Praga Khan - Je bent soms snel aan de top, maar vaak nog sneller weer beneden

Waar was u vijfentwintig jaar geleden? Was u één van de mensen die in de Antwerpse Ancienne Belgique op de trage, maar doordringende beat van het toen nog niet geëxplodeerde newbeatgenre stond te dansen? De kans is groot dat er toen al een plaat tussen zat waar Maurice Engelen de hand in had. Naast de vele pseudoniemen waaronder hij nummers uitbracht, gebruikte hij in 1988 voor de eerste keer de naam Praga Khan.

Een naam die zou blijven hangen. Het is een van de twee projecten - naast Lords Of Acid - dat uitgroeit tot een enorm succes en vandaag nog steeds volle zalen trekt. In al die tijd is Praga Khan in verschillende gedaantes waar te nemen.

Maurice Engelen: We zijn begonnen als een studioproject. Daarna zijn we live-optredens in Engeland en Japan beginnen geven. Maar  pas later, in Amerika, zijn we een band. Wij waren een van de eerste dance-acts die live optraden toen.

Ik weet nog dat we op een rave in Nederland moesten spelen. Toen we aankwamen bleek er zelfs geen podium te zijn. Een act met live instrumenten en een drummer? Dat hadden ze toen nog nooit gezien. We hebben toen zelf het podium in elkaar moeten timmeren.

Dat moet een geweldig boeiende periode geweest zijn. Dancemuziek speelde zich toen voornamelijk in de underground af.
Ik had toen ook nog mijn platenmaatschappij Antler-Subway waarop ik groepen als The Klinik, A Split Second en The Neon Judgement uitbracht. Daar moest je toen niet bij de radiozenders mee aankloppen. Die platen werden gewoon genegeerd. Begin jaren negentig is dat beginnen veranderen toen in Engeland de eerste elektronische groepen in de hitlijsten opdoken. Daarna zijn de radiozenders die dingen beginnen oppikken en werd zo voor die groepen de weg gelegd naar de grote festivals.

Je was toen een van de pioniers binnen de elektronische muziek. En het was ongetwijfeld belangrijk blijven om die rol te behouden.
Het is belangrijk om jezelf te blijven vernieuwen en om te blijven innoveren. In 1991 hebben we met Digital Orgasm een nieuwe stijl en een nieuwe trend in de wereld gezet. Op Running Out Of Time werd er voor de eerste keer heel diep gegaan op de strofes met daarna een open akkoord met zang erop. Moby heeft dat toen onmiddellijk gekopieerd en heel wat andere Engelse bands zijn hem daarin gevolgd. Ons gaf dat toen wel een heel speciaal gevoel.

Ik heb nooit in vakjes willen denken. Toen we theatertours gingen doen, verklaarde iedereen me zot. Maar het zorgde er wel voor dat onze horizon verruimde. Als je met iemand samenwerkt die uit het toneel komt, dan begin je anders om te gaan met licht, choreografieën en podiumopstelling. Het heeft ertoe geleid dat Praga Khan vandaag nog bestaat.

VERMOEIEND

Elektronische muziek bleef in die vijfentwintig jaar evolueren. Als je vandaag niet de mond vol hebt van global bass, future beats of trap, dan sta je hopeloos achter. Vermoeiend voor iemand die constant wil innoveren en vernieuwen.

Engelen: Ik luister zeker naar al die dingen. Ik absorbeer constant muziek. Thuis luister ik naar dj-sets van over de hele wereld. Geweldig boeiend, maar ik hoef al die dingen nu ook weer niet in mijn eigen muziek te verwerken.

Je moet nooit denken dat je het ondertussen allemaal kent en kunt. Ik leer nog heel graag bij. Net als Thom Yorke van Radiohead. Groepen die niet openstaan voor nieuwe invloeden blijven op hetzelfde punt trappelen.

Veel groepen, die in dezelfde periode als Praga Khan gestart zijn, bestaan ondertussen niet meer. Sta je er nooit van versteld dat jullie nog steeds bezig zijn?
Soms wel, maar als ik door Brussel loop en ik zie dat Paul Anka optreedt in de Viage (bekend casino in het centrum van Brussel, nvdr.), dan maak ik me plots niet meer zo veel zorgen. Mijn grootmoeder is al een tijd dood en zij luisterde naar Paul Anka (lacht).

Je treedt zelf nog steeds op, voornamelijk in Amerika, met het ruigere en sexpliciete Lords Of Acid. Is het niet vreemd om daarna in één of andere koninklijke schouwburg op het podium te staan, waar mensen braaf op hun stoel naar een spektakel komen kijken?
Die switch maken is inderdaad wel grappig. Maar ik heb dat ook nodig. Met Praga Khan treden we op van Hongarije tot in New York. Al die zalen zien er hetzelfde uit en je doet telkens hetzelfde. Net daarom is het leuk om je even met bijvoorbeeld een project als Frame By Frame (theatertour uit 2007, nvdr) bezig te houden.

Dat moet zowat het moeilijkste geweest zijn, dat we ooit deden. Allerlei soorten digitale projecties werden toen live de zaal ingestuurd. Iedereen dacht dat dat allemaal geprogrammeerd was maar achter de schermen zat er wel degelijk een team te stressen om dat allemaal klaar te krijgen.

AFWISSELING

Praga Khan viert zijn vijfentwingtig jarige bestaan in de Ancienne Belgique met een greatest hits show, maar er zullen ook enkele nummers uit de nieuwe plaat ‘Soulsplitter’ gespeeld worden. Een plaat die ons in het rijtje van albums als een van de rustigste over komt.

Engelen: Misschien wel ja. Maar er zit wel nog steeds de nodige afwisseling in van rustigere dingen met uptempo beats. Ook hebben we er een paar verwijzingen naar mijn jonge jaren, toen ik nog in de alternatieve scene van Engeland rondhing, ingestopt. Ik heb tijdens het maken van de plaat ook weer vaak naar muziek van Echo And The Bunnymen geluisterd en dat werkt dan weer inspirerend.

De mensen mogen denken van het album wat ze willen hoor. Elk album is essentieel voor een artiest. Je kan pas aan het volgende beginnen wanneer je het huidige afgewerkt hebt. Dat maakt  nu eenmaal deel uit van het proces. Moby had nooit ‘Play’ kunnen maken als hij niet eerst dat rockalbum had gedaan.

Arno zei, na de release van zijn laatste album, dat hij alleen nog albums maakt om te kunnen blijven toeren. Zijn verkoopcijfers nog belangrijk voor jou?
Het album is als medium vooral nog belangrijk voor de fans. Een album heeft voor mij nog steeds veel charme maar ik begrijp dat jongeren vooral de nummers kopen die ze willen horen. Jonge mensen redeneren ook helemaal anders. Zij luisteren ‘s morgens naar een rockband, ‘s middags naar Lady Gaga en ‘s avonds naar dubstep.

Wakker liggen van verkoopcijfers doe ik niet meer. Mensen die mijn muziek volgen zullen blij zijn en anderen zullen het nog ontdekken. Dat is voor mij voldoende.

Je komt vaak in contact met jonge muzikanten via het platenlabel SonicAngel. Wat geef je die mensen mee met jouw vijfentwintig jaar ervaring?
Dat ze met beide voeten op de grond moeten blijven staan. Je bent soms snel aan de top, maar je bent nog sneller weer beneden. Ten allen tijde dus vriendelijk blijven. Zowel naar fans als naar de mensen met wie je werkt. Dat kan volgens mij niet zo’n heel moeilijke les zijn (lacht).