moet krijgen om het te laten klinken als een echt album. Een plaat moet een luistertrip zijn.

Je sprak eerder over de live-uitstraling van 'Church With No Magic'. Betekent dat dat er niet meer aan de songs gesleuteld wordt tijdens liveshows?

Nee, ze zullen nog wel veranderen, maar op een heel natuurlijke manier. Songs aanpassen aan een livesetting, dat is iets wat je overvalt. Dat was bij 'O Soundtrack My Heart' ook het geval. Het gaat niet om dramatische wendingen. Wees gerust, je zal de songs nog herkennen.

Door de jaren heen hebben we geleerd gedisciplineerd om te gaan met improviseren. Vroeger duurde de geïmproviseerde aanloop naar een nummer bij momenten langer dan het nummer zelf. Tegenwoordig gaan we veel bewuster om met de vormgeving van onze shows. Het verrassingseffect mag niet ontbreken.

De hoes van 'Church With No Magic' is anders ook best verrassend, met haar omgekeerde woud in een met vuur verlichte kamer. Is dat zuiver surreëel bedoeld?

Er was een zekere mate van geluk gemoeid met het maken van de camera-obscuracover, maar er zit ook een betekenis achter. De façade is niet echt en het vuur in de kamer brandt eigenlijk buiten. Het gaat om het verschil tussen wat reëel is en wat niet. Daarom vult de afbeelding de titel 'Church With No Magic' zo goed aan.

Hoe moeten we die titel interpreteren? Als een statement?

Het is eerder een gevoel. Je moet het woord kerk niet letterlijk begrijpen als "de Katholieke Kerk". En het is al zeker geen aanval. Het idee draait rond plaatsen en evenementen die mensen blijven lokken, maar die tegelijkertijd toch wars zijn van alle magie. Enkel de façade kan nog een gebrek aan authenticiteit verbergen. Het kan gaan om uiteenlopende locaties: van een stadion tot een shopping center. Gisteren was ik in Frankrijk. Daar vergeleek ik het met een worldcupmatch van de Franse nationale voetbalploeg (Frankrijk werd na een desastreuze wereldbeker 2010 uitgeschakeld in de groepsfase, nvdr). Niemand wil die wedstrijd missen, maar veel magie hangt er niet in de lucht. (lacht)

Je speelt in PVT al jaren samen met je broer Laurence (PVT's drummer). Is dat een voordeel?

De samenwerking met Laurence verloopt altijd erg vlot. We hebben samen over muziek geleerd en we spelen al veel langer samen dan Pivot bestaat. Je kan wel zeggen dat er een natuurlijke, telepathische wisselwerking is tussen ons. Dave (Miller, elektronica, nvdr) is als derde component van onschatbare waarde in de band. Hij heeft een andere muzikale achtergrond - hij komt uit de technowereld - en heeft heel andere referentiepunten. Dave kan dingen vanop afstand bekijken en Laurence en mij tot nieuwe inzichten dwingen.

Is Laurence altijd de drummer geweest en jij de gitarist? Of zijn jullie net als Eddie en Alex Van Halen van instrument gewisseld?

(lacht uitbundig) Zo had ik het nooit bekeken. Maar nee, Laurence is altijd de drummer geweest. Ik heb me altijd eerder bezig gehouden met de productionele kant van de muziek. Ik zorg ervoor dat Laurence zijn drums goed klinken!

Kom je voort uit een muzikale familie?

Zo zou ik het niet durven noemen. Mijn vader was violist in zijn vrije tijd. Toen Laurence en ik klein waren vond hij er plezier in zichzelf te bezatten, Mozart en Brahms op de pickup te leggen en mee te spelen. (lacht) Groter was onze muzikale erfenis niet.

Je was dus helemaal op jezelf aangewezen?

Voor een Australische knul met een voorstedelijke opvoeding was muziek uit andere gebieden altijd erg exotisch. Zo leerden we veel bij. Onze ouders luisterden daarentegen nauwelijks naar muziek. Echt cool kon je ze niet noemen. Muziek was dan ook een echte ontdekking voor Laurence en mij. Er was een zekere vorm van rebellie mee gemoeid. We wilden deel uitmaken van iets wat niet tot onze wereld behoorde.

Wat spreekt je vandaag nog aan in de rockmuziek?

Ik houd vooral van bands die onverwachte wendingen nemen. En de bands die me het meest beïnvloed hebben zijn waarschijnlijk net diegene die het verst van de PVT-sound verwijderd zijn. Het gebeurt eigenlijk zelden dat er een band opkomt waarvan ik denk: "Zo wil ik ook klinken!" Daarvoor weten we gewoon te goed waar we naartoe willen. Omdat ik nu ook zing bij PVT, heb ik vooral aandacht voor zangers.

Eigenlijk graaf ik meer in het verleden dan in het heden. Er wordt dan ook nogal veel gekopieerd vandaag. Bands die willen klinken als de nieuwste NME-hype schieten in Australië als paddenstoelen uit de grond. Waarom zou je als Brit willen luisteren naar een Australische band die een Britse band imiteert? Dat slaagt nergens op!

Hoe zou je tenslotte die Australische invloed op 'Church With No Magic' omschrijven?

We hebben veel geluisterd naar een hoop invloedrijke Australische bands en artiesten zoals The Saints, The Scientists en Nick Cave. Vooral in Caves oeuvre kan je parels blíjven ontdekken. Die typisch Australische sound heeft een geografische voedingsbodem. De afstand van de rest van de wereld, de uitgestrektheid van het land, de woestijnen, het bushland en de open vlaktes spelen allen een grote rol. Ik weet niet precies hoe, maar ze wringen zich de muziek in. Circuleerden we met onze twee vorige platen nog in een baan rond de aarde, dan zijn we met 'Church With No Magic' geland op Australische bodem.

We hope your stay will be a pleasant and enjoyable one!

PVT schuimt binnenkort de planeet aarde af met een korte promotietournee. Op 14 september staat de band in de Rotonde (Botanique). Wie er dan niet bij kan zijn, krijgt een herkansing op 7 oktober. Het trio doet dan het STUK in Leuven aan.