Lisa Hannigan - Op naar het vasteland!

Lisa Hannigan kun je al kennen als vrouwelijke stem in de muziek van Damien Rice. Binnenkort wordt haar eerste plaat 'Passenger' bij ons uitgebracht, maar voor het Engelstalige buitenland werd dat al voorafgegaan door 'Sea Sew', dat op veel enthousiasme werd onthaald. Op Eurosonic trokken we haar aan de mouw voor een kort gesprek.

Waarom werd de eerste plaat enkel uitgebracht in Engelstalige landen?
Lisa Hannigan: Die plaat is uitgebracht in eigen beheer, en dat bracht zo zijn beperkingen. Engeland, Ierland en de Verenigde Staten waren dus de enige landen die we effectief konden bereiken. Ondertussen zitten we bij PIAS en kunnen we ook het vasteland bereiken. Dit optreden op Eurosonic was mijn absoluut eerste optreden op het vasteland ooit.

Mensen kennen je dus vooral van de tijd dat je samen was met Damien Rice.
Ik speelde een lange tijd in zijn band, maar vijf jaar geleden besloot ik dat het tijd werd om me te concentreren op mijn eigen materiaal waaraan ik sowieso al aan het werken was. (Het echte verhaal is waarschijnlijk ingewikkelder dan dat want Lisa Hannigan had ook een romantische relatie met hem, maar daar ging ze blijkbaar liever niet meer op in, hetgeen we respecteren - nvdr)

Terwijl je zingt sluit je je ogen. Helpt dat om je op de songs te concentreren?
Nee, tijdens deze 3FM-sessie sloot ik mijn ogen omdat er letterlijk dertig man op mijn vingers zat te kijken en ik wou hen geen schrik aanjagen (lacht). Doe ik dat ook bij live optredens? Dat was me nog niet opgevallen.

Je gebruikte een soort liggende harmonica. Hoe ben je daarbij gekomen?
Tijdens het schrijven ga ik soms op zoek naar een instrument dat ik niet beheers omdat ik dan in andere structuren ga denken. In dit geval hou ik van het rouwige, melancholische geluid en dus neem ik het in dit geval ook mee op het podium. Het is een traditioneel Indisch instrument.

Mijn idee was dat het misschien eerder Iers zou zijn. Je muziek doet me denken aan Ierse folk.
Zelf luister ik bijna nooit naar Ierse traditionele muziek, maar ik neem aan dat je dat als compliment bedoelt. In ieder geval ben ik voorzichtig om niet al te snel in een vakje geduwd te worden omdat dat me toch enkel maar zou beperken in wat ik verder wil doen. Het zijn journalisten die graag een label plakken op muziek.

Het helpt wel om uit te leggen wat je doet natuurlijk. Zelf werden we net geïntroduceerd in het genre Urban. Die term was nieuw voor ons.
Dan ben ik vast "Rural" dan (landelijk) (lacht).

Gisteren had je een dagje vrijaf. Wat heb je gedaan in Groningen?
Lang geslapen en daarna een klein beetje gewerkt. We verblijven in Assen, wat een half uurtje verderop ligt. Daarna zijn we naar hier gekomen en hebben hier wat rondgekuierd. Groningen is op dit moment zo'n levendige stad. Op elke straathoek is er wel een bandje aan het spelen. Fantastisch gewoon!

Hierna ga je naar een Duits zaaltje in Berlijn dat Schokoladen heet. Gezien je campagne voor Fair Trade chocolade moet ik haast besluiten dat je een liefhebber bent.
Echt, heet het zo? Ik doe een promotournee straks, dus ik ken de details niet zo goed uit het hoofd. Maar ja, ik ben een absolute chocoladefan.

België zal vast in de smaak vallen dan.
Jaaaa! En jullie hebben er nog bier bij ook. Twee van mijn favoriete genotsmiddelen. Misschien moet ik wel exclusief in Belgie touren. Welke chocolade moet ik kopen, heb je tips?

Ga maar voor Marcolini. Dat ziet er fantastisch uit en smaakt nog beter.
Moet ik onthouden.

We brengen je een doosje mee bij onze volgende afspraak.
Daar houd ik je aan.