Ojos De Brujo - Een smeltkroes van stijlen en muziek

De browniekruimels liggen nog op tafel en er hangt een zoete etensgeur in de zaal. De mannen van Ojos de Brujo hebben juist gegeten en bereiden zich voor op hun performance in de AB. De flamencogitarist oefent zijn vingerzetting al wat in de gang, Carlos Sarduy loopt fluitend door de zaal en voor ons zitten Max, rapper, beatboxer en percussionist en DJ Panko klaar voor het interview.

Zenuwachtig?
Max: Niet echt eigenlijk. Als je zoveel optreedt op korte tijd verdwijnen de zenuwen vanzelf. Wel zijn we opgewonden en benieuwd. De vorige keren dat we hier kwamen optreden, was het altijd feest en hopelijk zal het nu ook weer zo zijn.

Jullie zitten met een heel druk schema. Raak je dat toeren niet beu?
Max: Met het vorige album 'Techari' zijn we drie jaar lang rond getrokken. Dat was misschien van het goede te veel, want op het einde zat de sleur er toch in en waren we allemaal oververmoeid. Nu is er dat nieuwe album. We kunnen het publiek dus iets nieuws voorschotelen en dat geeft ook extra energie. Tussen 'Techari' en 'Aocanà' zit er een pauze van drie jaar en die heeft ook deugd gedaan natuurlijk.

Drie jaar aan het zwembad gelegen met een cocktail in de hand?
Panko: Was het maar zo (lacht). Nee, onze zangeres Marina is bevallen in die periode, dus moesten we wel een pauze pakken. Maar we hebben zeker niet stilgezeten. Er werd gewerkt aan nieuwe teksten, veel gecomponeerd en ondertussen was er ook nog Ojos de Brujo Soundsystem, een nevenproject. Maar de pauze was meer dan welkom. Er was echt een gebrek aan tijd en het vat was leeg.

Is dit ook de reden waarom jullie sinds kort samenwerken met Warner?
Max: Dat is inderdaad één van de redenen, maar niet de enige. De wereld zit in een crisis, de muziekwereld in een nog grotere en met de Spaanse muziekindustrie gaat het al helemaal niet goed. Een groot bedrijf als Warner kan in dergelijke periodes voor wat meer input zorgen. 
Panko: Het is ook een stuk makkelijker om buitenlandse markten te bereiken. Vroeger deden we alles zelf, van de videoclips tot het management, maar met Warner hebben we onze artistieke integriteit zeker niet moeten opgeven. Het is een goede deal, waarbij we de nodige vrijheid krijgen.

'Aocanà' komt van "Aocanà Garlochi" en betekent letterlijk "Nu van het hart". Kwamen de vorige albums dan niet uit het hart?
Max: De eerste kwam uit de neus, dan eentje uit de oren en de derde uit de mond. (lacht) Nee, ze komen allemaal uit het hart, maar deze is iets specialer. Het is veel meer een gevoelsplaat geworden, een momentopname van hoe we ons nu op dit moment voelen. Marina en Carlos (nvdr. Sarduy, trompettist) hebben ook samen een kind gekregen en die liefde weerspiegelt zich ook in dit album. Vier van de nummers op 'Aocanà' zijn dan ook door hen geschreven. Het is een warme plaat geworden.

Carlos Sarduy is redelijk nieuw in de band. Bracht hij verse inspiratie?
Panko: Carlos is begonnen als invaller tijdens de tournees en raakte zo stilaan betrokken bij de band. Zijn invloed valt niet te ontkennen. Hij geeft meer dimensie aan het geluid. Het is allemaal wat Caraïbischer en een stuk warmer geworden. Het gaat er nu ook allemaal wat professioneler aan toe. 
Max: Vroeger plakten we gewoon geluiden die we leuk vonden samen, maar nu wordt er ook gekeken naar de technische kant. Ojos de Brujo heeft ook altijd samengewerkt met andere artiesten en dat doet ook wat met je geluid.

Een zangeres uit India, een Cubaanse band, Spaanse rappers en zo kunnen we nog een tijdje door gaan. Waar vind je al die mensen? Waarschijnlijk niet op de hoek van de straat?
Max: In Barcelona is alles mogelijk (lacht). Ojos de Brujo gaat al een tijdje mee en tijdens het touren kom je altijd wel interessante mensen tegen. Vaak contacteren we ook muzikanten waarvan we hun album goed vinden en zo. Daarnaast heeft iemand van de groep ook een project geleid rond Indiase muziek en ik ben dan weer gaan studeren in Engeland. Zo krijg je snel een smeltkroes van stijlen en muziek.

Ook op 'Aocanà' staan weer heel wat sociaal geëngageerde teksten. Streven jullie naar een betere wereld?
Panko: Dat proberen we toch. Misschien lukt het niet of zijn we niet efficiënt in wat we doen, maar we doen toch een poging en dat is het voornaamste. 
Max: Niets doen heeft geen zin. We schrijven muziek met geëngageerde teksten. Tijdens andersglobalistische betogingen zal je af en toe wel eens Ojos de Brujo horen en als bijvoorbeeld de homobeweging om muziek komt vragen voor een campagne, dan zullen we geen neen zeggen.
Panko: We proberen toch wat licht te brengen in deze duistere wereld.

Mooie afsluiter! Veel succes zo meteen op het podium!

Max: Dankjewel. Kom je kijken? Wil je deze fles wijn anders? Het moet een feest worden!