Pieter Embrechts - Commerciële druk helemaal losgelaten

Ook op de dat dat wij met hem afspraken, zal Pieter Embrechts wellicht weer een aantal ideeën voor nieuwe liedjes hebben ingezongen op zijn iPhone. Muziek is de brandstof van zijn creatieve motor, de constante in zijn meervoudig en uitrekbaar bestaan. Muziek is dan ook zijn vrijplaats. Embrechts heeft de afgelopen jaren een gevarieerd cv bij elkaar geschreven, gespeeld en gezongen: Cubaanse mambo, bigbandswing, Nederlandstalige luistermuziek; gelauwerd muziektheater tot modern klassiek aan toe. En nu is er ‘Onderwoud’, een gloednieuw dubbelalbum met daarop achttien nummers. Het geduld heeft dus geloond!

Je nieuwe plaat is een dubbelaar geworden. Had je plots zoveel songs dat je twee platen kon vullen?
Er was inderdaad een grote berg songs . We hebben er tweeëntwintig opgenomen waarvan er uiteindelijk achttien het album, nu ja, het dubbelalbum hebben gehaald. Bij het uitwerken van het opgenomen materiaal viel alles heel organisch in twee delen.

Ik was voor een aantal songs aan de slag gegaan met elektrowonder Arne Van Peteghem en dat heeft de klankkleur en de sfeer van die songs erg beïnvloed. Ten goede weliswaar (lacht). De songs waar ik met Arne aan heb gewerkt, zijn op de eerste cd terechtgekomen.

Op de tweede cd staan voornamelijk songs die hun oorsprong vinden in het theaterconcert waar ik de voorbije jaren uitvoerig mee getoerd heb onder de titel ‘Apenbloed En Engelengezang’. Dat zijn de meer verhalende, lange songs die helemaal op hun plaats zijn in theaterzalen, waar je vanuit de stilte een verhaal kan opbouwen. Het zijn ook songs die meer tijd vragen om te beluisteren dan radiohitjes. Laten we zeggen dat de songs op cd twee niet echt commerciële ambitie hebben. Sommige mensen zeiden dan: "Bewaar die voor een volgend album", maar daar had ik geen zin in. Ik wou dat materiaal uitbrengen voor al die mensen die zijn komen luisteren naar die theaterconcerten. Ondertussen ben ik alweer aan andere songs bezig en ik wou de liedjes van die toer niet eindeloos achter mij aanslepen. Het materiaal was er en voor mij klopt het om dit nu als tweeluik uit te brengen.

Als ik aan Arne Van Peteghem denk, hoor ik elektronica en veel synthesizers. Is dat eigenlijk jouw wereld?
Het heerlijke aan Arne is dat hij bovenal iemand is met een gevoelig oor voor elk aspect van een song. Of een song nu uptempo poppy en catchy is, of traag en verhalend, dat maakt niet uit. Hij heeft een goed oor voor de essentie en het karakter van elke song, ongeacht het genre. Ik ben zelf zeker geen elektrowonder. Ik programmeer wel graag beatjes voor demo's die ik maak, maar heb van planeet elektronica te weinig kaas gegeten om te zeggen dat het mijn wereld is. Hoewel er toch wat slechte demobeatjes van mij op de plaat zijn terechtgekomen (lacht).

Arne kleedde soms songs, die al rijkelijk gearrangeerd waren, helemaal terug uit om zo weer van bij de basis te vertrekken: stem en gitaar. Daarin is hij heel goed. Het less is more-principe. Aanvankelijk hadden we slechts een paar dagen samengewerkt, maar we voelden beiden dat er veel meer in zat en hebben dan besloten om de agenda open te gooien en op zoek te gaan naar meer tijd om verder samen te werken. Hij was wel bijzonder druk bezet met het werk aan de nieuwe platen van Geike en Arbeid Adelt!, maar ik was niet gehaast. Ik had in mijn hoofd alle commerciële druk losgelaten en wilde gewoon gaan voor boeiende samenwerkingen. Dus was het geen probleem voor mij om te wachten.

Er waren ook nog veel andere songs om intussen verder aan te werken met o.a. Tom Pintens, die het geheel van de werken overzag en ook prachtige strijkersarrangementen schreef voor een aantal songs.

Tom en Arne zijn sowieso allebei zeer fijne, muzikale geesten om mee te werken. Arne heeft in zijn studio een speeltuin synthesizers en drumcomputers, die allemaal aan elkaar gelinkt zijn, en zo kan hij per melodie heel organisch aftasten welke sound goed werkt. Dat is wel cool om zien, hoe elektronica bij hem echt iets organisch wordt.

De songs op cd één zijn gemixt door Bert van Roy, die misschien het best bekend is van zijn werk met Daan. Ik leerde Bert in de zomer kennen via Isolde Lasoen, die me gevraagd had om samen met haar een liedje op te nemen voor 'TE GEK', J'ai Perdu Mon Ame. Tijdens de opnames en het mixen viel me meteen op hoe goed Bert was in het omgaan met stemmen en dus vroeg ik hem of hij geen tijd en zin had om een paar van mijn songs te mixen. Dat zag hij zeker zitten en voor we het wisten, hadden we daar heel cd één gemixed. Heel fijne samenwerking en fantastische mixer.

Is het contrast dan niet te groot met de tweede plaat van je dubbelaar?
Het verschil is inderdaad heel groot, want plaat twee heeft veel meer een liveband-gevoel. Voor die opnames hebben we met de ritmesectie van de band een paar dagen in studio ACE opgenomen met geluidstechnicus en fantastische mixer Staf Verbeeck, die vroeger de legendarische JET studio in Brussel runde. Alle zang en overdubs van blazers, toetsen en gitaren heb ik gewoon thuis opgenomen in de living. Tot groot plezier van mijn buren (lacht). Met Staf heb ik vooral aan de songs van cd twee gewerkt. Die heeft  dus ook qua mix een andere klankkleur. Meer rootsy, minder poppy.

Is er een soort rode draad qua teksten in je songs?
Bepaalde onderwerpen komen inderdaad wel terug. Zoals bijvoorbeeld het gegeven "tijd". Ik ben de veertig gepasseerd en dan wordt tijd iets anders dan wanneer je twintig bent. Je bent je meer bewust van je vergankelijkheid en kan -helaas - al terugblikken. Dat is niet slecht; dat is een bepaalde rijkdom, die een perspectief biedt van waaruit je kan schrijven. Een bepaalde afstand.

Kan je daar een concreet voorbeeld van geven?
Bijvoorbeeld Alle Dagen Komen Ooit  (het eerste nummer op cd twee, nvdr) gaat helemaal over de onvermijdelijkheid van de vergankelijkheid. Dat klinkt misschien zwaar, maar dat is maar hoe je het ziet. Je kan dat evengoed bekijken als: "Seize the day".

Inspiratie kan van overal komen en kan van alles zijn: soms een terugblik op een moment of gebeurtenis; soms is het een reactie op iets dat ik zag op tv, in de krant of op straat of is het een idee. Bij het lied Alle Dagen Komen Ooit was het één zin, die ik had gehoord in een theatervoorstelling die we ooit maakten met het ontspoorde collectief de Kakkewieten (lacht). Die voorstelling ging over de Belgische prinses Charlotte die, half vorige eeuw, even Keizerin van Mexico is geweest en waanzinnig is geworden. Mijn zus Tine speelde Charlotte en in de slotmonoloog blikt ze terug op haar leven en viel herhaaldelijk de zin: "Weet je ...alle dagen komen ooit, hoewel je het nooit verwacht". En dan volgde een opsomming van alle dagen die haar leven vormden. Eén zin kan dus - zoals in dit geval - de inspiratie zijn voor een song.

Het is ondertussen al een hele poos geleden dat je nog iets in het Nederlands uitbracht.
Goh, ik heb in de voorbije jaren best veel Nederlandstalige songs geschreven, maar die zijn nooit als album uitgekomen omdat ze daar ook niet voor gemaakt waren; songs voor theaterconcerten van 'TE GEK!?' of songs voor Radio Eén-reeksen zoals de 'KLEUR In E Mineur'. Er zijn wel een aantal albums uitgekomen, zoals de dubbel-cd van de muziektheatervoorstelling 'SUNJATA', maar dat is een luisterverhaal met veel muziek voor kinderen. Dat is iets anders dan uit jezelf zingen. Dus ja, als het over een eigen Nederlandstalig album gaat, kan je stellen dat ik lang ben weg geweest. Mijn vorig Nederlandstalig plaatje 'Maanzin' is intussen meer dan tien jaar oud. Maar in die tijd heb ik niet bepaald stilgezeten: El Tattoo del Tigre (drie fullcd's, nvdr), drie jaar toeren met de New Radio Kings (twee cd's, nvdr), tv-reeksen gemaakt (o.a. 'Man Over Woord' voor Canvas, nvdr), theater, film, etc.. Er zijn veel liefdes (lacht).

Welke dromen heb jij met je nieuwe plaat?
Heel eenvoudig: ik hoop dat mensen het album ontdekken, er iets aan hebben en ervan genieten, c'est tout! Verder zou ik graag met de band stevig wat spelen in de zomer. De stille songs zullen niet meteen de zomerpodia halen, maar alle uptempo, dansbare en rockende stuff zeker wel. Ik kijk er ook echt naar uit om die kant wat verder te ontplooien met eigen werk. Bring on da summer!

Nu het dubbelalbum klaar is, moeten de songs hun weg vinden naar het publiek. Dat is spannend. Voor mij zijn de songs een hele tijd geleden ontstaan. Voor het publiek moet het ontdekken nog beginnen.

In Borgerhout is een heel schoon nummer dat het erg goed doet op de radio. Had je zoiets verwacht?
Nee. Aanvankelijk was ik niet eens van plan het lied op te nemen omdat het geschreven was voor een specifieke gelegenheid, namelijk het tienjarig bestaan van zaal De Roma in Borgerhout, bij mij achter de hoek. Dat, en het feit dat het natuurlijk een cover is van het prachtige In the neighbourhood van Tom Waits, hielden me tegen.

Het was pas door het een paar maanden geleden op een 'Nuff Said'-avond in CC Berchem te spelen dat de host van de avond, de geweldige theatermaker Johan Petit, er op aanstuurde om dat toch ook eens op te nemen. Drie pinten later was ik overtuigd en de volgende ochtend belde ik de studio, de muzikanten en trombonist Dree Peremans om een blazersarrangement te schrijven voor koperblazers.

Ik dacht: "Er is nu toch al zoveel materiaal te veel. dit kan er nog wel bij. Ik zie wel wat ik ermee doe", en dus hebben we het alsnog opgenomen. Toen ik het met Bert van Roy begon te mixen, waren de tereuraanslagen in Parijs net gebeurd en hing er een bepaalde angst in de lucht. Bert zei plots tijdens het mixen: "Eigenlijk zou dit liedje nu op de radio te horen moeten zijn. Een nummer dat op een warme manier over diversiteit spreekt met respect en humor. Dat is in deze tijden wel welkom!" En ik dacht: "Bert heeft gelijk".

Ik stuurde het door naar de mensen van Radio Eén om te polsen of ze het idee genegen waren en ze waren er helemaal voor te vinden. Dat vond ik chic want het is op zich een beetje politiek geladen én een cover; twee redenen om een nieuwe song zeker niet te draaien. Maar ze zagen ook wel dat het lied op dat moment een andere waarde kreeg dan dat je het in de zomer al joggend op je iPhone zou ontdekken. Merci, Radio Eén, Johan Petit en mixer Bert dus. Dat ze het intussen al acht weken draaien had ik zeker niet zien aankomen. Een soort accidentje met goed gevolg (lacht).

Mik je verder dan Radio 1 met de plaat?
Er zijn een aantal songs waarvan ik denk dat ze zeker ook bij andere zenders onderdak kunnen vinden. Hoewel Radio Eén wel de zender is waarvan ik vermoed dat die het meest klopt bij mijn verhaal. Ik ben zelf erg eclectisch en dus is de plaat dat ook wat. Er staat echt popmuziek op, rock, en singer-songwriter-verhalende songs. We zullen zien en horen. Ik ben benieuwd.

Pieter Embrechts stelt ‘Onderwoud’ voor op 25 maart in DE Studio (Antwerpen) en op 21 mei in de AB. Alle info op 5to9.be en ook op www.pieterembrechts.be.