LeFtO - Mensen worden die crappy popmuziek beu

Het lijkt een hele eer om een compilatie op het Brownswood label van Gilles Peterson te mogen uitbrengen, maar voor Lefto is 'Worldwide Family Vol. 1', die hij samen met collega Simbad in elkaar stak, een logisch stap in zijn carrière. We spreken de muziekveelvraat tijdens een snelle hap in een Brusselse pizzeria. Terwijl hij zich van de kleine honger afhelpt, beept zijn telefoon ononderbroken.

Word je niet te veel lastig gevallen nu met de release van deze compilatie?
LeFtO: Ik word altijd veel lastig gevallen. Ook zonder die release. Vooral voor bookings, maar een manager neem ik toch nog niet in de hand. Je moet het zelf gewoon structureel houden. Naast België zijn er ook veel boekingen voor het buitenland en daar heb ik dan wel boekers voor die fiches opstellen met daarop alle gegevens over de vluchten, wie je komt ophalen, enzovoort. Anders wordt het te stressy. Ik speel in februari en maart vooral in Amerika en tussendoor moet ik nog drie dagen naar Korea. Mijn vriendin (de Brusselse hiphop-dj Fatoosan, nvdr) voelt dan wel dat ik daar gespannen voor ben.

Krijg je dan nog de kans wat van die landen te zien?
Dat probeer ik wel geregeld te doen. Zo kan ik ook nog wat filmpjes maken voor de website. Daarom blijf ik ook drie dagen in Korea. Ze hebben daar trouwens de beste maaltijden van Azië. Koreaans is mijn lievelingseten.

Nog nooit aan gedacht om naar het buitenland te verhuizen? Dat zou misschien interessant kunnen zijn voor een internationale carrière.
Jazeker. Vooral Japan komt in aanmerking. Dat is onze favoriete plek op aarde. Hun levenswijze leunt het dichtste aan bij onze filosofie. Ok, ze werken daar enorm hard, maar op het gebied van respect, orde en discipline zijn ze niet te kloppen. Enorm belangrijk. In Tokyo wonen dertig miljoen inwoners en toch werkt dat goed. Onze hoofdstad telt er één miljoen en hier rijdt zelfs nog geen bus op tijd.

Zou Japan muzikaal interessant zijn?
Japan is heel rijk aan muziekgenres. Ze kennen ook enorm veel van muziek: van soul en funk tot Frans chanson. Ze zijn werkelijk met alles mee. Een muziekketen als HMV heeft daar bijvoorbeeld naast de normale mainstream muziek ook een enorm goede collectie underground en veel boeken en magazines. Een soort Fnac, maar dan maal tien en veel beter wat betreft distributie van muziek.

Koop je zelf eigenlijk nog veel vinyl?
Bijna wekelijks, ja. Maar wel vooral online tegenwoordig. Hier in Brussel vind je nog maar weinig platenzaken en online shoppen is nu eenmaal de toekomst. Ik koop vooral op Engelse en Nederlandse sites. Zolang de BTW op muziek hier op 21% blijft staan, is het voor een Belgische platenwinkel niet haalbaar om te concurreren met de rest van Europa. Veel online shops voorzien ook nog eens gratis shipping en dan zit je al snel met een verschil van drie euro per plaat. Ik zou niets liever willen dan platenzaken in de straat, maar het wordt te moeilijk. Alleen in Londen en Amsterdam heb je nog redelijk wat goede winkels.

Om het misschien toch even over de compilatie te hebben. Hoe is die bal aan het rollen gegaan?
Ik en Simbad hebben het idee voorgelegd aan Gilles en hij zei meteen ja. Hij kent onze smaken omdat we ook wekelijks muziek naar hem doorsturen. We hebben dan alles op een rijtje gezet en hem laten luisteren. Eigenlijk heeft hij er in het begin zelfs niet naar geluisterd. Hij zag de playlist en die vond hij meteen goed. Maar hij kickt wel op die compilatie.

Was het niet moeilijk om de juiste twaalf nummers te kiezen?
De meeste artiesten op de cd zijn kennissen en die heb ik gewoon gemaild met de vraag of ik iets exclusief kon krijgen. Ik wou niet dat de nummers al op andere cd's zouden staan. Na een week kwamen de nummers binnen druppelen. Sommige nummers hebben we moeten skippen omdat er samples inzaten die we niet konden clearen. Onra had zo bijvoorbeeld een nummer met daarin een sample van Gainsbourg en dan weet ik al dat zoiets niet gaat lukken. Flying Lotus lukte ook niet omdat Warp lastig deed.

Verandert deze compilatie nu iets aan je carrière?
Ik denk dat het wel meer exposure met zich mee brengt. Er wordt over gesproken op blogs, er verschijnen muziekrecensies of ze circuleert als illegale download. Ik zou ze liever verkopen natuurlijk, al was het maar omdat je er dan het mooie artwork bij krijgt. Maar goed, illegale versies op internet zijn nu eenmaal niet te vermijden, maar het zegt tegelijkertijd toch ook dat ze geapprecieerd wordt.

Wat was voor jou belangrijk bij het samenstellen van deze compilatie?
Er staan bekende en minder bekende artiesten op, maar de namen waren op zich niet zo belangrijk. De sound wel. Er moest voor mij geen eenduidige lijn in zitten, maar het moesten wel twaalf nummers met een eigen geluid zijn, een geluid dat ook op mijn visie aansluit. Het geeft weer wat ik doorgaans in mijn dj sets speel. Het is een beetje mijn cv. Er zijn nog altijd dingen die ontbreken hoor, zoals de meer wereldmuziek-georiënteerde dingen.

Gaven jij en Simbad elkaar feedback op de gekozen nummers?
We stuurden elkaar wekelijks nummers door. Omdat we elk onze eigen contacten aanspraken werd het natuurlijk zeer interessant.

Er staan op jouw deel ook twee Belgische projecten op. Ongetwijfeld ook vrienden van jou.
Zeer zeker. 74 Miles Away, een project van Monkey Robot (vroeger bekend als Infinitskills, nvdr) en pianist Pierre Anckaert. Pierre ken ik al tien jaar en ik heb hen ook nog aan een zangeres geholpen die nog voor 4 Hero zong (Carina Andersson, nvdr). LuiGi van Monkey Robot vroeg of ik niemand kende en ik hoorde meteen haar stem op de track. Ik heb dan gebeld naar Marc Mac van 4 Hero en hem haar nummer gevraagd. Zo snel kan het gaan.

En UpHigh Collective wist mij te overtuigen met hun beats en natuurlijk de stem van Delvis. De originele versie staat op On-Point Records (Brussels label waarop ook Title en JtotheC verschenen, nvdr), maar ik heb hen wel gevraagd om een exclusieve versie. Ik ben blij dat ik hen op deze manier kan vertegenwoordigen in het buitenland. Ze zitten ook op het juiste niveau en dat ontbreekt soms bij anderen. Ik denk dat deze twee projecten ook door mensen die niets van muziek kennen geapprecieerd zal worden. Gewoon omdat het goede muziek is.

Er beweegt toch wat in België met labels als On-Point en We Play House?
Ja, maar het blijft allemaal zeer relatief. Iedereen spreekt wel over die labels, maar ze hebben het nog steeds moeilijk om te overleven. Ik heb die single van UpHigh Collective hard gepusht op StuBru. Uiteindelijk werd hij ook af en toe in de dagprogrammering gespeeld, maar ze hebben er toch niet meer exemplaren door verkocht. Misschien heeft het wel meer shows opgeleverd, maar dan moet je er als label ook nog aan verdienen natuurlijk. Maar er loopt anders wel talent rond in België.

Op hiphopgebied schieten we dan weer tekort. Je hebt wel Eigen Makelij, het label van Tim Dalle met onder andere Toerist en NAG, maar daarna begint het al moeilijk te worden. Het ontbreekt ons aan goede platforms en misschien ook wel aan goede producers.

Het lijkt anders wel een trend dat ook minder evidente muziek zoals The xx, James Blake en ...
...en Jamie Woon bijvoorbeeld. Dat is wel waar, maar er zit toch een hele politiek achter hoor. Het heeft acht maanden geduurd voor StuBru Aloë Blacc begon te pushen als hotshot. Daar beslissen dan heel wat mensen over en als niet iedereen overtuigd is, dan heb je pech. Daarom ben ik blij dat het The xx en James Blake gelukt is.

Soms voelt het toch een beetje vreemd aan om die dingen tussen al die andere pompende beats te horen.
Dat wil dan zeggen dat er veel te lang een te geformatteerd ding is geweest. Als een nummer goed is - of het nu traag is of uptempo - en het kan mensen raken, dan moet je dat toch gewoon spelen? Dat zoiets naast Black Eyed Peas kan staan is toch geweldig. Ik heb vorig jaar al gezegd dat 2011 het jaar wordt waarin mainstream de undergroundsound leert kennen. Dat merk je nu wel.
Uit Engeland komt er momenteel ook zo veel goede muziek en BBC speelt die nummers en dat wordt dan opgepikt door andere radiozenders hier op het vasteland. Ik denk eerlijk gezegd dat de meeste mensen die crappy popmuziek ook stilaan beginnen beu te worden. Het is tijd voor iets anders.

Good Life, de cover van Inner City door Brassroots die ook op jouw compilatie staat, lijkt me ook zo'n voorbeeld van underground hitpotentie.
Ik hoop dat het een single wordt. Het zou een goede radiohit zijn. Als ik het speel op een party dan komen mensen meteen vragen wat het is. Het werkt enorm, overal in de wereld trouwens.

Worldwide Family hé.
(lacht) Ja, Worldwide Family

Worldwide Family met onder andere Kid Koala, Kode9 vs The Spaceape, Jamie Woon, Ghostpoet,  Tokimonsta, 74 Miles Away, Exile, Simbad, .... staan op 11 maart in Vooruit, Gent.