Koné - Mijn muziek wordt gebruikt tijdens yoga- of meditatiesessies

In augustus stond hij nog op Pukkelpop en eind december staat hij in het voorprogramma van Clouseau in het Sportpaleis. En ondertussen bracht Koné ook nog eens debuutalbum ‘Quantum Thoughts’ uit. Op negen tracks neemt de plaat je mee in Koné's unieke mix van percussie en akoestiek met een persoonlijke feel. Elk nummer is live opgenomen op een historische locatie, waarbij de natuurlijke ruimtes de klank mee vormgeven. De eigen composities vertellen over zijn leven, van zijn kindertijd tot nu, aan het begin van zijn muzikale carrière.

Hoe beleef je de release van je eerste plaat?

Koné: Het is eigenlijk een project dat voor mij heel vroeg gestart is, toen ik een ventje van zes was. Ik was toen al met muziek bezig. Al die jaren nadien, toen ik in bands heb gespeeld of actief was als producer, waren de voorbode van dit album. Alles kwam er samen. Ik was nu echt klaar om mezelf uit te drukken als artiest. Die nummers zitten al zo lang in mijn hoofd, ik ben daar al zo lang mee bezig. Het is het resultaat van vijftien jaar muziek spelen en schrijven en dat komt nu samen in dat album. Het was allemaal heel spannend voor mij om te zien hoe het zou verlopen en hoe de mensen het album zouden ontvangen. Een eigen track uitbrengen is compleet anders dan iets producen voor een andere artiest. Nu leg ik mijn eigen verhalen bloot.

Veel kinderen kiezen voor een instrument als gitaar of piano. Waarom begon jij met handpan?

Mijn ouders waren ooit op reis in Afrika, ze spelen zelf geen muziek, maar brachten een darbuka als souvenir mee. Ik begon daar gewoon op te spelen en een vriend van mijn vader, die een professional percussiespeler was, had dat gezien en nam me onder zijn vleugels. Hij heeft me wekelijks percussieles gegeven. Na de darbuka wijdde hij me in andere percussieinstrumenten van overal ter wereld in, van de djembe tot conga en bongo. Later is de handpan er dan bijgekomen.

Hoe intens is het bespelen van die instrumenten?

Je moet fysiek in orde zijn, want ze vergen wel de nodige fysieke kracht, zeker als je een tijdje na elkaar speelt. Na een concert gebeurt het vaak dat mijn handen aan het bloeden zijn, als ik lang bongo's of conga speel. Soms komt het er niet op aan om hard te slaan. Met hoe meer finesse je speelt, hoe mooier de klank is. Je moet gewoon geregeld oefenen en er veel mee bezig zijn.

De muziek komt heel meditatief over. Ben je dan zelf ook in een soort van trance, als je dat instrument bespeelt?

Ik zit echt in een roes, als ik speel. Het instrument is echt heel meditatief. Als kind heb ik tientallen video’s gezien van het instrument als perfecte blend tussen percussie, ritme, harmonie en melodie. Dat was wat me toen erg aansprak. Toen ik zelf de eerste keer dat instrument mocht aanraken, was dat echt wow voor mij. Sindsdien wist ik zeker dat dit het instrument zou zijn dat ik verder zou blijven bespelen.

Elk nummer van je plaat heeft betekenis voor jezelf. Een thema als mentale gezondheid komt daarin vaak aan bod. Is het de bedoeling dat je muziek de mensen daarover laat nadenken?

Ja, toch wel. Ik heb zelf, toen ik jonger was, persoonlijk heel diep gezeten. Ik wist niet zo goed waar ik naartoe moest of wat ik moest doen. De muziek heeft me toen erg geholpen en ook tools zoals meditatie, creativiteit en creatieve expressie. Als artiest vind ik dat ik die boodschap op één of andere manier moet overbrengen. Daarom zijn mijn optredens vaak in heel intieme setting. Mijn muziek wordt gebruikt tijdens yoga- of meditatiesessies. Als ik dan mensen meer tot zichzelf kan laten komen, vind ik dat echt geweldig. Het is een groot deel van mij als persoon, omdat ik daar zelf veel mee bezig ben, maar ook van mij als artiest, omdat de muziek er ook wel bij past. Ik vind het machtig als mijn muziek de luisteraar ook tot rust kan brengen.

Heeft je single Shivalley een bepaalde, speciale betekenis?

Het is voor mij een dance-nummer waarbij ik de handpan meer naar buiten wil brengen en wil tonen aan de wereld, omdat het nog een zeer onontdekt instrument is. Op dit moment kan je ook geen handpan studeren, ook niet in conservatoriums of de lokale muziekschool. Er zijn ondertussen verschillende producers en artiesten die me gevraagd hebben om samen te werken zoals Lost Frequencies. Shivalley neemt je mee naar een wereld van meditatie in combinatie van vrij dansen en loslaten. Het is een nummer met een opzwepende beat die je in trance laat komen.

Klopt het dat je een van eigenhandig hebt omgebouwd tot studio?

Dat is waar. Ik had rechten gestudeerd, maar in die wereld wou ik niet per se vertoeven. Omdat muziek echt wel de rode draad in mijn leven is naast reizen en plaatsen ontdekken, koos ik voor een van als inspiratieplek. Op YouTube zag ik ooit een video van iemand die een bus had omgebouwd en in de achterkant een schildersstudio had gebouwd. Als hij dat kon voor zijn hobby, dan kon ik dat ook om daarin een muziekstudio te herbergen. Ik heb toen een van overgekocht en heb daarin dan een studio gebouwd. Daarmee trek ik nu naar optredens en festivals. Zo heb ik mijn studio en instrumenten altijd bij de hand.

Je muziek leent zich het best tot intieme settings, maar toch speel je ook op grote festivals zoals Pukkelpop. Is dat voor jou dan helemaal anders spelen?

Waar ik ook musiceer, voor mij zit ik echt in een trance, als ik speel. Of dat nu in mijn zetel thuis is, in mijn van of op een groot festival, het blijft spelen. Op alle plaatsen voelt dat eigenlijk wel comfortabel aan. Ik ga niet liegen, maar toen ik op Pukkelpop op het podium stond en ik die vijftienduizend kleine hoofdjes zag, begon mijn rechterbeen ook wel te trillen. Eens ik dan die eerste noot speel, was die tic heel gauw weg. Ik was ook blij om zoveel mensen kennis te laten maken met de handpan.

Dat zal je ook kunnen doen in december, wanneer je het voorprogramma zal spelen van Clouseau.

Openen voor Koen en Kris is superfijn, ik heb daar nu al veel zin in. Ik ga die concerten samen doen met Laurens en Peter, twee heel goede maten van mij. Het is superfijn dat de broers Wauters hebben gezegd dat ze ons als voorprogramma wilden hebben in het Sportpaleis. We zijn eigenlijk geselecteerd via een wedstrijd. Het was een vriend van me, die me dat signaleerde. En dan hebben we ons ingeschreven. Iemand van Radio 2 heeft ons dan gecontacteerd en gezegd dat we bij de finalisten waren. We moesten dan een video opnemen en een eigen versie creëren van een Clouseau-nummer. Koen en Kris hebben dan uiteindelijk de knoop doorgehakt.