Motek - Wij zijn meer dan gewoon een groep

Motek heeft net zijn nieuwe langspeler 'Dragons' in de rekken gelegd. Uiteraard waren zij ook zelf benieuwd naar de eerste recensies en reacties en dat ze het met ons niet altijd eens waren, bleek alvast tijdens ons gesprek in de Gentse Vooruit...

Waarom zijn jullie in het kleine dorp Ardooie een plaat gaan opnemen?

Roelants: We wilden iets anders proberen dan een gewone studio. We wilden ons dag en nacht in een zelfgebouwde studio onderdompelen in onze nummers. De bedoeling was om te werken op de bas en drum, maar uiteindelijk is er veel meer uitgekomen. We hadden nu tijd om de nummers te interpreteren en te herspelen.

Waar zat het bij de vorige platen fout?

Roelants: De sound kon nog organischer en eerlijker. Op de vorige plaat was er veel meer studioproductie, waardoor je soms twijfelt of je die sound ook live kan brengen. Nu hebben we een afgewerkt product meegebracht naar de studio, de Wezekapel dus, zodat we zelf op onze sound konden werken.

Biebaut: Misschien dachten we bij de vorige plaat nog dat we dingen moesten. Door Tryer hebben we gezien dat je enorm veel kansen krijgt en we hebben geprobeerd naar dat nummer toe te groeien. Daaruit vloeide Abused voort, maar al snel merkten we dat dat niet de manier is om vooruit te geraken. De "Moteksfeer" begon te verdwijnen ondanks de goede ideeën van de producer (Joris Calluwaerts, red.).

Roelants: Abused en ook Motives zijn uiteindelijk wel op de plaat beland omdat ze een deel zijn van het proces dat aan deze plaat ten grondslag ligt. We wilden eerlijk zijn tegen het publiek.

Het is wel interessant om een experimentele band als jullie een popnummer te horen maken...

De Cooman: Dat klopt. Ergens is het onze verdienste dat Tryer voor veel mensen een deur heeft geopend naar een nieuw genre omdat het precies balanceert tussen pop en postrock.

Roelants: Ik denk dat het technisch wel zou lukken om een popplaat te maken, maar we zouden er niet echt fier op zijn. Op dit moment hebben we een trouw publiek en dat geeft ons enorm veel voldoening. We zitten op dat vlak een beetje in een gelijkaardig genre als bijvoorbeeld metal.

Aan jullie nummers zit er altijd een neerslachtig kantje. Vertrekken jullie vanuit melancholische gevoelens?

De Cooman: Dat klopt gedeeltelijk. De hoes van het album is een mooie illustratie van wat ik erover denk. Op de buitenzijde staan bomen en een groen landschap. Daar gaat heel wat melancholie vanuit, maar als je het doosje openmaakt zie je een fris, levend en kleurrijk stadslandschap.

Biebaut: De melancholie is een referentiekader, een ondertoon. Maar van daaruit kan je wel zeer veel richtingen uit. Bij ons staat bijvoorbeeld ook de energie centraal. Na een optreden zijn de mensen niet neerslachtig. Neen, ze hebben energie gekregen.

Ik hoorde onlangs één van jullie zeggen "Motek is een manier van leven". Hoe zit dat precies?

Roelants: Dat gaat voornamelijk op voor ons drieën, die een beetje de kern van Motek vormen. Wij bellen elkaar dagelijks, bespreken alles, niet alleen op muzikaal vlak. Zo sluipt Motek ons leven binnen en zo moeten ook mijn vrouw en mijn baas er mee leren leven. Op dit moment richt iedereen zijn leven in naar Motek toe. Wij zijn meer dan gewoon een groep.

Wat is voor jullie een artiest?

Roelants: Iemand die met zijn ding bezig is zonder te roepen: "Ik ben een artiest en ik kom niet rond en de wereld moet van mij niet weten".

Biebaut: In feite bestaat er voor mij kunde en kunst. Een artiest moet dus eerst en vooral iets kunnen. Hij moet zijn métier beheersen. Maar op een of andere manier moet hij dat métier proberen te overstijgen. Wij slagen er in om die kunde te overstijgen als groep, in alle bescheidenheid natuurlijk. Zet hier drie Stevens (Biebaut, red.) of drie Bens (De cooman, red.) en het zal niet lukken.

Wat is het minst charmerende dat iemand over jullie groep of cd zou kunnen zeggen?

Biebaut: (Lachen luid en dan onmiddellijk) Dat de beste nummers deze zijn waarin Steven Biebaut monddood wordt gemaakt (verwijzend naar de cd-recensie op deze site). Wij vinden dat dat misschien wel enigszins opgaat voor de vorige plaat. Toen klonken muziek en stem niet altijd even natuurlijk of harmonisch. Nu is de zang wel degelijk een basis geweest voor verschillende nummers en we hebben er veel tijd en energie in gestopt, maar goed. Het is en blijft een mening natuurlijk.

Roelants: Ik vind het stom als mensen een groep blijven vergelijken met andere bands. Dan is het alsof je als groep nooit een eigen identiteit kan verwerven. In het begin zij men bijvoorbeeld constant "Motek is de Belgische Mogwai" en dat is niet zó erg, maar als dat blijft duren, wordt dat vervelend.

De Cooman: Mij stoort het altijd dat journalisten kleinerend zeggen: "Ze komen maar uit Erembodegem" of "die Vlaamse postrockboerkes". Ze zouden ons eens moeten zien leven. Ik woon al 7 jaar in Brussel en heb een gecompliceerder leven dan die journalist. Als Bon Iver een plaat opneemt in "the middle of nowhere", dan is het hip, maar als je in België niet uit Antwerpen of uit Gent komt, dan is het vreemd dat je muziek speelt. Dat stoort mij.