Mogwai - Er bestaat geen schonere bandreputatie

Al twintig jaar voorziet Mogwai ons aards bestaan van een onconventionele soundtrack die door journalisten af en toe de term postrock krijgt opgeplakt. De band bundelde daarom hun beste werk, rariteiten en b-kantjes op een must-have verzamelaar voor de getormenteerde zielsmens. ‘Central Belters’ heet de plaat, Stuart Braithwaite de frontman. Een interview!

Er bestaat geen schonere bandreputatie



Twintig jaar, tijd voor een collector’s item in de vorm van drie schijfjes op ‘Central Belters’. Was het samenstellen van de tracklisting daarvan een makkelijke klus? Het lijkt heus selecteerwerk, want het zijn volgens verschillende streamingplatforms niet de vierentwintig meest "populaire" nummers.
Braithwaite: Neen, dat was vrij moeilijk. Vooral dat derde schijfje met b-kantjes en zeldzaamheden zorgde voor de hardste keuzes. Er staan een paar verplichte nummertjes op, waarvan we weten dat de mensen er echt van houden, maar evengoed ook tracks die wij als band erg koesteren, maar voor het grote publiek eerder obscuur zijn. De zoektocht daarnaar was moeilijk, maar we wilden er ook enkele "te ontdekken" nummers op plaatsen.

Dat de nummers weggehaald werden uit hun context van op de originele albums was niet nefast voor de sfeer? Van debuut ‘Young Team’ zijn er bijvoorbeeld opvallend weinig afgevaardigden.
Dat weet ik niet (zucht). Ik denk dat de flow op deze verzamelaar ook best okay is, want het heeft van elk album wel een paar nummers. Volgens mij werkt het hier ook nog wel. Dat we van ‘Young Team’ enkel Summer meepakten, is bewust. Het nummer zorgt er op zichzelf voor dat de compilatie vrij evenwichtig is, dus verder zoeken hoefde niet.

Hadden jullie vier of vijf schijfjes volgestouwd indien het mocht?
Dan zou het allemaal wat te lang worden (lacht). We konden dan ook even goed onze albums stuk voor stuk heruitbrengen.

Is dit dan een boxset voor de diehard fan of eerder voor de casual listener?
Voor beiden, denk ik (aarzelt). De eerste twee schijfjes zijn zeker en vast voor de fan die ons werk graag verzameld ziet, en dus niet per se elk album al in huis heeft. Maar de derde cd is echt voor de diehards. We hebben de nummers ook geremasterd in Abbey Road, dus iedereen heeft er wel wat aan.

Leverde deze terugblik inzichten op qua evolutie voor jullie als band? Een soort van tijdslijn?
Je kan doorheen de jaren zeker een groot verschil horen. Toen Barry Burns erbij kwam bijvoorbeeld. Vanaf dan zijn er een pak meer synthesizers en pianolijntjes in onze nummers te vinden. We werden ook simpelweg beter in wat we doen. Die jarenlange ervaring brengt veel meer controle in ons spel.

Alsook de bewuste keuze om de meeste nummers een woordeloos bestaan mee te geven?
Ik vind nu eenmaal dat de nummers zonder vocals beter werken dan die met, inderdaad. Niet dat we dat angstig achterwege laten. Het is een natuurlijke tendens.

Die twintig jaar leverde heel wat wapenfeiten op. Als je slechts één nummer de ruimte mag inschieten op een gouden plaat of één nummer aan elk menselijk wezen één keer mag laten horen: welk wordt het dan?
Who knows (wanhopig)? Misschien… (lange stilte) Cody of Helicon 1. Zoiets. Iets kalmer dus, de wereld heeft al genoeg energie in zich.

Naast eigen werk leverden jullie ook heel wat soundtracks af voor films, tv-series en documentaires. Het lijkt erop dat jullie dat graag doen, terwijl andere bands niet om kunnen met de eisen of aanwijzingen van een regisseur.
We houden daar inderdaad van. Als band zijn we erg kieskeurig in wat we doen, maar eens op weg genieten we ervan. We mogen onszelf gelukkig prijzen zo vaak gevraagd te worden voor dat soort dingen. Die nieuwe projecten zijn goed voor onze focus.

Bij deze compilatie kwam ook een nieuwe video voor Helicon 1. Zijn er nog zaken waarvan jullie een revisit willen?
Om eerlijk te zijn moest die video er gewoon bij voor de promo. Het is niet zo dat we nu opeens zelf video’s gaan maken. Volgende plan: nieuwe nummers! Dit was slechts een éénmalige nostalgische terugblik.

Maar zorgen die uitstapjes naar het visuele - of de skateboards, T-shirts en whiskey die jullie maakten - dan niet voor een soort afwisseling die ervoor zorgt dat Mogwai niet vastloopt? Er zijn amper pauzes of rustperiodes geweest in die twintig jaar.
We willen simpelweg nooit pauzeren. Dat lijkt ons geen goed idee. Bezig blijven! Vaak zijn het ideeën waarmee mensen naar ons toe komen, die we wel zien zitten. Het is allemaal niet te serieus, maar wel fun.

Dat is wel het gevoel dat iedereen krijgt bij jullie muziek. Loodzware spanning, als een perfecte soundtrack bij een regenachtige dag. Had je daarvoor getekend twintig jaar terug?
Ik denk dat er geen schonere reputatie bestaat. Onze muziek is inderdaad erg serieus, maar dat strookt perfect met mijn mening over wat een band moet zijn: neem het serieus op! Er moet aan zoveel gedacht worden en er kan dan ook zoveel fout gaan in een carrière. We hebben het dus best ok gedaan (lacht).

29 oktober 2015
Ben Moens