Mintzkov - Opnemen mét een budget en zònder tijdslimiet zou ook wel eens fijn zijn …

De nieuwe Mintzkov, jongens en meisjes, is een meer dan te duchten concurrent voor de zogenaamd ‘nieuwe’ lichting die al in haar tweede editie duidelijke symptomen van inteelt – bloedarmoede en akelig bleke songs – begint te vertonen.

Opnemen mét een budget en zònder tijdslimiet zou ook wel eens fijn zijn …

‘Sky Hits Ground’ is een verrassende en verrassend frisse plaat van een groep die al meer dan tien jaar meedraait en er op wonderlijke wijze in slaagde z’n onschuld én z’n drive te bewaren. In het Antwerpse café Vertigo worden we ontvangen door Philip Bosschaerts en Lies Lorquet, het perfect complementaire  - hij drinkt rood, zij drinkt wit – front-duo van de groep.



Het hoeveelste magazine in de rij zijn wij intussen? Zijn jullie het babbelen nog niet beu?

Philip: Neen, hoor. Het valt trouwens goed mee. We zijn nog niet zò lang bezig met de promo voor deze plaat en vandaag ben jij de eerste. Eigenlijk is het een hele rustige dag.

Lies: En we hebben trouwens heel veel zin om over onze muziek te praten.

Bij de vorige plaat zei je dat jullie het belangrijk vonden jezelf opnieuw uit te vinden. Was dat nu opnieuw een punt?

Philip: Wel, dat is eigenlijk altijd een punt. Daarom hebben we tot nu toe voor elke plaat met een andere producer gewerkt, omdat we telkens weer een andere sfeer wilden. En voor de deze plaat leek zelf producen een logische next step.

Wat dat zelf producen ingegeven door onvrede?

Philip: Neen, dat was niet zozeer een kwestie van onvrede of frustratie. We hebben bij de vorige plaat wel klinkende discussies gehad met de producer, maar dat hoort er bij.  Je haalt er iemand bij net omdàt de visies, de methodes of de meningen verschillen. Jagz Kooner is een dj en heeft niet echt iets met rock. Dus dat was eh … interessant. Maar eigenlijk was zélf producen een heel natuurlijke en logische stap.

En jullie hadden daarvoor voldoende technische bagage?

Philip: We hebben op productioneel-technisch vlak niet veel ervaring, neen, dus daar hebben we ons lot grotendeels in handen gelegd van Jasper Maekelberg die de opnames begeleidde en die de mix gedaan heeft. We legden Jasper op alle mogelijke ‘niet-technische manieren’, en soms met handen en voeten, uit wat we wilden en hij zorgde daarvoor. Eigenlijk ging het met Jagz Kooner net zo, maar toen bepaalde hij de klank en nu deden we dat zelf.

Lies: We hadden wel al iéts van ervaring: onze Turalura bijdrage hadden we ook zelf geproducet.

Zijn jullie techneuten? Hebben jullie talent voor de technische aspecten van het bepalen van een sound.

Philip: Niet echt. We hebben wel een omlijnd idee van wat we willen qua sfeer en hoe we willen klinken. Maar hoé we dat precies moeten bereiken, dat weten we niet.

Lies: Dat weten wij wél, Philippe. We gaan het alleen niet te ver gaan zoeken. Ik speel op een Fender Precision bas en op niks anders omdat die precies de juiste klankkleur heeft voor wat wij willen maken, voor de verhalen die wij willen vertellen. Jij speelt op een Fender Jaguar om dezelfde reden. We weten wél wat we moeten doen om te klinken hoé we willen klinken, hoor.

Vind je ’t vreemd als ik dit de zwartste Mintzkov plaat tot nu toe noem?

Philip: ik vind het vooral prettig om te horen. En vooral onze drummer zal er blij mee zijn. Hij is een fan van Urban Dance Squad. En ook van Phil Collins, trouwens.

Jullie bestaan intussen tien jaar. Is er nog geen nood aan solo- of zijprojecten?

Lies: Neen, dat probleem heeft zich nog niet gesteld. Iedereen is nog altijd gelukkig met en bij de groep , denk ik.  We hebben altijd ons ding kunnen doen. Van metaalmoeheid is er nog niet echt sprake. Onze platen worden over het algemeen goed onthaald, we touren ook nu weer door Europa en het blijft magisch om te zien dat mensen ergens godweetwaar je muziek kennen en moeite doen om naar je toe te komen.

Waar gaan jullie de plaat allemaal gaan voorstellen?

Philip: Voorlopig zijn dat een negental landen. Portugal, Frankrijk, Hongarije, Finland, Zweden, heel Scandinavië eigenlijk, …

Lies: Maar Mintzkov is geen groep die doorheen Europa volle zalen trekt, daar moeten we niet onnozel over doen. Soms spelen we voor 200 man. Soms voor 10. Die 10 kennen dan wel onze nummers van buiten.

Philip: Frankrijk is altijd goed. Dat zijn gitaarfans, met dank aan TC Matic en dEUS. Die hebben daar een soort van Belgisch verwachtingspatroon gecreëerd en dat werkt nog steeds.

Jullie touren dan niet met ‘De Grote Mooie Nightliner’, veronderstel ik?

Philip: Neen, met een busje. In principe is daar één slaapplaats in. We hebben geen roadies. Onze mixer is tegelijkertijd ook chauffeur. We stellen alles zelf op, en breken ook alles zelf weer af. Lies en ik ontkomen wel meestal aan die corvee omdat wij meteen na het optreden weer naar de ingang moeten om de merchandising te doen.
 En die energie kunnen jullie, intussen toch allemaal dertigers, nog steeds opbrengen?

Philip: Ja, natuurlijk. Het blijft aan de weg timmeren. Maar om de twee jaar iets nieuws creëren en dat dan aan duizenden mensen in verschillende landen kunnen voorstellen, dat is het mooiste dat er is.

Wat is volgens jou, Philip, het meest a-typische nummer op de plaat?

Philip: Mmm… Ik zou het misschien niet a-typisch noemen, maar All Names Have Been Changed is toch wel bijzonder. Daar zitten invloeden in van Phil Collins tot TV On The Radio.

Wat zou het beste zijn dat jullie en deze plaat kan overkomen?

Lies: Een platencontract misschien. Dan heb je een opnamebudget enzo. Een volgende plaat kunnen opnemen zonder tijdslimiet, dat zou heel mooi zijn.

5 oktober 2013
Peter Lissens