Pieter Embrechts & The New Radio Kings - Werken brengt voor mij gemoedsrust

Pieter Embrechts & The New Radio Kings is een "little big band" concept dat in 2009 van start ging en dat het logische vervolg is op het ter ziele gegane El Tatoo Del Tigre. Een succesvolle tournee in 2009 werd begeleid door een tour ep waarop een aantal liedjes stonden die de groep op de concerten speelt. Nu is er met 'Time Is A Thief' een volwaardig album. Hoog tijd om de flamboyante bezige bij en manusje van alles, Pieter Embrechts, hierover even aan de tand te voelen.

Je bent echt wel een creatieve duizendpoot: alomtegenwoordig op de buis, op het grote scherm, in de dromen van vele Vlaamse vrouwen en nu ook op de radio. Wat antwoord jij als men je in het buitenland vraagt naar je beroep?
Als ik gehaast ben wuif ik het antwoord op die vraag wat weg en zeg ik "Oh, it's a lot of things". Maar als er echt tijd en ruimte is om te praten antwoord ik "Singer, actor, theater- en tv-maker" - zoals je merkt antwoord ik in het buitenland dus steevast in het Engels. Tenzij de vraag me in het Duits, Frans of Spaans gesteld wordt natuurlijk. Als de vraag me in het Japans of Russisch gesteld wordt zou ik eerder in het Nederlands antwoorden met "Dat is hier de tweede straat linksaf, daaaag!".

Heb je al die diverse facetten van je werk nodig voor je gemoedsrust? Zou je kunnen leven zonder acteerwerk of zonder muziek?
Ik weet niet of ik alle facetten echt nodig heb maar muziek en acteren zijn wel twee grote passies. Volgens mij zou ik muziek maken meer missen dan spelen. Elke vorm van "werken" brengt voor mij gemoedsrust en een vorm van eigenwaarde met zich mee. Werken aan een song of een voorstelling is zeker een uitlaatklep, maar vaak zorgt het eerder voor innerlijke onrust. Zeker voor maniakale puristen als mezelf!

Met 'Time Is A Thief' kan je weer een van je eieren op artistiek vlak kwijt. Is zo'n coverplaat met kleine big band een droom die uitkomt?
Je noemt het een artistiek ei, maar zowel Thomas De Prins (pianist/arrangeur) als ikzelf zien het meer als een project, één waar we al lang van droomden en waar we met plezier veel tijd en energie in stoppen om die droom te realiseren. Het zijn tenslotte nog altijd bestaande songs die we coveren, ook al gaan we creatief om met deze songs en zappen we ze als het ware naar de jaren vijftig.

Natuurlijk is het wel zeer fijn te mogen vaststellen dat onze droom - een jaren vijftig swing-bigband-concert maken - gelukt is  en al helemaal top is dat we ook al een full album hebben mogen opnemen en uitbrengen bij Sony Music.

Je lijkt me wel een zondagskind, nee? Alles wat je doet, oogt zo fijn. Zijn er nog dingen die je wil verwezenlijken of die al in de pijplijn zitten?
Ik probeer gewoon de dingen die ik doe ten volle te doen. Zo maakte ik van de muziektheatervoorstelling SUNJATA een dubbelcd, maar ik nam er de tijd voor die ik nodig had om echt tevreden te zijn van het eindproduct, ook al scheurde ik daar dan mijn broek aan.

Aan die dubbelcd heb ik ongeveer een jaar gewerkt, terwijl er maar een budget was voor een maand. Maar goed, het resultaat oogt inderdaad zoals je zegt "fijn!". Dat principe probeer ik te hanteren voor de dingen waar ik zelf controle over heb. Doorwerken tot je zelf tevreden bent. Als ik meespeel in een reeks of film liggen de kaarten natuurlijk anders op tafel en kom ik gewoon "werken" als acteur. Of er nog dromen in de pijplijn zitten?  Oh, nog genoeg voor de komende drie levens!

Ik kan heel erg gebeten zijn door een idee, en waar anderen beginnen dromen over de uitwerking ervan, begin ik er gewoon aan. Uiteraard heb ik intussen ook wel geleerd dat je alles goed moet plannen en dat je per "droom" minimum twee jaar moet rekenen om deze te realiseren. Er staan alvast voor de komende jaren mooie dromen in  de agenda. Ik mag er nog niet veel over zeggen maar muziek blijft wel de rode draad.

De diversiteit aan dingen die je professioneel doet, komt eigenlijk ook helemaal tot uiting op 'Time Is A Thief'. Je switcht gezwind van Brel tot The Stooges en van Ramses Shaffy tot Foo Fighters. Hoe ben je bij die songs terechtgekomen? Is het louter jouw keuze of hadden The Radio Kings daar ook een stem in?
De songs op deze cd hebben we gekozen volgens het zeer strenge criterium: goesting! Goesting om met deze songs aan de slag te gaan. De achterliggende reden kan per song wel zeer verschillend zijn. Ik wilde in hoofdzaak gaan voor songs met sterke teksten omdat deze vaak mijn voorkeur wegdragen, en dan kom je al snel uit bij grootmeesters als Leonard Cohen, Brel, ... maar verrassend genoeg ook bij the Foo Fighters. Ik vind de tekst van The Best Of You zeer mooi, net zoals ook Talk van Coldplay een mooie tekst is. Maar ook een song grondig haten kan een goed vertrekpunt zijn om er mee aan de slag te gaan, hoor! Het is ons in alle geval nooit te doen om een parodie, we proberen gewoon de songs een andere gedaante te geven maar niet aan de ziel van de song te raken.

Je steekt die songs in een jasje van de jaren '50. Vanwaar komt die voorliefde voor de fifties?
Deels door de fantastische tv-reeks 'The Singing Detective' van Dennis Potter, maar zeker ook door jaren te zingen bij het groots orkest "El Tattoo Del Tigre" Dat was voornamelijk Latin-gericht, maar haalde zijn muzikale inspiratie ook al uit die tijd en af en toe speelden we met die bigband ook swing, boogaloo, funk en andere stijlen. De liefde voor zangers als Sammy Davis Jr., Mel Tormé en Sinatra is daar zeker verder gegroeid.

Het is wellicht puur toeval, maar op dit moment maakt de Duitse groep The Baseballs ook furore door recente hits in een fiftiesjasje te steken. Wat vind je van hen en hun vetkuiven?
Ik heb nog maar een flardje van hen gezien op tv maar het zag er goed uit. Het is moeilijk om pakweg The Beatles te coveren, omdat je daar al bij voorbaat weet dat je niet beter dan het origineel kan. Songs coveren is zeer oud. Ella Fitzgerald zong liedjes van Cream, Jimi Hendrix speelde nummers van Bob Dylan en ga zo maar door. Wat wij doen is zeker niets nieuws maar coveren is sowieso een vorm van eerbetoon brengen, een vorm van appreciatie voor het originele werk. In die zin denk ik dat geen enkele song heilig is.

We hebben ook bewust gekozen voor nummers waarvan ik zeker weet dat ze voor sommige mensen heilig zijn, juist om aan te tonen dat een andere versie daar volledig los van kan staan. Het gaat erom een andere beleving van die song aan te bieden.

Doe Maar en Ramses Shaffy geef je door ze te vertalen een internationaal tintje. Maar waarom die vertalingen?
Omdat ik bij die nummers de fantasie had: "Hoe zou dit nu klinken in het Engels?" Zo eenvoudig is het. Grappig is dat toen we onze versie van dit lied voor het eerst aan het repeteren waren in de gebouwen van Studio Herman Teirlinck  - vind maar eens een geschikte locatie om met elf muzikanten en een vleugelpiano te repeteren - het hoofd van het departement Muziek aan de deur stond te luisteren en achteraf aan mij kwam vragen: "Is dat dan de originele versie? Ik wist niet dat Shaffy een vertaling had gemaakt!". Het is geestig dat veel mensen die bedenking maken als ze onze versies horen.

Heb je ook feedback gekregen van enkele van de originele artiesten?
Jazeker, zo heeft Henny Vrienten van Doe Maar een mailtje gestuurd waarin hij onze bewerking van "Sinds Een Dag Of Twee" de beste Doe Maar-cover die hij ooit gehoord had noemde. Dat is een zeer mooi compliment.

Toen ik Dave Grohl van Foo Fighters op Werchter onze cd bezorgde zei hij dat hij een reactie ging doorsturen. Afwachten of die er nog komt!

Welke liedjes kunnen mensen op jullie optredens nog zoal verwachten naast de songs van op 'Time Is A Thief'?
Veel Sinatra, Sammy Davis Jr, Dean Martin, Paul Anka, The Doors, Lou Rawls, Otis redding... We stoppen niet bij de jaren vijftig, er zijn uitschieters tot in de jaren zeventig.

Blijft het bij dit ene album? Of is dat nog te vroeg om te zeggen?
We zijn blij dat dit album zo goed aanslaat maar of er een vervolg op komt weten we nu nog niet. Time will tell! Dat is dan ook meteen de titel van de volgende plaat!

Je hebt eerder al de Nederlandstalige cd 'Maanzin' uitgebracht. Daar is geen vervolg op gekomen. Mogen de fans daar nog op hopen?
Hoop doet leven! Ik mis soms zelf ook het schrijven en brengen van Nederlanstalige songs. Af en toe schrijf ik nog wel eens iets maar dat zijn dan meestal liedjes die gebruikt worden binnen een welbepaald kader, zoals voor de tournee van "Te Gek Voor Woorden" of voor een campagne rond mondiale vorming. De zin om in het Nederlands te schrijven is er altijd, maar de tijd jammer genoeg niet. Dat komt er zeker nog wel eens van.

Hoe kijk je zelf terug op die plaat, een zestal jaar later?
Die plaat was een soort verzameling van songs die ik in de jaren ervoor met verschillende bezettingen heb gespeeld. Ik had een concert gemaakt met veel blazers, ik had een tijdje gespeeld met een rock-bezetting, had intieme concerten gespeeld in duo met Tom Van Stiphout en wilde graag met die verschillende bands een aantal songs opnemen. Het is een eclectische cd met zeer verschillende stijlen geworden. Als ik erop terugblik zijn er songs waar ik al lang niet meer tevreden over ben, al heb ik geen spijt dat ze op die cd staan.

Ik ben ook erg verrast hoe vaak ik er nog over aangesproken word. Deze week nog ontving ik een zeer lange mail van iemand die hem net ontdekt had en me vertelde hoeveel die persoon er aan had en van zichzelf in herkende. Als je in het Nederlands zingt is er geen taal waar je je achter verschuilt, het is zeer eerlijk en direct.

Als je eenmaal geproefd hebt van een big band, kan je dan nog terug naar het meer intieme werk?
Zeer zeker. Nu, we spelen live ook best wel een aantal intieme songs in combinatie met piano of met de ritmesectie. Maar er blijft natuurlijk een groot verschil tussen een intieme song zingen van pakweg Sinatra, of een nummer dat je zelf geschreven hebt.

Wanneer zal deze tournee voor jou geslaagd zijn?
Als niet enkel het publiek maar ook de hele band er veel plezier aan heeft gehad. Het is een zeer straffe band dus verwacht ik dat we muzikaal veel zullen groeien op tour.

Nog twee als afsluiter: Op welke zangeres wil je wel eens jagen in 'Mag ik u kussen'?
La Esterella. Maar het mag ook Shingai van the Noisettes zijn, en Beyonce mag ook altijd langskomen.

Krijgen we ooit een muzikaal project van de hele familie Embrechts? Wat vinden Bert en Tine van je laatste project? Kriebelt het bij hen niet?
Mijn broer en zus zijn allebei erg druk bezette mensen dus denk ik niet dat een gezamenlijk project er meteen in zit. We hebben ooit wel een bandje samen gehad waar we drie tournees mee hebben gedaan door Vlaanderen. Het is jammer dat we daar nooit een cd van hebben opgenomen want het waren mooie songs. Misschien dat we daar eens meee moeten beginnen. Ze vinden The New Radio Kings wel een zeer straffe band.

En gelijk hebben ze!

Voor alle (tour)info van Pieter Embrechts & The New Radio Kings surf je gewoon naar hun website.