James Yuill - 'Downloaden is zielloos'

James Yuill is een naam die de laatste tijd over heel wat tongen gaat. En terecht, want zijn jongste album is zeker de moeite waard. Na zijn korte solo-optreden in de Botanique kregen wij de man even voor onze microfoon. Yuill was opvallend meer ontspannen dan net voordien, op dat podium. Ziedaar een aanknopingspunt voor ons gesprek.

Je was blijkbaar behoorlijk nerveus vanavond.

James Yuill : Ik ben altijd zenuwachtig voor ik het podium op moet. Er wordt behoorlijk wat geijsbeerd achter de schermen. Het hoort er nu eenmaal bij. Maar als ik aan het derde nummer begin en het geluid zit goed, kan ik me stilaan meer ontspannen.

 

Wanneer is een optreden voor jou geslaagd te noemen?

Een goed geluid is absoluut primordiaal. Het probleem met mijn set-up is die akoestische gitaar. Als je in een club optreedt en de dansmuziek staat te luid, krijg je feedback en hoor je de gitaar gewoon niet meer. Daar erger ik me dood aan. Ook dat ik mezelf niet kan horen, vind ik knap vervelend. Om een goede show te geven, moet alles perfect zitten. De geluidsman van vanavond deed het trouwens prima. Maar als puntje bij paaltje komt, sta je toch machteloos eens de show begonnen is.

 

Dat eerste nummer van vanavond ...

...is gewoon een instrumentaal dingetje.

 

Wij dachten al dat het een nieuw nummer was.

Uiteindelijk zal het dat waarschijnlijk ook wel worden, als het arrangement nog zal veranderen. Maar op dit ogenblik is het gewoon nog een track om mee te openen. Vitalic doet dat ook regelmatig: gewoon een idee dat je invalt uitwerken. Zelf doe ik dat ook wel vaker, een nummer op een loop baseren en dan verder uitwerken. Een andere keer begin ik dan weer met de gitaar en bouw ik de productie daar helemaal rond.

 

Toen we je album voor de eerste keer hoorden, hadden wij de indruk dat je de luisteraar in het ootje trachtte te nemen: het eerste nummer is bijna louter akoestisch, om daarna helemaal naar elektronisch over te schakelen. Was dat ook de bedoeling?

Absoluut. Mijn vorige album, dat enkel in eigen beheer uitkwam, was meer akoestisch en had meer weg van een Radiohead-productie. Ik vond dit dan ook een mooie overgang. Als je mijn beide albums achter elkaar zou beluisteren, is die overgang heel natuurlijk.

 

Klopt het dat er twee verschillende hoezen zijn voor je laatste album?

Inderdaad, er is de hoes met de witte lijn, die ik zelf eind 2007 had gemaakt, maar die enkel digitaal te verkrijgen was, en dan is er de nieuwe versie met enkele extra nummers en fatsoenlijk artwork. Voor de eerste plaat deed ik zowat alles zelf, maar voor de tweede heb ik toch wat hulp gekregen. Voor de hoes onder andere, maar ook voor het masteren en zo.

 

Hoe zal je nieuwe album gaan klinken?

Wat de productie betreft, zal het zeker harder zijn, al heb ik ook heel wat folksongs geschreven in de stijl van Nick Drake. Er zal dus nog meer variatie in zitten dan in deze plaat. Zowat de helft is intussen klaar, maar het gaat nog een tijdje duren voor het echt zover is. Jammer genoeg.

 

Welke recente platen en optredens zijn je bijgebleven?

The Presets hebben een heel goed album gemaakt en ook 'Saturdays = Youth' van M83 was meer dan de moeite waard. Verder ben ik gek op Spank Rock en het remixalbum van Simian Mobile Disco. Wat shows betreft, was ik onder de indruk van Prince vorig jaar en heb ik Justice intussen al twee keer gezien. Op de festivals waar ik zelf speelde, heb ik zowat alles gezien, van Underworld tot mijn eigen vrienden, singer-songwriters. Livedance, Boys Noize bijvoorbeeld, vind ik altijd wel de moeite.

 

Wanneer ben je eigenlijk begonnen met muziek maken?

Toen ik nog op school zat, maakte ik al deel uit van allerlei groepjes. Op de universiteit leerde ik Nick Drake kennen, en later werd de dance belangrijk. Ik zit intussen al zo'n vier jaar in het circuit, maar krijg pas sinds onlangs een beetje aandacht.

 

Nog een laatste vraag: toen ik je Octourber video's bekeek op je blog, hoorde ik je zeggen dat je niet weg was van het idee om muziek gratis weg te geven.

Wat Radiohead deed - laten betalen volgens wat je denkt dat de muziek waard is - vond ik wel interessant. Maar toen ik onlangs deelnam aan een marketing brainstorm waarin gezocht werd naar nieuwe manieren om muziek aan de man te brengen, werd daar vooropgesteld dat we merchandise zouden moeten gaan verkopen en de muziek daarbij cadeau geven. Niemand had blijkbaar door dat het tenslotte de muziek is waarrond het allemaal draait. Als je een cd koopt, ben je daar veel meer aan gehecht dan dat het geval is bij een download. Misschien moeten we dus de T-shirts weggeven als mensen naar een concert komen.

 

Muziek is tenslotte het belangrijkste element in heel deze zaak. Gratis nummers laten downloaden is op zich wel een goed idee, maar de nadruk ligt dan helemaal op afzonderlijke tracks. Ik ben meer een fan van albums, van ze kopen, de hoezen bestuderen, ... In vergelijking is downloaden heel zielloos. Er zit zoveel passie in het feit dat je dat ding in je hand kan houden en kan bekijken. Zoals het nu gaat, vind ik dat we de verkeerde kant opgaan.