Krakow - 'Wij zouden best filmmuziek kunnen maken'

Waar haalde je het idee voor de titel van het album?De Pessemier:De titel is iets wat pas helemaal aan het einde, bij de mastering, kwam. We hadden enorm veel werktitels en een definitieve titel vinden was geen gemakkelijke opgave. 'Far-away Look' verbeeldt het gevoel dat de plaat oproept: een gevoel van reizen, dromen, staren, de horizon in zicht hebben.

Ben je zelf ook een dromer?
Absoluut. Ik kan makkelijk een halfuur voor me uit zitten staren. Dan denk ik eigenlijk nergens aan en vergeet ik gewoon iets te doen. Ook songschrijven doe ik op die manier:  ik ga de repetitieruimte binnen en wacht tot er als het ware iemand op mijn hoofd klopt. Dan neem ik de gitaar en in 10 minuten heb ik een nummer.

En de muzikale dromen?
We zijn al heel blij met de kansen die we kregen en krijgen. Ik droom dat het blijft groeien. Als achttienjarige spring je een gat in de lucht als je op Pukkelpop mag spelen, maar een gezonde dertiger relativeert dat sneller. Wat nog niet wil zeggen dat ik het niet fantastisch vind. Stiekem droom ik ervan een echte countryplaat te maken, maar het zal niet met Krakow zijn, vrees ik. Waar ik dus misschien nog het meest naar verlang, is gerespecteerd te worden als songschrijver. Daardoor zou ik wellicht kansen krijgen om te doen waar ik al heel lang naar uitkijk: filmmuziek maken. Mensen met wat naam krijgen sneller kansen.

Op jullie MySpace zag ik onder andere ook de titeltrack Far-Away Look staan. Is dat voor jullie het hoogtepunt?
Voor mij wel, ja. Ik had het zowat helemaal opgenomen en liet het de andere bandleden horen. De reactie was dat dít het misschien wel was. Het is waarschijnlijk het beste wat ik al gemaakt heb. Negatieve commentaren kunnen me niet deren bij deze song, want ik weet wat het voor mij betekent. Het gaat over een vriendengroep waarvan plots iemand wegvalt. Eigenlijk is dat bij ons ook gebeurd.

De cd bevat slecht een klein boekje zonder de teksten. Die teksten lijken voor jullie niet van belang?
De teksten van deze cd zijn iets belangrijker geworden. Sommige zijn persoonlijker. What A Woman gaat bijvoorbeeld over mijn vrouw en in het laatste nummer (It's True What They Say, nvdr) schrijf ik over een koppel dat uit elkaar is gegaan. Soms gaat het ook gewoon over vrienden onder elkaar. Teksten van Bob Dylan zijn echt stukjes poëzie. Ik vind dat ik daar niet kan aan tippen en afdrukken in een boekje hoeft dan ook niet. Bovendien komt het ook nog eens voordeliger uit. Trouwens, ik wilde voor de cd een drieluik maken, maar kwam tot de conclusie dat het derde luik wit bleef. Mijn inspiratie was op.

Waar komt die inspiratie eigenlijk vandaan? Waar luisteren jullie zelf naar?
Ik luister zelf heel vaak naar countrymuziek, maar ben ook een fervente fan van Neil Young en Bruce Springsteen.

Zijn dat dan de namen waarmee je graag vergeleken zou worden?
Het is altijd leuk om met de groten der aarde vergeleken te worden. Maar de kleintjes zijn daarom nog niet minder goed. Bonnie 'Prince' Billy hoeft voor mij niet onder te doen voor die grote jongens...

Bij deze cd denk je niet meteen aan een band als Low, toch de band waarmee jullie in het verleden vaak werden vergeleken. Onlangs lazen we dat jullie de weg van "less slowcore and more americana" hadden gekozen. Waarom wilde je die richting uitgaan?
Toen we tien jaar geleden begonnen, kwamen we bij een genre uit, waarmee we zijn beginnen experimenteren. Op een gegeven moment dacht ik zelfs iets helemaal nieuws uitgevonden te hebben. Achteraf bleek dan dat het eigenlijk al bestond. Maar vanaf de eerste plaat zijn we alleen maar gegroeid. Op dit album heb ik wat meer mijn eigen ideeën doorgedrukt naar de rest van de band toe. Ik wilde meer de richting van de country uitgaan en hoewel we met Krakow wellicht nooit een countryplaat zullen maken, sluipt er wat van die americana en old-country in. Deze plaat is dan ook waar ik me het best in thuis voel.

Je drukt je eigen ideeën meer door, zeg je. Is dat ook de manier waarop de nummers tot stand komen?
Dikwijls vertrekken we van een nummer op akoestische gitaar. Maar soms neem ik iets bijna volledig thuis op. Dan speel ik ook een elektronische drum in, wat piano, enz. Daarna laat ik het horen en de overige twintig procent proberen we dan in te vullen. Soms gebeurt het dat Niné (Cipoletti, de zangeres, nvdr.) de zang overneemt omdat haar stem beter bij een nummer lijkt te passen.
Niné gaat eigenlijk heel anders te werk als ze zelf iets schrijft. Ze slaagt erin met twee akkoorden een heel nummer ineen te boksen. Spell On Me, de opener, is daar een goed voorbeeld van. Soms komt een idee van ons, dan weer van een producer,...

Over producers gesproken: Luuk Cox van Shameboy producete ook al jullie vorige plaat. Hoe verloopt de samenwerking?
Hij is een vriend geworden. Dat hij Shameboy producete maakt niet veel uit, want hij is werkelijk een wandelende muziekencyclopedie. Ook van country kent hij bijvoorbeeld veel.

Jullie namen met hem op in België, maar de rest gebeurde in het buitenland. Waarom?
Luuk verhuisde voor het mixen naar Malta. Het is er gewoon goedkoper en ze hebben er even goede studio's. Hij kent er alles natuurlijk perfect en bovenal komt het, vliegtickets inbegrepen, nog goedkoper uit. Dus waarom niet?

Wordt jullie muziek trouwens ook opgepikt in het buitenland?
In Nederland krijgen we wel positieve reacties en we speelden er ook al een aantal keren live. In mei spelen we er trouwens opnieuw.

Zijn jullie van plan aan jullie nummers te sleutelen met het oog op die liveoptredens?
Voor vijfennegentig procent zullen we de nummers spelen zoals ze op de plaat staan. Hard wordt misschien wat harder en zacht wat zachter. Dat voelen we meestal wel aan eens we een nummer aan het spelen zijn.

De muziek is erg fotografisch. Nog niet gedacht aan beeldschermen on stage of willen jullie de muziek centraal blijven stellen?
Ik zei al dat Krakow wel een band is die filmmuziek zou kunnen maken. De muziek roept inderdaad beelden op. Maar het is moeilijk en vraagt ook veel tijd om effectief beelden af te spelen tijdens een optreden. Bovendien is het zo moeilijk om met iets echt nieuws af te komen. Ik speel wel met het idee om een aantal oude dia´s, zoals die op de hoes van de plaat, te projecteren voor het optreden begint. Bij de cd-voorstelling bijvoorbeeld. Om iedereen wat in de sfeer te laten komen. Aan veel oranje belichting in de trant van de cd-hoes mag het publiek zich wel verwachten.

Al optredens in het vooruitzicht? Na de vorige plaat tourden jullie onder andere met Great Lake Swimmers.
In mei spelen we een aantal keer met Phosporescent.  Dat is wel leuk en dan is er nog het optreden in de ABclub (op 4 april, nvdr).

Om naar Krakow te luisteren moet je toch in een wat aparte stemming vertoeven. Is het gemakkelijk om je live meteen in te leven?
Voor een optreden ben ik wel graag eens een moment alleen. Wat ademen of zo. Maar eerlijk gezegd hangen we tot 2 minuten voor het optreden het varken uit. Sommige mensen vinden dat we er nogal serieus of zelfs depressief uitzien op het podium, maar we trappen wel degelijk veel lol. Eens we op het podium komen en iedereen pakt zijn instrument vast, dan zijn we echter Krakow.

Zijn jullie ook buiten de muziek een echte band?
We zijn geen vrienden meer. We zijn een soort familie geworden. Op dinsdag repeteren we bij mij thuis. Mijn vrouw maakt dan koffie. Er zijn koekjes. Soms blijft iemand eten. We zien elkaar veel buiten de muziek en dat zorgt ook voor een speciaal gevoel. Als we naar een optreden gaan met de bestelwagen - een tourbus is er nog niet - dan wordt er altijd veel gelachen. We hangen enorm aan elkaar, met andere woorden.