Julianna Barwick - Ik wil dolgraag een nummer schrijven voor Rihanna

Onze favoriete solochanteuse van het moment, Julianna Barwick, heeft een nieuwe plaat uit, ‘Nepenthe’ getiteld. En als vanouds stapelt la Barwick weer zweverige zangpartijen en ambient aandoende klanktapijtjes geduldig op elkaar. De Amerikaanse treedt op in het Brusselse Warandepark tijdens het uitstekende Feeërieën. De hoogste tijd dus om haar wat vragen voor te schotelen.

‘Nepenthe’ is je vierde album, na ‘Sanguine’, de ep ‘Florine’ en het alom geprezen ‘The Magic Place’. Op je vorige albums vielen geen gastmuzikanten te bespeuren maar op ‘Nepenthe’ doen leden van múm én het strijkkwartet Amiina mee. Was het een grote stap om met andere mensen een plaat te maken?

Julianna Barwick: Een grote stap wel, maar ook een onvergetelijke. Met Amiina bijvoorbeeld namen we op in een professionele studio waar Sigur Rós kind aan huis is. Da’s inderdaad iets anders dan opnemen in je kleine slaapkamer.

Als soloartieste moet je minder compromissen sluiten. Had je het gevoel dat door samen te werken met andere artiesten en een producer je meer toegevingen moest doen?
Wel, eerst en vooral vroeg Alex (producer Alex Somers, nvdr) mij: “Wil je iets samen doen in Ijsland?” En mijn antwoord was “ja, totally!” Ik wist niet echt wat dat inhield maar we hebben zowat een jaar gewoon met elkaar gepraat. Alex is ook een paar keer afgezakt naar New York en gaandeweg besloten we om mijn volgende plaat in Ijsland op te nemen, met hem als producer uiteraard.

Ik wist dat ik volledig mijn comfortzone moest verlaten en me gewoon in het avontuur storten. Als ik alleen opneem in mijn slaapkamer kan ik zo freaky zijn als ik maar wil. Maar ik ben kosmisch ingesteld: dingen gebeuren voor een reden. Ik heb Alex ontmoet, ik hield meteen van die man - hij moet zowat de liefste vent op deze planeet zijn - en ik wist dat het een unieke gelegenheid was om die plaat daar en dan op te nemen.

Alleen in je slaapkamer opnemen is nog iets anders dan samenwerken met een producer, die meestal ook een mening heeft over hoe iets moet klinken. Hoe verliep die samenwerking?
Vanaf dag één zijn we er meteen ingevlogen. Alex gaf gewoon enkele aanwijzigingen en ik stond daarvoor open. Hij was ook degene die met andere artiesten afkwam. Dat ‘Nepenthe’ dan ook anders klinkt dan mijn vorige albums is grotendeels te danken aan Alex. En ik ben dolgelukkig dat ik de kans heb gehad om op die manier een plaat te maken. Nu heb ik beide kanten van het spectrum gezien.

Ijsland klinkt sterk door op ‘Nepenthe’. Het is moeilijk om niet aan Sigur Rós te denken. Heeft je verblijf daar een sterke invloed gehad op het opnameproces?
Zeker. Vorig jaar ben ik twee keer voor enkele weken op het eiland geweest. De eerste keer in februari was het nog donker en grijs maar tijdens mijn tweede verblijf - in april en mei - begon de lentezon meer en mee door te breken. De zon gaat dan zelfs een periode helemaal niet meer onder, wat een heel bizar fenomeen is. Als je ‘s nachts door het raam keek kon je gewoon alles zien. Ijsland is een gek maar prachtig land.

Had je de meeste songs al geschreven voor je naar Ijsland trok? Of kwam de inspiratie ter plekke opborrelen? Op een eiland waar geen enkele boom staat en je voornamelijk rotsen aantreft...
Absoluut, want toen ik naar Ijsland trok, had ik nog geen noot opgenomen. En dat imponerende landschap tja,... het is onmogelijk om daardoor niet beïnvloed te worden. Overal waar we gingen vroeg ik me af: “Is dit echt?”. Het is zo overweldigend allemaal.

Een beetje ironisch dat je vorige album een bos op de cover had terwijl je nu een album hebt opgenomen in een boomloze omgeving.
 (lacht) Ja, ik wou wat afgeraken van dat imago van die nature-scene-Julianna. Wat niet wil zeggen dat ik de natuur nu haat.

Vorig jaar trad je tijdens het Brusselse festival Autumn Falls op in een verlaten bioscoopzaal. Straks sta je in een oud paviljoen, midden in het Warandepark. Kies je bewust voor die speciale locaties of is dat enkel toeval?
Het is niet zo dat we hebben gebeld hebben met de Ancienne Belgique met de vraag “Hey jongens, ik zou dolgraag eens in een paviljoen optreden. Kunnen jullie daarvoor zorgen?”. Maar het is wel waar dat ik ‘speciale’ plaatsen verkies boven een doorsnee concertzaal.

Tijdens je optreden vorig jaar pasten de visuals perfect bij de sfeer van de muziek. Hoe essentieel zijn die beelden bij liveoptredens voor jou?
Ik hou van die projecties maar echt essentieel zou ik ze niet durven te noemen. Nu, uiteindelijk sta ik ook maar alleen op het podium dus veel rondspringen zit er niet in. Daarvoor moet ik me te veel bezig houden met het zingen, aan knoppen draaien,... Dus die beelden zijn meer dan welkom. Bovendien ben ik dol op die psychedelische projecties van artiesten als Panda Bear en Grouper. Daar kan ik alleen maar van dromen. Trouwens, tijdens mijn periode in Ijsland heeft een vriend duizenden foto’s van dat land genomen. Die worden gebruikt tijdens deze tournee.

Ga je binnenkort nog terug naar Ijsland?
Er bestaat de kans dat ik optreed op Iceland Airwaves maar dat staat verre van vast. Ik blijf alvast aandringen (lacht) (alvast niet voor de editie van 2013, dat programma ligt al vast, nvdr).

Nog een laatste vraag: als je hitlijsten over de hele wereld bekijkt en je ziet de Beyoncés en Rihannas overal op nummer één staan, voel je dan nooit de neiging om een meer poppy plaat op te nemen?
Zelfs als ik dat zou willen, dan nog zou mijn popcarrièrre heel kort zijn. Ik heb gewoon de vaardigheden niet om deftig een instrument te bespelen. En danspasjes zijn ook niet echt mijn ding (lacht). Maar nu je het erover hebt: ik zou dolgraag een nummer schrijven voor één van die dames. Ik luister heel veel naar Rihanna en Drake en gelijkaardige artiesten. Dus ladies, geef me gerust een belletje (lacht).

Julianna Barwick treedt op woensdag 28 augustus vanaf 21.45u op in het Warandepark in Brussel. De Limburgse pianist Jan Swerts krijgt u er gewoon bij. Een dubbelaffiche van formaat dus en bovendien gratis en voor niks. Dankuwel AB!

Kellan Smith, Jeroen Michiel