Mr. G - Ik leef nogal analoog

Twintig jaar zit Colin McBean al in de muziekbusiness, maar het alter ego Mr. G kwam pas in 2000 tot leven. Onder die naam bracht hij vooral techhousesingles en ep's uit op gerespecteerde labels als Defected en End Recordings, het label van de vroegere Londense club The End. Nu pas brengt hij een album uit en dan nog wel op het door Radio Slave gerunde REKIDS. Tijd dus voor een korte babbel.

Ik leef nogal analoog



We kennen Mr. G vooral als producer van ep's en singles, maar niet meteen van een album. Waarom kom je daar nu pas mee op de proppen?
Colin McBean: Omdat ik nu pas mensen gevonden heb die ik vertrouw en die het hart op de juiste plaats dragen. De industrie is ondertussen ook heel hard veranderd. Nu moet je vooral zo veel mogelijk op het internet circuleren en er een duidelijk profiel op na houden. Allemaal dingen waar ik absoluut niet mee bezig ben. Een album uitbrengen is dus voor mij nog steeds een goede manier om feedback te krijgen op wat ik doe én mijn naam ook meteen op het internet te krijgen. Ik leef nogal analoog, zie je. En ik wou het publiek ook een nieuw beeld geven van Mr. G en een nieuw verhaal brengen.

Je zit anders al meer dan 15 jaar in de muziekindustrie. De titel 'Still Here' lijkt zelfs te suggereren dat we verrast moeten zijn dat je nog steeds muziek maakt. Sta je er zelf van te kijken?
Eerlijk gezegd wel. Toen ik muziek begon te maken dacht ik niet dat ik dat tot het einde van mijn dagen zou doen, maar ondertussen is de liefde nog steeds groot en ... I'm still here!

Je lijkt op je album te verwijzen naar de beginjaren van de techno. We horen bijvoorbeeld een oude sample in Blessed (een vocaal stuk uit een nummer van Ursula Rucker, nvdr) en je werkt enkel met analoge apparatuur. Ben je een nostalgisch mens?

Ooh ja en ook heel romantisch. Voor mij draait het ook nog steeds allemaal om die oude dagen. Ik geloof nog steeds in dat rauwe, analoge geluid. Ze scheppen simpelweg een andere sfeer dan digitale apparatuur. Wat is er mis met een beetje gruis en stof?

Hoe ben je bij de mensen van REKIDS terechtgekomen?
Ik heb Matt Edwards (de man achter het label REKIDS en zelf ook onder de naam Radio Slave actief, nvdr) leren kennen via Andy Mc. Ik ben hem toen achterna gaan zitten omdat hij al edits van tracks aan het maken was. Ik zei toen nog tegen hem: "Jij gaat op een dag beroemd worden. En als je dan beroemd bent, vergeet me dan niet". Toen ik jaren later enkele van mijn tracks aan vrienden van het label Darling Department liet horen, suggereerden zij dat het iets voor REKIDS zou kunnen zijn. Zo was de cirkel rond.

Wat trekt jou zo aan in het label?
Het is eclectisch en funky tegelijkertijd. En er zijn geen regels. Het gaat hen om goede muziek en ze hechten belang aan de kleinste details. Ze houden van wat ze doen. Zoals ik al zei: ze hebben het hart op de juiste plek zitten.

Je maakt voornamelijk muziek voor clubs en party's. Wat trekt je vandaag de dag nog aan in het nachtleven?
Moeilijke vraag. Ik ben clubs een beetje beu tegenwoordig. Een goede line-up, een goede sound en mensen die met een open geest komen feesten. Zoals in Club JB in Nagoya, Japan.

In al die jaren dat je bezig bent met muziek is er waarschijnlijk heel wat veranderd op de dansvloer. Wat is voor jou de belangrijkste evolutie in de partyscene?
Die hele digitale revolutie: controllers, laptops, mp3's,... Het maakt het allemaal wel een stuk gemakkelijker om met muziek bezig te zijn en je kan misschien wel sneller ontdekt worden, maar de quality control lijdt er wel onder. But hey, it's only about good music, where or however it comes along.

Je bent gestopt met dj'en en je speelt enkel nog live vandaag. Vanwaar die beslissing?
Ik hou van de controle die je behoudt als je je eigen spul speelt. Ook op de geluidskwaliteit. Het zit allemaal in mijn hoofd en zo krijg ik het er dan ook uit. Om live te spelen, met al die analoge apparatuur zonder computer moet je toch ook al behoorlijk wat moeite doen, maar het is het meer dan waard. Ik moet verder ook met niemand rekening houden. Het draait alleen om mij en mijn materiaal.

Je hebt onder verschillende alter ego's muziek uitgebracht. Heb je een speciale relatie met Mr. G?
Mr. G is vooral bedoeld voor de dansvloer en "the tech edge", maar mijn favoriet is Mango Boy (alias waaronder hij maar een handvol nummers uitbracht, nvdr.) Alle andere ego's hebben ook hun eigen verhaal, maar laten we daar nu maar niet verder op ingaan.

Dan doen we het wel met Mr. G. Bedankt voor het interview.

29 december 2010
Koen Van Dijck