Oi Va Voi - Wij zijn een combinatie van blij en verdrietig

De zon schijnt om ter hardst en er lopen heel wat schaars geklede vrouwen die net zo goed op de catwalk zouden passen door de Brusselse Nieuwstraat.  En toch is er serieus wat volk afgezakt naar het intieme concert van Oi Va Voi (Jiddisch voor Oh Mijn God) in de Fnac. Na een redelijk sterk optreden en uitgebreid shoppen, wou de veelkleurige band ons even te woord staan. "Maar niet te lang, want we moeten nog het vliegtuig op."

Wat vond je van het miniconcertje daarjuist?
It was really fun! Er was behoorlijk veel volk. Alle tafels waren bezet door werkvolk dat hier kwamen lunchen en er bleven ook heel wat mensen staan alvorens de winkel in te gaan. Het moet wel een aangename pauze zijn als je van kantoor komt en hier even een optreden kan meepikken.

Jullie hebben een nieuw album uit. Het klinkt een stuk traditioneler en minder elektronisch dan zijn voorganger. Is dit een bewuste keuze?
Het was een redelijk natuurlijk schrijfproces. We zijn drie maanden aan het voorbereiden geweest en daarna nog eens drie maanden om op te nemen, maar we hadden niet echt een categorie of bepaalde muzikale elementen in gedachten. We schreven gewoon muziek waar we onszelf in konden terugvinden. De vorige keer zat er bijvoorbeeld drum & bass in het album, maar dat hoefde nu niet terug te komen. Het is goed zoals het nu is.

Er was behoorlijk wat kritiek van de pers op het vorige album. Hou je daar rekening mee?
Journalisten hebben altijd hun visie op muziek, maar wij maken muziek die we zelf en hopelijk ook onze fans leuk vinden. Er was inderdaad veel kritiek op het elektronische in het vorige album, maar dat betekent niet dat we ons nu gefocust hebben op het niet-elektronische. Het enige wat we wilden was een beter album maken, zonder daarbij teveel op anderen te  moeten letten. Een natuurlijk schrijfproces dus.

Wat probeer je uit te lokken met je muziek?
We proberen een soort van melancholie in het album te krijgen maar ook het bitterzoete moet eruitkomen. Zo krijg je een combinatie van blij en verdrietig. Het leven is ook een afwisseling van huilen en lachen en dat wilden we dan ook uitdrukken.

Zijn jullie zelf bitterzoete mensen? 
Ik heb mezelf nog nooit geproefd (schaterlacht). Ons leven bestaat ook uit ups en downs en een heel album vol miserie of een heel album vol vreugde is ook niet leuk om naar te luisteren. Het voelt niet echt aan. Wij willen meerdere gemoedstoestanden in onze muziek opnemen en dat doen we door te variëren en experimenteren met verschillende instrumenten en genres. Veel nummers zijn dan ook niet op het album geraakt omdat ze de juiste sfeer niet hadden. Het mag niet te veel zijn maar ook niet te weinig. Op die manier krijg je zelfs een soort van filmmuziek, heel emotioneel en meeslepend. Daar dient filmmuziek ook voor: extra diepgang brengen. Bij Oi Va Voi combineren we ook verschillende culturen waardoor je een soort smeltkroes krijgt die bijdraagt aan dat gevarieerde.  We hebben flamenco, jazz, klezmer, jiddisch en folk.

Willen jullie verder gaan in de filmmuziek?
Zeker en vast. Onlangs hebben we meegewerkt aan een filmproject in Nederland. Wij stonden tussen het scherm en publiek en speelden mee met de beelden. Een unieke ervaring en blijkbaar ligt het ons wel. We hebben er alleszins de line-up voor. Filmmuziek maken zou dus echt leuk zijn voor ons. We staan open voor aanbiedingen.

Oi Va Voi is voorlopig enkel bekend bij een klein publiek. Proberen jullie bewust uit de mainstream te blijven?
Nee, we spelen gewoon voor iedereen die ons wil beluisteren of live wil zien. Onze muziek is zeker niet enkel bedoeld voor de muziekspecialisten of zo. Dat we niet echt doorbreken op een groter niveau is geen keuze die we zelf maken.

Wie maakt die keuze dan wel?
Het hangt van land tot land af. In Engeland is het bijvoorbeeld heel moeilijk om speeltijd te krijgen op de nationale zenders als er geen groot marketingconcept achter de band zit. Maar we worden wel steeds bekender. We gaan onze stijl ook niet aanpassen of commerciëler worden. We moeten trouw blijven aan onszelf.

Jullie staan de komende vier maanden zo goed als elke dag ergens anders. Raak je al dat reizen en optreden niet beu?
Het hoort er gewoon bij. We zijn entertainers. Eens je voor het publiek staat, vergeet je alles en amuseer je je. Het vele reizen en vooral het vliegen is wel lastig op den duur, maar je went er wel aan. Het enige probleem is dat er soms rare regelingen getroffen worden. Zo moeten we morgen in Nederland zijn, maar vliegen we vanavond wel eerst terug naar Londen.

Er zijn tijdens het bestaan van Oi Va Voi al heel wat artiesten gepasseerd.
Momenteel zitten we met een behoorlijk sterke line-up en hopelijk kunnen we die nu ook even behouden. Het is lastig om constant met nieuwe mensen te moeten werken, maar het biedt ook zijn voordelen: een nieuwe zanger kan een nieuwe wind door de groep blazen. Het verloop is trouwens niet zo groot als wel eens beweerd wordt. De meeste muzikanten die vertrokken zijn, komen dikwijls nog eens terug na verloop van tijd dus is de aanpassing niet zo groot. We kennen die artiesten en zo verloopt de samenwerking meestal wel vlot.

Jullie nemen, ondanks het multiculturele, niet graag een politiek standpunt in. Waarom?
We willen niet betrokken raken bij bepaalde conflicten en discussies. Zelfs binnen de band zijn er verschillende meningen over bepaalde zaken, dus er is ook niet echt een eensgezind standpunt. We zijn hier om muziek te maken, niet om aan politiek te doen. Maar sommige nummers op onze albums gaan wel over politiek gevoelige onderwerpen zoals immigratie, identiteit en antisemitisme. Het is maatschappijbewuste muziek dus. We gaan niet met vlaggen zwaaien en protestdoeken in de lucht houden, maar wel muziek maken die mensen aanzet tot nadenken.

Oi Va Voi speelt zaterdag 27 juni op Couleur Cafe.