Lone Blue Heron - Met Harvesters moet dringend stoom van de ketel gelaten worden
Tijdens de lockdown gingen heel wat artiesten in op de vraag om een sessie op te nemen voor ons online daFestival. Daar zitten heel wat juweeltjes tussen, die we graag nog eens onder de aandacht brengen. Vanaf vandaag prikt er regelmatig eentje je bubbel binnen. Een verleidelijk maar virus-proof extra knuffelcontact. En nu we toch bezig waren, hebben we gelijk aan de artiesten gevraagd om enkele follow-upvraagjes te beantwoorden.
Wat heb je nog gedaan sindsdien? Zijn de plannen die je toen had ook maar enigszins uitgekomen?
Paul Lamont: In 2020 heb ik tussen twee lockdowns in nog twee keer als Lone Blue Heron op een podium gezeteld. LBH is sowieso nog steeds een "come as you go"-project. Dus veel planning is daar niet mee gemoeid. Dan kan er uiteraard niet veel misgaan. Nieuwe nummers laten momenteel een beetje op zich wachten, want ben nu vooral bezig met een poging de slidegitaar onder de knie te krijgen.
Groepsgewijs heb ik in het interbellum tussen de lockdowns beslist om het hoofdstuk met Grand Blue Heron af te ronden. Daar staat – althans voor mij toch – een punt achter. Ik kijk wel al uit naar wat de anderen in 2021 gaan doen. Mijn efforts zijn nu in hoofdzaak gericht op Harvesters, een iets rootsier band. Daar zijn we ondertussen anderhalf jaar mee bezig, weliswaar rekening houdend dat we van die periode al nagenoeg een jaar kwijt zijn aan die hele Covid-miserie.
Ben je er toch nog in geslaagd om echt live te spelen in 2020?
Twee keer. I've had worse.
Zijn er ook goede dingen voortgekomen uit de lockdowns op muzikaal gebied?
Eindelijk heb ik tijd gekregen om een keer op de verschillende harddrives en computermappen alle demo's, riffkes, nummers en ideeën, die ik de afgelopen vijf, zes jaar opnam, overzichtelijk te catalogeren. Daar zit veel brol tussen, maar ook een pak dingen waar ik nu mee verder kan.
Wat heb je al op stapel staan voor 2021?
Met Harvesters moet dringend stoom van de ketel gelaten worden en het ventiel heet "live spelen". Dat wordt dus ons plan voor 2021. Ein-de-lijk het podium op en eerste opnames inblikken. Nu, momenteel zouden we allemaal al wreed content zijn, mocht er opnieuw mogen worden gerepeteerd. Bij ons kan dat perfect corona-proof, maar we kijken liever niet constant naar de deur van het kot om te zien of daar geen blauw uniform staat met de vraag 250 euro in de staatskas te deponeren, omdat we de juiste kleur mondmasker niet dragen.
Hoe staat het met de financiële en de mentale gezondheid?
Financieel is er voor ons weinig verschil, want we hebben het geluk dat we kunnen blijven werken. Dat werken gebeurt wel van thuis uit. Gezien repetities en optredens - zelf doen en bezoeken - de laatste jaren zowat mijn sociaal leven geworden is, ligt dat nagenoeg volledig plat. We hebben hier dan wel een zeer fijne buurt, waar het nog regelmatig op afstand een zeer fijn klapke doen is, maar het verdampen van regelmatig sociaal contact doet alles toch verzanden in een monotone lethargie die allerminst aangenaam voelt.
Net zoals voor iedereen, zuigt deze situatie ook voor de bevlogen niet-profi-muzikanten ezelsreet. En dan is Martine Tanghe nog een keer gestopt ook. What's next? Streekbieren als werkelijke bron van covidbesmettingen bevonden? Vaccins samengesteld met fragmenten van Bono's DNA? Bruce Springsteen die een grimeplaat uitbrengt? Nieuwe maatregelen volledig gebaseerd op de "verantwoordelijkheidszin van het volk"?
Mentale gezondheid: okay nog, maar enough of the shizzle already. Ik kijk samen met u uit naar een vreugdevol en gezonder 2021.
Foto: Sammy Van Cauteren