Nightman - Mijn bestaan is een aaneenschakeling van hoofdstukken

Tijs Delbeke, man van duizend en één instrumenten en minstens zoveel projecten (Sir Yes Sir, dEUS, Roosbeef, Dez Mona), zet zijn band Sir Yes Sir even on hold om zijn eerste soloplaat af te leveren. Onder zijn alter ego Nightman brengt hij ‘Chapters’ uit, een album dat klinkt als een zwoele trip doorheen de nacht. Liedjes die het leven van een Nightman in twaalf hoofdstukken bezingen. Single How To Be Alone is alvast niet weg te branden van Radio 1. En dat lijkt ons niet meer dan terecht.

Je hebt al veel muzikale waters doorzwommen, maar waar is Nightman anders dan je vorige projecten?
Ik zie het vooral als een soloproject. Het is een plaat waarop ik volledig mijn ding en zin kon doen. Ik heb er ook voor gekozen om de meeste instrumenten zelf in te spelen. Zo werd het nog meer mijn meest persoonlijke plaat, een soort soloding dat ik kwijt moest. Ik heb er nummers voor geschreven die ik niet echt kwijt kon bij andere projecten.

Betekent dat dan ook dat je een soort onontgonnen gebied hebt ontdekt voor jezelf?
Niet zozeer, de cd zat er al langer aan te komen. Sir Yes Sir is een groep waar ik ook wel mijn ding kon doen, maar met een aantal nummers kon ik er toch niet terecht, vond ik zelf. Ik dacht eerst even aan een intimistische plaat. Dan zou het onderscheid met wat ik al gedaan had nog groter zijn, maar op de plaat zijn er uiteindelijk toch enkele stevigere en hardere dingen ingeslopen. Blijkbaar was dat onvermijdelijk. Maar ik ervaar het hele project toch anders. Het ligt heel dicht bij mezelf. Ik ben meer te weten gekomen over mezelf en de manier waarop ik songs schrijf. Soms was het wel confronterend om zoveel prijs te geven, want ik ben echt in mezelf gaan graven.

Staat dat laatste dan synoniem voor een autobiografische plaat?
Ik denk dat ik toch wel een behoorlijk grote kant van mezelf heb laten zien, hoewel ik altijd probeer een afstand te bewaren. Dat is gemakkelijker om te schrijven; zo ervaar ik dat toch. In het Nederlands componeren lukt me daarom niet, gewoon omdat het te dicht op mijn vel zit, maar ik kan niet anders dan schrijven over de dingen die ik meemaak. Het is een automatisch proces. De meeste nummers beginnen bij mezelf.

Zijn de songs daarom ook extra emotioneel of net niet?
Ik probeer het te zien als een vertaling van dingen die in mijn hoofd blijven rondspoken. Ik ga meer schrijven over zaken die me vaker overvallen. Er zijn collega’s, die in een flits één gebeurtenis kunnen beschrijven, ook al is die hen maar één keer overkomen. Bij mij ligt dat anders. Ik merk dat ik eerder inspiratie vind in dingen waarin ik blijf steken of dingen die me keer op keer overvallen. Zaken die blijven terugkeren, daaruit put ik mijn inspiratie.

De nummers worden ook vergezeld van hele mooie clips. Heel verhalend allemaal.
Ik vond het wel tof om voor dit project aan twaalf verschillende regisseurs te vragen om iets te maken rond één van mijn songs; een soort verhaal dat past bij elk verhaal van de plaat. Ik vroeg aan elk van die mensen wat ze voelden of zagen in het nummer. Het was verrassend om te zien hoeveel verschillende emoties de liedjes opriepen. Dat was het interessantste aan dit project. Ik heb aan elk van hen genoeg vrijheid gegeven om hun ding te kunnen doen. Dat lijkt me wel goed gelukt. Ik denk dat het zo moest zijn. Vanuit de persoonlijke ervaring komt het aan bij verschillende mensen, die het elk op hun manier interpreteren.

De plaat heet ‘Chapters’. Niet toevallig. Allemaal hoofdstukjes binnen in het hoofd van Tijs Delbeke.
Het is een beeld waar ik nogal van hou in mijn leven. Ik heb heel erg het gevoel dat mijn bestaan een aaneenschakeling is van hoofdstukken, leuke en minder leuke. Als ik een boek lees, vind ik die onderverdeling in hoofdstukken ook fijn. Soms tel ik dan het aantal bladzijden af om weer aan een nieuw hoofdstuk te beginnen (lacht). Daarna kan ik weer iets anders doen. Het is de manier waarop ik leef. Ik stort me in avontuur en in projecten. Misschien was het marketinggewijs niet zo slim om nu alweer een nieuw project te beginnen, maar ik zit blijkbaar zo in elkaar. Ik moet mezelf constant heruitvinden en iets anders gaan doen. Dat zit heel sterk in de titel van de plaat. De titel was ook het eerste wat ik had, toen ik aan dit project begon.

Je artiestennaam, verwijst die naar het feit dat je vooral ’s nachts werkt en schrijft of is het gewoon een alter ego zonder veel betekenis?
Ik wou een simpele naam, die makkelijk te onthouden was, en toch nog niet bestond. Eerlijk gezegd vond ik het vreemd dat er nog geen artiest was die zich zo noemde, maar het past ook wel bij mij. Ik ben allesbehalve een ochtendmens; ik geraak moeilijk uit mijn bed. Mijn meest productieve uren spelen zich af in het donker, ’s avonds en ’s nachts. In die zin past die artiestennaam wel bij mij.

In de perstekst las ik dat je hebt geprobeerd om de niet gepolijste, rauwe sound van the nineties weer tot leven te brengen.
Als ik nummers heb geschreven en ik beluister die, dan merk ik vele invloeden op uit mijn jeugd, de periode waarin ik zelf gitaar leerde spelen en met muziek begon bezig te zijn. Op een of andere manier zie ik die klank als een constante. Het is iets waar ik altijd naar op zoek ga, een beetje groezelige sound. Ook voor NIGHTMAN was dat niet anders.

Wat voor ambities horen bij deze plaat?
Altijd wat gevaarlijk om daar uitspraken over te doen. Je moet ambitieus zijn in de muziekwereld. Dat was één van de redenen waarom ik niet voor het Vlaamsche Tijs Delbeke als artiestennaam heb gekozen. Echt concrete ambities wil ik ook niet uitspreken. Ik hoop dat veel mensen de plaat te horen krijgen en dat er wat airplay op de radio is. Hopelijk leidt dat ook tot wat podiumervaring, die ik met mijn nieuwe band kan opdoen om zo ons product te kunnen uitdragen. Het is een plaat waarop ik trots ben en als we daar een basispubliek mee kunnen aanspreken, ben ik al dik tevreden.

Droom je van grotere podia?
We gaan de plaat eind februari voorstellen in de Trix en de AB BOX. Ik weet niet of we de allerknallendste festivalset hebben, maar er moet zeker een plaats zijn voor onze muziek. Ik hoop dat we een aantal leuke plekken kunnen aandoen.

Je hebt vorig jaar ook samengewerkt met Bart Moeyaert voor een plaat in het Nederlands, die veel bijval kende. Krijgt die een vervolg?
Toch wel; ik ben uitgenodigd door Bart in Frankfurt. Hij is er coördinator van de Frankfurter Buchmesse en heeft het dus druk, net als ik. Maar toch blijven we spreken over een vervolg. We hebben zin om er een staartje aan te breien. Het is ons allebei goed bevallen. Misschien een project voor 2017?

Alle info vind je op www.facebook.com/nightmanmusic