Joan As Policewoman - Grenzen aan perfectie

Joan As Police Woman komt van de tv-serie ‘Police Woman’ uit de jaren ’70 met Angie Dickinson, waarmee je vroeger gelijkenis vertoonde. Waarom niet gewoon bekend worden onder de naam Joan Wasser?
Wel, in het begin speelde ik wel onder de naam Joan Wasser, maar toen vroeg ik Ben Perowsky om drums bij me te spelen, en ik kon toch niet onder Joan Wasser blijven spelen terwijl ik zo\'n fantastische drummer naast me had?
Bovendien klinkt Joan Wasser zo enorm serieus, veel te serieus voor mij. Ook al is mijn muziek melancholisch van tijd tot tijd, ik wil ook eens kunnen lachen.
En daarom wilde ik niet onder de serieuze naam (treurig accent) Joan Wasser verder gaan.

Je hebt naast heel wat artiesten opgetreden (Nick Cave, Lou Reed, Antony and the Johnsons, Rufus Wainwright) en in bands gezeten (The Dambuilders en Black Beetle), allen een totaal verschillend muziekgenre. Voelde je jezelf in elk van die stijlen even goed thuis?
Weet je, ik heb een hele tijd klassiek gestudeerd en tegelijkertijd luisterde ik naar alle soorten muziek zoals new wave en punkrock. En eerlijk gezegd is het allemaal hetzelfde.
Alle muziek is emotioneel, natuurlijk in een andere vorm en met een ander gebruik van instrumenten. Maar als het erop neer komt, is het allemaal hetzelfde.

Neem nu Stravinsky. Wanneer The Rite of Spring zijn première kende in 1913 ontstond er nadien een enorme rel. Ik bedoel maar, hoe meer punkrock kan het worden? (lacht)
Dus ik benader alles op die manier, genre-overschrijdend. Bovendien maakt het feit dat viool sowieso in geen enkel van die stijlen echt thuishoort, het me ook wel makkelijker.

Met ‘Real Life’ breng je ons American Soul Music zoals je het zelf graag beschrijft. Is dit echt Joan Wasser?
(overtuigend)
Dit is compleet mezelf. Dat is ook de reden waarom het album ‘Real Life’ heet. Er bestaat niets meer Joan dan dit.

Na zo een lange tijd bij al die andere artiesten en groepen te spelen, wat zijn de leukste dingen van het solo bestaan?
Ik denk vooral het feit dat je er niet de hele tijd moet mee inzitten of je de artiest in kwestie wel volledig bevredigt.
Ik wou altijd het perfecte ding spelen, op de perfecte tijd en de perfecte plaats. En het probleem is, perfectie bestaat niet.
Het is gewoon heel erg leuk dat er alleen jezelf is om blij te maken. Ook al ben je wel de strengste criticus voor jezelf, het is anders. Je hoeft niet heel de tijd te gissen wat andere mensen precies willen met hun muziek. Het is veel simpeler te begrijpen waar je zelf heen wil.
[pagebreak]
Geef de mensen die ‘Real Life’ nog niet in hun bezit hebben eens een paar redenen waarom ze onmiddellijk de deur uit moeten snellen om het te gaan kopen.
Dat ze de deur uit moeten snellen om het te kopen... (lacht)
Wel, zelf ben ik altijd heel erg geïnteresseerd in het drums en bass-gedeelte van een album. Op \'Real Life\' is het ritmisch gedeelte, voornamelijk gebracht door Ben (drums) en Rainy Orteca (bass), echt fantastisch. Dus iedereen die daar van houdt, gaat dit album wel weten te appreciëren.
Och, wat is dit een verschrikkelijke vraag, het is heel erg moeilijk voor mij om onbescheiden te zijn, weet je. (lacht)
Ik stel mezelf echt compleet open op het album, dus als je eerlijkheid apprecieert zal je zeker van ‘Real Life’ houden.

Ik kwam voor de eerste keer in contact met Joan Wasser tijdens het concert van Rufus Wainwright in Brussel, november vorig jaar. Tijdens ‘Old Whore’s Diet’ komt de hele band (jou inbegrepen dus) op het podium gekleed in lange witte gewaden om een dansje te doen.

Hou je ervan zulke dingen te doen?
(lacht uitbundig)
Ja, ik had er zeker plezier in, het is gewoon leuk.
Eerlijk. Optreden, touren en gewoon vrienden zijn met Rufus is fantastisch. Hij is gewoonweg één van de grappigste personen ooit.
En wanneer hij voor deze reeks concerten bij ons kwam met de medeling "oooh laten we een dansje doen voor deze show", had ik eerst iets van "oooh nee".
Maar hoe dan ook was het al een hele verbetering tegenover de vorige tour waar hij ons liet strippen. Dus ik was gewoon heel erg blij dat we deze keer onze kleren mochten aanhouden.
Maar weet je, het is gewoon leuk omdat hij zo hilarisch is en hij is ook zo fantastisch getalenteerd. Die man is ongeloofwaardig sterk.
Dus we hadden zeker en vast een leuke tijd ja.

Kunnen we ooit verwachten vreemde dingen te zien tijdens één van je solo-optredens?
Ik doe elke avond vreemde dingen! (lacht)

Geplande vreemde dingen?
Hmm, zover ben ik nog niet geraakt, maar wie weet ooit?

Je bent oorspronkelijk een klassiek geschoolde violiste. Maar op dit album ben je ook te horen op gitaar, piano en dergelijke meer. Is de viool nog steeds jouw instrument? Of voel je jezelf nu beter op iets anders?
Ik hou enorm veel van de piano, maar ook van gitaar.
Ik moet wel toegeven dat ik dankbaar was even de viool te kunnen neerleggen.

Ik heb eeuwig viool gespeeld, die heel gelijklopend is met mijn stem, en dan is het kunnen spelen van akkoorden gewoon enorm interessant.
En vermits het nog steeds vrij nieuw voor me is, heb ik nog heel wat te ontdekken.
Dus ja, je kan wel stellen dat piano op dit moment men favoriete instrument is. Daarom sleep ik ook overal een kleine Casio met me mee zodat ik echt overal kan spelen.

De laatste maanden ben je echt volop aan het touren en optreden. Dit op een enorm uiteenlopend soort van locaties. Wat heeft je voorkeur? Een kleine club, een festival, of misschien toch liever een optreden in een cd-winkel?
(kijkt eens goed rond)
Ik heb een zeer goed gevoel over vanavond. Het is buiten, het is een prachtige avond, en we zitten hier midden in een prachtige natuur.
(knikt enthousiast)
Ja, ik heb het gevoel dat dit misschien wel eens mijn favoriet zou kunnen worden.

Nu je zulke fantastische kritieken krijgt op je album en het zo goed doet solo, denk je ooit nog te kunnen aantreden in de band van iemand anders?
(gooit een dankbede naar de hemel)
Ik ben echt enorm dankbaar voor de goede kritieken en het aangename onthaal van de media en het publiek.
Maar ik hou er ook enorm veel van om iemand bij te staan in een band of samen te werken met een andere artiest.
Dus ja hoor, als iemand het me vraagt ben ik zeker en vast bereid; maar wel steeds in combinatie met mijn solocarrière natuurlijk. Die geef ik nooit meer op.

En dat mogen wij hopen.