Pomrad - Een eclectische plaat met zowel kraakverse als oudere nummers

Bij zijn eerste twee ep’s, 'Vlotjes’ (uit 2012) en ’This day’ (uit 2013) werd Pomrad al gesignaleerd als een revelatie.  Adriaan Van de Velde, het brein achter het gordijn van de stomende Pomradmachine, werd getipt als dé producer om in de gaten te houden.  Nu komt er het langverwachte debuutalbum ‘Knights’ aan. Maak je op voor een "rollercoaster ride” waarin de verbeelding op hol mag slaan. De eerste single Rush Hour mag alvast een van de oorwormen van 2016 worden.

Hoe ben je in de muziekwereld terecht gekomen?
Ik was al een tijdje bezig met muziek op mijn eentje te maken en ik speelde ook in verschillende bands. Vrienden raadden me aan om er iets meer mee te doen. Ik stuurde een en ander de wereld in en kennelijk sloeg dat aan. Uiteindelijk ben ik ook live beginnen spelen in kleine clubs en cafeetjes voor de fun. Uiteindelijk is er iets serieus uitgegroeid.

Hoe heb je voor jezelf de juiste muzikale richting gevonden?
Het is organisch gegroeid, niet dat ik bewust een genre heb gekozen. De muziek die ik maakte op mezelf was altijd heel divers, maar altijd beat-georiënteerd, en geworteld in jazz en funk. Bij Pomrad is een bepaald deel van die sound blijven hangen en ben ik daarop doorgegaan.

Wie zijn jouw grote muzikale voorbeelden?
De inspiratie haal ik uit verschillende zaken, maar het is moeilijk om er enkele namen op te kleven of om je vraag concreet te beantwoorden. Ongetwijfeld denk ik dat eind de jaren ’70 en begin jaren ’80 me erg hebben beïnvloed. Vooral Amerikaanse funk en soul, maar evengoed haal ik ideeën uit elektronische muziek van nu. Als je er toch een naam wil opplakken neem dan die van Jay Dee, ook bekend als J Dilla. Hij was een Amerikaanse hiphop-producer die erg invloedrijk was in het midden van de jaren ’90 en dat nu nog steeds is. Hij is onder andere bekend van A Tribe Called Quest en Erykah Badu en werd helaas maar 32 jaar oud. Hij bracht de beat-georiënteerde groovemuziek waar ik naar refereer.

Hoe zie je zelf je eerste langspeler?
Het is een erg eclectische plaat geworden met zowel kraakverse als oudere nummers. Voor mij is het een beetje een mixtape van verschillende stijlen en sferen waarbij dromerigheid, opzwepende funk en harde, donkere beats elkaar afwisselen. Ik ben ook heel blij met de gastvocals van Selah Sue, Billie, Milla Brune, Sylvie Kreusch en Steve Kashala die de plaat voor mij echt omhoog tillen.

Is het moeilijk om dat soort muziek live te brengen?
Het is elke keer een uitdaging. De muziek die ik thuis maak is erg geproducet. Ik speel live met een trio en het aantal partijen dat te horen is op de tracks is natuurlijk veel meer dan mogelijk is om met z’n drieën te spelen. Maar door middel van veel synthesizers op het podium en het gebruik van samples, slagen we erin om de partijen op zo’n manier te verdelen dat het toch lukt om het live te spelen.

Je speelt ook op Gent Jazz. Hoe beleef je zoiets? Is het hard werken of kan je ook wat genieten tijdens zo’n concert?
Allebei! Het is een trip waar je moet instappen, het is heel hard concentreren omdat het heel technisch is om de muziek te brengen, maar anderzijds is het ook genieten als je naar een publiek toespeelt en hen probeert mee te krijgen in de trip waarin je zelf zit. Als zoiets lukt, is het fantastisch. Met elektronica loopt er soms wel iets fout, het zit ook vrij ingewikkeld in elkaar, maar we trekken ons er altijd wel uit. De improvisaties zorgen ervoor dat het minder opvalt. Spelen voor zoveel mensen brengt altijd een bepaalde extra zenuwachtigheid met zich mee maar ik ervaar het eerder als een positieve extra spanning. Ik kijk er erg naar uit om de nieuwe show voor een groot publiek te brengen. Destijds ben ik vaak naar het Blue Note-festival geweest en nu mag ik er zowaar zelf spelen. Gent Jazz heeft een publiek dat vooral luistert, in die zin is het anders dan spelen in de AB of op Dour.

Je nieuwe band bestaat uit Senne Guns op keyboards en Klaas De Somer als drummer.
Dat klopt. Het klikt heel goed tussen ons drieën, het is altijd even zoeken om de nummers op de cd om te zetten in live-versies, zoals ik eerder al zei. Maar met Klaas en Senne loopt dit van een leien dakje. We vormen een team, een front en we kunnen perfect op elkaar vertrouwen. Het zijn bovendien heel goeie muzikanten. We vormen een geoliede liveband die mee de vlam in de pan doet slaan.

Hoe ambitieus ben je als muzikant?
Mijn ambities reiken zo ver als mijn dromen reiken. Ik wil proberen het onderste uit de kan te halen van wat ik kan. Dat lijkt me de juiste samenvatting. Ik heb het gevoel dat ik nog veel beter kan, zowel in de studio als live. Ik wil zoveel mogelijk mensen kunnen bekoren met mijn muziek. Daarvoor wil ik gaan. Mijn ambitie is dus zeker ook om in het buitenland een fanbase op te bouwen en hopelijk veel te gaan optreden. Ik heb al erg leuke concerten gespeeld in Frankrijk, Engeland, Oostenrijk en zelfs Japan.

Pomrad speelt de komende weken op Couleur Café, Dour Festival, Gent Jazz en de Lokerse Feesten.

 

Sinds het interview kwam ook al deze tweede single uit, een samenwerking met Billie.